มนุษย์เอยไหนเจ้าเฝ้าอวดอ้าง
เหนือทุกอย่างสัพเพเดรัจฉาน
มีสมองเลิศล้ำวิชาการ
เที่ยวรุกรานหมู่สัตว์ตัดวงศ์วาร
สัตว์อยู่ในพงไพรที่ใหญ่กว้าง
จับมาสร้างนิสัยให้อาหาร
ให้พึ่งพาคนนี้ไปชั่วกาล
เป็นแรงงานขังคอกบอกเลี้ยงดู
เขาอยู่ป่าเกิดเองเก่งและกล้า
ไม่เคยมารุกรานที่คนอยู่
เที่ยวไล่ล่าจับมาเป็นทาสตู
สัตว์ใดสู้โหดร้ายทำลายมัน
จนกลายเป็นสัตว์เลี้ยงที่แสนเชื่อง
ไม่รู้เรื่องหากินถิ่นไพรสัณฑ์
ขุนให้อ้วนในกรงปรับปรุงพันธุ์
แล้วนับวันถูกเชือดเลือดกระจาย
ถือตนว่ายิ่งใหญ่ในหล้าโลก
ถือเป็นโชคฉลาดกว่าสัตว์ทั้งหลาย
เที่ยวจับจองป่าเขาโค่นทำลาย
แย่งชิงหมายครอบงำทำเสียดุลย์
ธรรมชาติโลกนี้ที่มีให้
ป่าพงไพรแม่น้ำที่นำหนุน
ทั้งแผ่นดินแผ่นฟ้าที่การุณ
อากาศอุ่นของใครไยแย่งจอง
หมดจับสัตว์ งานถนัด จับคนต่อ
ยืดย้ายข้อ เชิดดึง ถึงสมอง
ให้เข้าพวก บริวาร สานครรลอง
ใครขวางต้อง มอดม้วย มรณา
ยุ่งจริงหนอโลกมนุษย์.....เมื่อไรจะหยุด....อยู่ร่วมกันโดยสงบ ( ทั้งคนและสัตว์ )พูดเรื่องอนุรักษ์นะครับ ไม่เกี่ยวการเมือง eee
ลำนำกลอนเก็จถะหวานั้นน่าอ่าน
น้าวดวงมาลย์อ่อนละมุนอุ่นวิถึ
สัจจะธรรมดำรงอยู่คู่ความดี
เอ่ยวจี..ขอชื่นชม..คารมครู
ด้วยรักคะ
ถ้าไคจัยดีช่วยแต่งกลอนแปดเกี่ยวกัยสัตว์ไห้ทีค่ะ งานด่วนค่ะ ต้องส่งพุ่งนี้ค่า