"ผูกเนคไทไปหาหมอ"
เมื่อวันศุกร์ที่แล้วผมลาป่วยหนึ่งวัน เนื่องจากว่ารู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย พอกลับมาทำงานอาทิตย์นี้น้อง ๆ ที่ทำงานก็แซวว่า พี่ดิเรกลาป่วยไปนี่ "ผูกเนคไทไปหาหมอหรือเปล่า" ผมฟังแล้วก็รู้สึกขำ ๆ เลยตอบน้อง ๆ ไปว่า "แสนรู้" จริง ๆ ...
ในชีวิตการทำงานเรามักจะเจอเรื่องที่เราจะต้องตัดสินใจเพื่อจะเลือกหรือไม่เลือกอะไรหลาย ๆ อย่างเสมอ ๆ จนบางครั้งสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นมักจะทำให้เราต้องอยู่ในภาวะ "หนักใจ" เป็นภาวะที่เราไม่สามารถที่จะฟันธงลงไปได้ว่าเราจะเลือกทางไหนดี...
มีกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง สะกิดมาที่ "ใจ" ผมว่า สิ่งที่ทำให้เราต้องหนักใจ หรืออยู่ในภาวะ "ใจหนัก" เป็นเพราะการยึดติดที่ตัวเรา หรือแบกรับ "อัตตา" ของตัวเราอยู่นั่นเอง ลองเราทิ้งอัตตาลงเสีย ตัวเราก็จะรู้สึกผ่อนคลาย เป็นภาวะที่ตัวเรารู้สึกสบาย ๆ "ใจเบา ๆ" นั่นเอง...
ผมลองนำสิ่งที่กัลยาณมิตรของผมท่านนี้สะกิดเตือนผมมาพิจารณาดู ก็รู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ ครับ การที่คนเรายึดติดกับอะไรก็ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการยึดติดกับ "ตัวกู" "ของกู" มันทำให้เราจิตใจของเรารู้สึกหนักอึ้ง แต่พอเราปล่อยวางเสีย ใจเราก็รู้สึกสบายขึ้นจริง ๆ ครับ...
เริ่มต้นที่ "ผูกเนคไทไปหาหมอ" แต่จบที่เรื่องของ "อัตตา" ยังงัย ๆ ก็ฝากไว้เป็นข้อคิดกับเพื่อน ๆ ชาวโกทูโนว์ทุก ๆ ท่านครับ...
ความเห็น (24)
(^___^)
ณ ขณะนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ
หายป่วยรึยังค่ะ...หายเร็ววัน..พักผ่อน...จริงค่ะหากเราปล่อยวางซะบ้างคงสบายขึ้น..ใจหนัก..ก็เลยทำให้...หนักใจ...
อ๋อ ...มันเป็นอย่างนี้เอง เชื่อมโยงกันดีค่ะ อัตตา...
ครับ...คุณกะปุ๋ม 
...
ขณะนี้ใจเบา ๆ ครับ "สติ" มา "ปัญญา" เกิดครับผม...
ขอบคุณนะครับสำหรับการสะกิดเตือนกับหลาย ๆ เหตุการณ์และหลาย ๆ เรื่องราว...
ยังคงต้องเรียนรู้กันต่อไปครับสำหรับการเดินทาง...
ขอบคุณครับผม...
การเลิกยึดมั่น ถือมั่น...ได้เป็นสิ่งดีค่ะ
ถ้าดิเรกนำมาพิจารณา รู้วิธีที่ได้ผลดี ช่วยบอกพี่ด้วยนะคะ
บางครั้งที่เราพูดคุยกัน...กะปุ๋มก็ได้เรียนรู้ภายในของตนเองไปพร้อมกันด้วย... ว่าสิ่งที่เราพูดออกไปนั้น...
อะไร...นำพาให้เราพูด... อัตตา หรือ ใจที่มีเมตตา
ขอบคุณเช่นกันที่ได้เรียนรู้ร่วมกันนะคะ
(^___^)
ครับ...ครูแอน 
...
สบายดีแล้วครับผม ขอบคุณมากครับ...
ปล่อยวางได้ใจจะได้เบา ๆ ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...คุณ paula 
...
