หมู หมา กา ไก่ เปรียบเทียบกันเข้าไป ไม่เห็นสบายใจขึ้นมา

ทำไมต้องเปรียบเทียบเรากับคนอื่น

หมู หมา กา ไก่ เปรียบเทียบกันเข้าไป ไม่เห็นสบายใจขึ้นมา

เคยสงสัยไหมว่า บางครั้งมีลูก 2 คน คนที่หนึ่งดี๊ดี อีกคนหนึ่งทำไมไม่ได้ดังใจ แล้วทำไมถึงไม่ดีแบบพี่บ้าง แล้วทำไมถึงไม่ขยัน ตื่นสายอยู่ได้ ลูกบ้านนู้นไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย

รู้อย่างงี้เอาขี้เถ้ายัดปากก็ดี ไก่มันยังตื่นเช้ารู้ไหม ขี้เกียจอย่างหมู ฯลฯ

เด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่ง เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนกลางเทอมได้ไม่กี่วัน ดิฉันสังเกตเห็นว่านักเรียนคนนี้มีสายตาที่แข็งกร้าว ซึ่งเป็นลักษณะของคนที่ไม่ยอมคน แต่พฤติกรรมที่แสดงออกมา

ไม่ก้าวร้าว จึงเรียกมาพูดคุย ซักถาม ประกอบกับนักเรียนแอบใช้โทรศัพท์มือถือในห้องเรียน ดิฉันทำการยึดโทรศัพท์มือถือ ก็เลยต้องการทำความเข้าใจถึงเหตุผลของการยึดโทรศัพท์ดังกล่าว นักเรียนคนนี้เล่าให้ฟังว่าตอนนี้มาอาศัยอยู่กับป้า เมื่อก่อนอยู่กับแม่ แต่ที่ต้องย้ายมาเพราะไม่ค่อยเข้าเรียน ติด 0 เวลาเรียนไม่ครบ ดิฉันถามต่อไปว่า คิดถึงแม่ไหม เด็กบอกว่า ไม่ อ้าวไม่รักแม่เหรอ รักค่ะ แล้วอยู่กับป้าหรือแม่อันไหนสนุกกว่ากัน น่าเบื่อทั้งคู่แหละ ชอบเอาหนูไปเปรียบเทียบกับหมูกับหมา ที่คุยโทรศัพท์เนื่องจากเพื่อนมีปัญหา จะตีกัน ดิฉันจึงถามว่า ไปยุ่งอะไรกับเขาด้วยตัวเองย้ายมาอยู่ถึงที่นี่แล้ว นักเรียนบอกว่า ก็เพื่อนกันต้องช่วยเหลือกัน ทำไมรักเพื่อนมากกว่าแม่ ก็ไม่ได้รักเพื่อนมากกว่าแม่หรอก แล้วทำไมล่ะอยู่กับเพื่อนมันตื่นเต้นเร้าใจดีหรือไง นักเรียนก็มองหน้า

การสอนคน ต้องอาศัยทั้งศาสตร์และศิลป์ วิธีการสอนแบบหนึ่งอาจเป็นที่ประทับใจของคนหนึ่ง แต่ก็อาจไม่เป็นที่ประทับใจของอีกคนหนึ่งก็ได้ และคนส่วนใหญ่มักไม่ชอบและไม่ต้องการที่จะเอาเราไปเปรียบเทียบกับใคร หรืออะไร

เมื่อย้อนคิดไป ตอนที่ดิฉันเด็ก พ่อของดิฉันก็ชอบเอาไปเปรียบเทียบกับคนนู้น คนนี้ สิ่งนู้น สิ่งนี้เหมือนกัน ดิฉันยังเคยบอกพ่อไปว่า ไม่ชอบใจเลย แต่เมื่อมาเป็นครู ก็มีอยู่ครั้งหนึ่งอีกเหมือนกันที่นำนักเรียนไปเปรียบเทียบกับสิ่งต่าง ๆ พวกนี้

คนเราทุกคน มักจะลืมไปว่า ตอนเด็ก ๆ เราต้องการอะไร ไม่ต้องการอะไร ไม่ชอบสิ่งไหน ที่สำคัญสิ่งที่ตนเองไม่ชอบให้ทำแบบนั้น ผู้อื่นก็ต้องไม่ชอบเหมือนกัน

บางครั้ง ความตั้งใจและความมุ่งมั่นต้องการและคาดหวังให้ลูก หรือคนที่เรารักได้ดี มันก็ไม่ผิดหรอก แต่ถ้ามีอารมณ์มาเป็นความรู้สึกร่วมด้วยแล้ว สิ่งต่าง ๆ ก็มักจะเกิดผลในลักษณะตรงกันข้ามเสียมากกว่า และที่สำคัญอย่าลืมว่าวุฒิภาวะของผู้สอนมีมากกว่า เราย่อมสามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่า และไม่ว่าใครก็ไม่ชอบคนที่บ่นซ้ำซาก แต่บางครั้งหรือหลาย ๆ ครั้ง เรามักจะคิดสิ่งเหล่านี้ได้ เมื่อทำไปแล้วเสมอ ดิฉันก็เช่นกัน

ดิฉัน มองหน้านักเรียนหญิง แล้วบอกว่า พี่ชายของครูโดนรถชน รู้ไหมว่าใครดูแล วูบหนึ่งของสายตาที่เหลือบมองและเด็กนักเรียนก็บอกว่า แม่ใช่ไหม ดิฉันบอกว่า ใช่ เพื่อนไม่เห็นมาดูแลเลย มาเยี่ยมในช่วงแรก แล้วก็หายไป เมื่อเกิดอะไรขึ้นกับเรา คนที่เสียใจที่สุดก็คือพ่อแม่ ไม่ใช่เพื่อน ถ้าไม่ต้องการให้เขาบ่น ก็ต้องทำให้เขาเชื่อถือและเชื่อใจ ว่าเราเป็นคนดี และเราทำได้

หลังจากที่บอกพ่อไปว่า ไม่ชอบให้พ่อเปรียบเทียบเรากับคนอื่น หรือสิ่งอื่นเลย พ่อก็ทำการยกตัวอย่างหรือเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟังกลาย ๆ แล้ววกเข้ามาสอนเรื่องที่ต้องการให้เรารู้แทน

ชีวิตที่สมบูรณ์ คือ การรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา

ครูแนน

เขียนใน GotoKnow โดย Autchara nan Teeravittayanukun
ใน นี่ไงชีวิต Delete ไม่ได้

คำสำคัญ (Tags): #kmc-lamphun1#kmobec#สพท.ลพ.1#หมู หมา กา ไก่#เปรียบเทียบ

หมายเลขบันทึก: 204328เขียนเมื่อ 30 สิงหาคม 2008 13:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:15 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน