สัตว์ประเสริฐ


มนุษย์เอยไหนเจ้าเฝ้าอวดอ้าง เหนือทุกอย่างสัพเพเดรัจฉาน

 

มนุษย์เอยไหนเจ้าเฝ้าอวดอ้าง
เหนือทุกอย่างสัพเพเดรัจฉาน
มีสมองเลิศล้ำวิชาการ
เที่ยวรุกรานหมู่สัตว์ตัดวงศ์วาร

สัตว์อยู่ในพงไพรที่ใหญ่กว้าง
จับมาสร้างนิสัยให้อาหาร
ให้พึ่งพาคนนี้ไปชั่วกาล
เป็นแรงงานขังคอกบอกเลี้ยงดู

เขาอยู่ป่าเกิดเองเก่งและกล้า
ไม่เคยมารุกรานที่คนอยู่
เที่ยวไล่ล่าจับมาเป็นทาสตู
สัตว์ใดสู้โหดร้ายทำลายมัน

จนกลายเป็นสัตว์เลี้ยงที่แสนเชื่อง
ไม่รู้เรื่องหากินถิ่นไพรสัณฑ์
ขุนให้อ้วนในกรงปรับปรุงพันธุ์
แล้วนับวันถูกเชือดเลือดกระจาย

ถือตนว่ายิ่งใหญ่ในหล้าโลก
ถือเป็นโชคฉลาดกว่าสัตว์ทั้งหลาย
เที่ยวจับจองป่าเขาโค่นทำลาย
แย่งชิงหมายครอบงำทำเสียดุลย์

ธรรมชาติโลกนี้ที่มีให้
ป่าพงไพรแม่น้ำที่นำหนุน
ทั้งแผ่นดินแผ่นฟ้าที่การุณ
อากาศอุ่นของใครไยแย่งจอง

หมายเลขบันทึก: 204496เขียนเมื่อ 30 สิงหาคม 2008 23:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:29 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)
  • ได้ชมธรรมชาติ ดอกไม้ใบหญ้ามาแล้ว
  • มาดูลิงดูค่าง นับวันจะหายากขึ้นเรื่อยๆ
  • ขอบคุณครับ

หมดจับสัตว์ งานถนัด จับคนต่อ

ยืดย้ายข้อ เชิดดึง ถึงสมอง

ให้เข้าพวก บริวาร สานครรลอง

ใครขวางต้อง มอดม้วย มรณา

ยุ่งจริงหนอโลกมนุษย์.....เมื่อไรจะหยุด....อยู่ร่วมกันโดยสงบ ( ทั้งคนและสัตว์ )พูดเรื่องอนุรักษ์นะครับ ไม่เกี่ยวการเมือง eee

ลำนำกลอนเก็จถะหวานั้นน่าอ่าน

น้าวดวงมาลย์อ่อนละมุนอุ่นวิถึ

สัจจะธรรมดำรงอยู่คู่ความดี

เอ่ยวจี..ขอชื่นชม..คารมครู

ด้วยรักคะ

ถ้าไคจัยดีช่วยแต่งกลอนแปดเกี่ยวกัยสัตว์ไห้ทีค่ะ งานด่วนค่ะ ต้องส่งพุ่งนี้ค่า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท