น้ำเอ๋ย...น้ำใจ

ผู้มีปัญญา พึงเป็นอยู่เพื่อมหาชน / ความเจริญคงมีขึ้นเฉพาะด้านวัตถุเท่านั้น ความเจริญทางจิตใจกลับลดลง(อย่างมาก)

        วันศุกร์ที่ผ่านมาผมเองได้มีโอกาสกลับบ้านสักที หลังจากต้องวุ่นวายกับการเรียนและการทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัย ระหว่างการเดินทางมีอะไรที่ผมสัมผัสได้บางอย่าง ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีเฟื่องฟู
ความเจริญก้าวหน้าที่เข้ามาทดแทนความล้าหลัง แต่สิ่งที่เราทุกคนคิดว่ามันเป็นความเจริญ
ในทางตรงกันข้าม ความเจริญคงมีขึ้นเฉพาะด้านวัตถุเท่านั้น ความเจริญทางจิตใจกลับลดลง(อย่างมาก)
ผมคิดว่าคงมีเฉพาะเมืองหลวงกระมังที่เป็นแบบนี้    เดี๋ยวนี้ความเห็นแก่ตัวและความไม่มีน้ำใจเกิดขึ้นแล้วครับ บนผืนดินที่ผมเองก็คิดว่ามีแต่ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ผืนดินที่ผมคิดว่าสิ่งดีงามที่พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ของเราปลูกฝังมานี้ คงยากที่จะทำให้มันหายไปจากคนอีสานได้
          บนรถเมล์สายหนึ่งซึ่งจะพาผมกลับสู่มาตภูมิ คนบนรถแน่นไปหมดจนผมต้องยืนไปจนถึงบขส.ขอนแก่น   แต่ทางแคบๆที่เราใช้เดินบนรถนั้นมีทั้งคุณยาย คุณป้า และสุภาพสตรี ยืนอยู่มากโข
คนที่นั่งเบาะส่วนมากนั้นเป็นวัยรุ่นเท่าที่ผมคาดเดาก็น่าจะเป็นนิสิตร่วมสถาบันกับผมนี่เอง แต่ละคนแต่งตัวดีมาก ทั้งโทรศัพท์ MP4 ล้วนเป็นกิจกรรมที่คนหลายคนบนรถทำอยู่
ผมยืนจับราวด้วยความสะเทือนใจ มือขวาจับราว มือซ้ายถือต้นเอกมหาชัยที่ได้มาจากพ่อครูบาสุทธินันท์ แห่งมหาชีวาลัยอีสาน จ.บุรีรัมย์ มอบให้ ด้วยหวังในใจเล็กๆว่า คงจะมีใครถามผมว่า ถือช่วยมั้ยค่ะ

ครับแค่ถามก็พอแล้วครับ
สิ่งที่คาดหวังคงไม่ใช่การที่ผมกลัวหกล้มเนื่องด้วยการจับราวมือเดียวหรอกครับ
แต่กลัวต้นเอกมหาชัยต้นน้อย ที่ไม่สู้จะแข็งแรงนัก จะหักลงไปก่อนถึงที่ที่มันควรจะอยู่ และได้เติบโตงอกงามแผ่กิ่งก้านสาขา
อย่างว่าแหล่ะครับ นานาจิตตัง ผู้มีปัญญา พึงเป็นอยู่เพื่อมหาชน
คำๆนี้ผุดขึ้นมาในห้วงความคิดของผมทันทีที่ได้เห็นเหตุการณ์หลายๆอย่างที่เกิดขึ้นบนรถที่กำลังวิ่งพาเราทุกคนบนรถเดินทางไปสู่จุดหมายเดียวกัน
ผู้บริหารคงต้องมานั่งทบทวนคำคำนี้หน่อยน่ะครับ ...
ปรัชญาที่แสดงถึงความเจริญงอกงามทางการศึกษา การศึกษาที่สอนคนให้เป็นคน สิ่งดีงามที่การศึกษาสอนและปลูกฝังเรามาตลอด
ปัจจุบันเรายังคงใช้คำนี้ได้มั้ยน้อ น่าคิดเหมือนกันน่ะครับ...

เขียนใน GotoKnow โดย muangkhan
ใน ทางเดินชีวิต ฉันลิขิตเอง

คำสำคัญ (Tags): #ผู้มีปัญญา พึงเป็นอยู่เพื่อมหาชน#พ่อครูบาสุทธินันท์#มหาชีวาลัยอีสาน จ.บุรีรัมย์

หมายเลขบันทึก: 203336เขียนเมื่อ 25 สิงหาคม 2008 12:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:15 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (6)

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 25 สิงหาคม 2008 16:24 น. ()

ยินดีที่ได้อ่านบันทึกอีกครั้ง และเป็นกำลังใจให้กับการนำต้นกล้ากลับสู่บ้านเกิด

...

ไม่ว่าที่ใด บ้านเกิดของแต่ละคนย่อมเปลี่ยนรูปเปลี่ยนร่างไปตามยุคสมัย หากเราติดยึดกับความทรงจำเดิมมากไป ก็พลอยให้เราทุกข์เศร้ากับปัจจุบันอย่างไม่ควรจะเป็น แต่เราต้องกล้าพอที่จะระลึกถึงอดีตอย่างมีเหตุผล และอยู่กับปัจจุบันอย่างเข้าใจ

ทุกวันนี้ บ้านของพี่ก็เปลี่ยนแปลงไปเช่นกัน ซึ่งนั่นก็หมายถึงจิตใจของผู้คนด้วย เด็กวัยรุ่นเรียนไม่จบ จับกลุ่มกันตระเวนไปโน่นนี่ พร้อม ๆ กับนำพาเรื่องราวยุ่ง ๆ มาให้พ่อแม่แก้ไข ทั้งเรื่องชกตี สุรา อุบัติเหตุ เป็นต้น

-

เขียนเมื่อ 25 สิงหาคม 2008 16:33 น. ()

ปรัชญาที่แสดงถึงความเจริญงอกงามทางการศึกษา การศึกษาที่สอนคนให้เป็นคน สิ่งดีงามที่การศึกษาสอนและปลูกฝังเรามาตลอด

ปัจจุบันเรายังคงใช้คำนี้ได้มั้ยน้อ น่าคิดเหมือนกันน่ะครับ...

เห็นด้วยเช่นกันน่ะ อยากให้ผู้ใหญ่ใจดีได้คิดถึงเรื่องการศึกษาให้มาก ๆ เพราะทั้งเด็กบางคนก็ขาดการเรียนรู้และผู้ใหญ่บางคนก็ลืมสิ่งที่เล่าเรียนมา เราต้องอาศัยการศึกษาทีสอนคนให้เป็นคนคอยปลูกฝังเราทั้งชีวิตค่ะ