๖๗..สู่แดนใต้.../...๗ ปีที่ลูกไม่ได้นอนบ้าน


เราหันกลับไปมองบ้านของเราบอกเขาเบา ๆ ว่า “ แล้วลูกจะมาเยี่ยมใหม่นะ ...“

     

                   

                         วันพุธที่ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๑....เวลา ๐๕.๓๐ น. เราตื่นนอนด้วยความสดชื่นกระปรี้กระเปร่าและอิ่มเอมเป็นที่สุด แสดงให้เห็นถึงการที่ร่างกายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ในมโนสำนึกได้ย้ำเตือนถี่ ๆ ให้มีความรู้สึกว่า....... นี่เธอเป็นครั้งแรกในรอบเกือบเจ็ดปีซินะ...ตั้งแต่มาทำบุญร้อยวันให้พ่อเมื่อมกราคม ๒๕๔๕ เธอไม่เคยได้นอนบ้านเลยนะ

                        บ้านของเราที่พ่อและแม่ได้สร้างไว้ให้ก่อนที่ท่านทั้งสองจะลาจากพวกเราไป ใช่เรามาบ้านครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ตั้งแต่เกิดความไม่สงบขึ้นในดินแดนบ้านเกิดของเรา แต่ไม่เคยเลยที่จะได้เอนหลังบนที่นอนเช่นคืนที่ผ่านมา

                        ได้ยินเสียงกุกกักในห้องครัวซึ่งเปิดไฟสว่าง หันไปดูที่นอนน้องสาวไม่เห็นเจ้าของที่นอน ก็เลยลุกขึ้นไปดูในครัวก็ได้เห็นน้องสาวกำลังทำกับข้าวอยู่และหันมาบอกเราให้อาบน้ำแต่งตัวใส่บาตรเถอะพระจะมาบิณฑบาตประมาณหกโมง เราเลยรีบไปอาบน้ำแต่งตัว

                        หกโมงตรงพระก็มาบิณฑบาต เป็นพระจากวัดศรีมหาโพธิ์สององค์ เห็นหลวงพี่แป๊ะเดินนำหน้าหลวงพี่อีกองค์หนึ่ง หลวงพี่แป๊ะท่านเป็นผู้โกนหัวให้เราตอนเราลาบวชเมื่อเดือนกรกฎาคม ๒๕๓๖ และมีพระจากวัดบุราณประดิษฐ์อีกหนึ่งองค์

                        ใส่บาตรพระเรียบร้อย ก็ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์น้องสาวไปยังวัดศรีมหาโพธิ์ เพื่อกราบท่านพระครูโสภิตโพธิกุล(พระปลัดกระจ่าง ติสฺสวโร) เจ้าอาวาส และได้สนทนาธรรมกับท่านครู่หนึ่ง ก็กราบลาไปเยี่ยมผู้ใหญ่ที่หน้าวัด

                        ถึงหน้าวัดก็ไปบ้านพี่แอ๋วน้าอั้น สวัสดีพี่แอ๋วและน้าอั้น แล้วเข้าไปเยี่ยมป้าลัดดาซึ่งนอนป่วยอยู่เห็นป้านอนหลับในห้อง (ป้าลัดดาเป็นผู้มีพระคุณกับครอบครัวเรามาตั้งแต่ผมยังไม่เกิด) ก็ยกมือไหว้ท่านจากหน้าต่างห้อง แล้วรีบกลับบ้าน เพราะรถไฟไปหาดใหญ่จะถึงสถานีปัตตานี(โคกโพธิ์)เวลา ๐๗.๑๕ น.

                         เก็บผ้าเช็ดตัวใส่กระเป๋าซึ่งจัดไว้เรียบร้อยก่อนนอน แล้วขึ้นไปกราบพระ พ่อแม่ปู่ย่าตายายที่ชั้นบน จากนั้นก็รีบซ้อนท้ายรถของน้องสาวไปสถานีรถไฟปัตตานี.....เราหันกลับไปมองบ้านของเราบอกเขาเบา ๆ ว่า........ แล้วลูกจะมาเยี่ยมใหม่นะ ...

                                                                          สวัสดีครับ

หมายเลขบันทึก: 202586เขียนเมื่อ 22 สิงหาคม 2008 00:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 01:41 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (32)

สวัสดีค่ะน้องชาย...

