อัสดงคต

อัสดงคต (โคลงสี่สุภาพ)

อัสดงคตค่ำแล้ว               เดือนแรม
เงามืดดำพลันแซม           สุดฟ้า
ไร้จันทร์แต่ดาว แกม        นภากาศ
คิดจะ ไขว่จะ คว้า            อยู่พื้นสุดสอย

แล บึงงามยิ่งล้ำ               เลอสวรรค์
ยามเมื่อยามตะวัน            ตกน้ำ
ไร้คนรักมิ่งขวัญ               อยู่ร่วม ชมเอย
ฟ้าค่อยค่อยหม่นคล้ำ      ค่ำคล้อยสนธยา

ปล. เลียนแบบ นิราศธารโศกพระนิพนธ์ ในเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ ด้านเนื้อหาที่ว่า

จบเสร็จคร่ำครวญกาพย์         บทพิลาปถึงสาวศรี
แต่งตามประเวณี                   ใช่เมียรักจักจากจริง ฯ

โคลงครวญกลอนกล่าวอ้าง     นารี
โศรกสร้อยถึงสาวศรี              เษกหว้า
แต่งตามประเพณี                  ธิรภาคย์
เมียมิ่งพรั่งพร้อมหน้า            ห่อนได้จากกัน ฯ

เพลงพระราชนิพนธ์ ไร้เดือน หรือ ไร้จันทร์ หรือ No Moon เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๓๙ ทรงพระราชนิพนธ์ทำนองและคำร้องภาษาอังกฤษพร้อมกันใน พ.ศ. ๒๕๐๘ ต่อมาทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้นายอาจินต์ ปัญจพรรค์ ประพันธ์คำร้องภาษาไทยถวาย ชื่อ "ไร้จันทร์" ท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค และหม่อมหลวงประพันธ์ สนิทวงศ์ ประพันธ์คำร้องภาษาไทยถวายชื่อ "ไร้เดือน" (1)

เขียนใน GotoKnow โดย กวิน
ใน กวีนิพนธ์ (poem)

คำสำคัญ (Tags): #อัสดงคต

หมายเลขบันทึก: 207356เขียนเมื่อ 10 กันยายน 2008 02:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:32 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

kamonpon kunkeaw

เขียนเมื่อ 10 กันยายน 2008 05:42 น. ()

เพลงเพราะมาก...ชอบโคลงสีที่มากค่ะ...จริงแล้วการแต่งโคลงเขาเรียกว่าเป็นพรสวรรค์นะเพราะบางคนมีความรู้เรื่องดีแต่เต่งไม่ได้ก็มี...

หยั่งราก ฝากใบ

เขียนเมื่อ 10 กันยายน 2008 08:00 น. ()

สวัสดีค่ะคุณกวิน

แวะมาดูภาพ อุทยานสวรรค์ แสงสีสวยงามมากค่ะ คุณกวินฝีมือถ่ายภาพระดับมืออาชีพแล้วนะคะ แต่ไม่ค่อยนำมาอวดกัน ปล่อยให้ฝีมือหางแถวอย่างคนไม่มีรากนำภาพมาอวดปล่อยไก่เรื่อยเลย

ดูแล้วใจสงบจัง นี่เองที่มักบอกกันว่า...ธรรมชาติสงบงามเสมอ

(^__^)

ยูมิ

เขียนเมื่อ 10 กันยายน 2008 10:06 น. ()

มาชม คุณกวิน

อ่านโคลงแลเห็นบึง นึกถึงภาพทางทีวีที่ว่า...เกิดสิ่งแปลกไม่นานมานี่คือ

ฟ้าดูดน้ำในบึงเมืองนครสวรรค์ขึ้นฟ้าเหมือน...กรวยงวงช้าง เหมื่อนพายุทอนาโดเลยละ

กวิน

เขียนเมื่อ 10 กันยายน 2008 11:30 น. ()

สวัสดีครับอาจารย์ kamonpon kunkeaw เห็นจากประวัติ อาจารย์อยู่ ลำพูน ทำให้ผมนึกถึง โคลงนิราศหริภุญไชย (1) ลองถามอาจารย์ กูฯ (Google) ปรากฎว่า

๏ อัสดงคดาค่ำแล้ว                  รอนรอน
สรส่องเกวียนซอนซอน             คลาดคล้อย
ปักษีส่งเสียงวอน                     วอนเจต รักเฮย
โอ้อิ่นดูชู้สร้อย                        มิได้สุดาดล

๏ ราตรีเทียนทีปแจ้ง                  เจาะงาม
มัวม่วนนนตรีตาม                     ติ่งทร้อ
อุดสากั่นโลงนาม                     ชักชอบ ชื่นแฮ
บุญพี่บ่อเปืองป้อ                      เปล่าซ้ำเซาทรวง

บังเอิญจริงๆ เลยนะครับ ขึ้นต้น วรรคแรกใช้คำเหมือนกันเลย