สืบเนื่องจากเรื่องหนึ่ง ทำให้เกิดอีกเรื่องหนึ่ง นำไปสู่การเรียนรู้และเข้าใจตนเองครับ...
ขอบคุณครับผม...
- เห็นในรูป ไม่ได้ผูกเนคไท
- คง ปล่อยวาง ได้บ้างแล้วกระมังคะ
- ดูรอยยิ้มพิมพ์ใจก็รู้ค่ะ
- อิอิ
- สบายดีนะคะ
- ไม่ได้คุยกันเลย แต่ยังระลึกถึงเช่นเดิมค่ะ (^___^)
ครับ...พี่แก้ว 
...
เห็นด้วยครับกับการเลิกยึดมั่น ถือมั่น...
สำหรับผมยังต้องเรียนรู้อีกยาวไกลครับ...
หวังว่าสักวันคงมีโอกาสได้สนทนาแลกเปลี่ยนกันนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
อีกครั้งนะครับ... คุณกะปุ๋ม ...
เหมือนที่มักจะได้ยินบ่อย ๆ ใช่มั้ยครับว่า "โน้มเข้าสู่การเรียนรู้ภายใน"...
ขอบคุณอีกครั้งครับสำหรับเพื่อนร่วมเดินทาง...
ครับ...ครูปู 
...
ด้วยความระลึกถึงเช่นกันครับ ผมสบายดีครับผม...
ตอนนี้ใจเบา ๆ สบาย ๆ ครับผม...
หวังว่าครูปูคงสบายดีเช่นกันนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
สวัสดีครับคุณดิเรก
อาการดีขึ้นแล้วใช่มั๊ยครับ ถึงกายจะป่วยแต่ใจไม่ป่วยด้วยก็สบายไปหลายอย่างแล้วจริงมั๊ยครับ
ครับ...คุณกบ 
...
สบายมากครับ...
เพราะป่วยแต่กายแต่ใจยังแข็งแรงอยู่ครับ...
ขอบคุณครับผม...
คิดถึงเพื่อนมาก...
วันนี้ไปนั่งที่ The pool แถบๆ เกษตร - นวมินทร์ ยังพูดถึงดิเรกกับน้องๆอยู่
เราจะเดินทางไปปายวันที่ ๔ ธ.ค.๕๑ ครับ มีผู้สนใจสอบถามมากมายเลยครับ อาจต้องดูจำนวนคนที่แน่นอน..
ครับ...เพื่อนเอก 
...
อ่านจากบันทึกแล้วน่าตื่นเต้นดีเพื่อน...
เห็นเพื่อนสมาชิกให้ความสนใจกันเพียบ ถือเป็นงานบุญครั้งใหญ่เลยครับ...
ได้เที่ยวด้วย ได้บุญด้วย...
น่าสนใจมาก ๆ ครับ...
- สวัสดีค่ะ
- ผูกเนคไทไปหาหมอ
- กับถือกระเป๋าหลุยส์ วิคตองไปหาหมอแตกต่างกันไหมคะ
ครับ...คุณ <<loveful>>
"ผูกเนคไทไปหาหมอ" นี่น้อง ๆ เขาแซวกันนะครับว่า แกล้งป่วยแต่ไปสมัครงานใหม่ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ยินดีด้วยกับข่าวดีของเพื่อน..
อย่างนี้ ต้องฉลองกันหน่อย...
ครับ...เพื่อน ...
ถือเป็นอีกก้าวหนึ่งที่ท้าทายครับ...
ขอบคุณครับเพื่อน...
ต้องมีฉลองอีกใช่มั้ยครับ!!!
สวัสดีค่ะ
- ตามไม่ทันค่ะ
- โดนแซวนั่นเอง
- สรุปว่าสถานการณ์ดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ
- เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
ครับ...คุณครู วรางค์ภรณ์ 
...
สถานการณ์ดีขึ้นแล้วครับ...
ดีขึ้นทั้งกำลังกาย กำลังใจ กำลังความคิด ครับผม...
ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ...
ครับ...เพื่อนเอก ...
ขอบคุณครับ สำหรับทั้งสองภาพ...
เรื่องราวดี ๆ กับบรรยากาศแห่งความสุข...