ความดีที่เหลืออยู่...เป็นมรดกล้ำค่าของตระกูล
ได้มีโอกาสไปงานศพของเพื่อนร่วมอาชีพในวันนี้...เห็นสภาพของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ต้องสูญเสียลูกสาวไปก่อนวัยอันควร...ความโศกเศร้าคงท่วมท้นในใจมากกว่าหยาดน้ำตาที่รินไหล...ต่อให้เวลาล่วงผ่านไปนานเท่าใดก็คงไม่อาจลืม...แต่ในความทรงจำที่แสนเศร้าก็มีความภาคภูมิใจแทรกอยู่...ความดีของลูก..ทำให้ผู้คนหลั่งไหลมาร่วมไว้อาลัยในงานศพมากมาย...นับเป็นเกียรติที่สูงส่ง...เป็นสิ่งล้ำค่ายิ่งกว่าสิ่งใดๆที่ลูกทิ้งไว้ให้พ่อแม่ได้จดจำและชื่นชม...ถ้อยคำอาลัยที่มีแต่คุณงามความดีของลูก..คงทำให้พ่อแม่คิดได้ว่า...ท่านได้ทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์ที่สุดแล้ว..เสียดายที่ลูกของท่านไม่มีเวลาใช้ความรู้ความสามารถในการสร้างตำนานแห่งครูผู้เสียสละทุ่มเทอีกต่อไป.....
ขอมอบบันทึก...ที่บันทึกขึ้นด้วยความรู้สึกเคารพในความเป็นครูผู้สูงส่งและเป็นแบบอย่างที่ดีของเพื่อนร่วมอาชีพ....ด้วยความอาลัย..... แด่คุณครูทัศนีย์ พุ่มคำ ผู้เป็นดังอัญมณีของครูและ ศิษย์โรงเรียนเฉลิมขวัญสตรีทุกคน
ขอแสดงความอาลัยด้วยครับ ครูดีมีคนอาลัย
ขอบคุณค่ะ...ผอ.สบายดีนะคะ
เจริญพร โยมกิติยา
พ่อแม่ เป็นทุกข์เพราะลูกด้วยเหตุ 3 อย่าง
นมัสการพระคุณเจ้า
น้อมรับพระธรรมอันเป็นสิริแก่ชีวิตและBLOG ดินสอค่ะ
ในฐานะที่เป็นนักเรียนของโรงเรียนเฉลิมขวัญสตรีคนหนึ่ง ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งแด่อาจารย์ทัศนีย์ พุ่มคำ อาจารย์ที่เป็นที่เคารพรักของนักเรียนทุกคน ความดีของอาจารย์จะไม่มีวันลบเลือนไปจากใจของพวกเราทุกคน
ขอไว้อาลัยแด่คุณครู ทัศนีย์ พุ่มคำ จากศิษย์เก่า โรงเรียนสามหมอวิทยา จ.ชัยภูมิ