  • ซึ้ง ซึ้ง
  • ครูอ้อย มีบ้านคุณพ่อ คุณแม่ อยู่ที่ดอนเมืองนี่เอง  ก็ไม่เคยไปนอนเหมือนกันค่ะ
  • คราวหน้าคราวหลัง ต้องหาโอกาสไปนอนบ้าง
  • เอ..แต่ต้องชวนคนที่บ้านไปด้วยเนอะ..จึงจะดี..
  • น้องชายล่ะ ชวนใครหรือยัง อิอิ..พี่ถามน้อง

ขอบคุณค่ะ

  • ธุค่ะ..

คนอ่านอารมณ์อ่อนไหว(อย่างต้อม)น้ำตาซึมเลย  

ขอบพระคุณท่านผอ.ประจักษ์

               มาเยี่ยมตั้งแต่เช้าเชียวครับ ก็ขอให้ท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรงเช่นเดียวกันครับ

                                                           โชคดีครับผม

ขอบพระคุณครับพี่ครูอ้อย

  • ผมได้โอกาสลงไปช่วยงานแต่งงานที่สงขลาครับ...
  • เสร็จงานผมตัดสินใจไปเยี่ยมบ้านก็เพราะเป็นวันแม่พอดี...เลยคิดว่าถ้าเรากลับไปบ้านพ่อแม่คงดีใจ...ปู่ย่าตายายคงดีใจ...พระภูมิเจ้าที่ที่รักษาบ้านคงดีใจ
  • เลยตัดสินใจในวินาทีนั้นเอง....แม้รู้ว่าเสี่ยง

                                                           โชคดีครับพี่ครู

สวัสดีครับน้องต้อม

                 ขออภัยที่ทำให้น้ำตาซึมตั้งแต่เช้า เป็นบันทึกของคนไกลบ้าน " ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเราครับ "

                                                             โชคดีครับน้อง

  • แวะมาร่วมซาบซึ้งค่ะ
  • บ้านเรา มีความหมายมากๆจริงๆนะคะ

ขอบคุณครับอาจารย์นารี

                  ครับบ้านเรา...พ่อแม่เจตนาสร้างไว้ให้เราได้อยู่อาศัย...แต่เราก็มาซะไกล...นี่ก็ไม่ทราบว่าอีกกี่เดือนกี่ปีถึงจะได้ไปอีก...สมัยก่อนตอนไม่มีเหตุการณ์เช่นทุกวันนี้...จะลงไปกราบพ่อและแม่ประมาณปีละสามครั้งแล้วแต่โอกาสครับ...

                                                      โชคดีครับอาจารย์

สวัสดีค่ะนายช่างใหญ๋

ภาพทั้งหมดในสากลโลกนี้ ไม่ได้หายไปไหน

เพียงแต่เราย้อนระลึกถึงไปภาพก็จะปรากฏทันที

ในใจ ในจิตสำนึกของเรา

ก็ทำไม บางภาพยังปรากฏข้ามชาติมาได้เลย

มาร่วมเก็บความทรงจำกับพี่ค่ะ

ขอให้วันเวลาที่จะได้หวนคืนกลับมาบ้าน จงเดินทางมาสู่เร็ววันนะคะ

สวัสดีครับ

     เป็นบันทึกแห่งความรักและความกตัญญูที่อบอุ่นมากครับ

                                ขอบคุณครับ

สวัสดีครับคุณหมอรุ่ง

             ครับช่วงนี้ก็พยายามเก็บภาพเหล่านั้นมาแปลงเป็นบันทึก...สักวันหนึ่งบันทึกเหล่านี้คงมีค่าครับ...

                                                               โชคดีครับหมอ

ขอบพระคุณครับท่านสมอลแมน

                       เป็นภาพที่แสนจะอบอุ่นสำหรับคนไกลบ้านครับ...ในช่วงบั้นปลายของชีวิตอาจได้กลับไปอาศัยที่นั่น ถ้าเหตุการณ์ปกติ เหมือนครั้งหนึ่งที่ผมเคยอ่านเรื่องสั้น" ร้านขนมของแม่"ครับ

                                                 โชคดีครับ

นายช่างใหญ่

  • กลับมาบ้านน่าจะพ้นมาหาน้องนุ่งที่ยะลามั่ง
  • หรือโทรมาบอกจะได้ไปพบไปหามั่งก็ยังดี
  • มานอนบ้านหลับเต็มตา..ภาพความทรงทรงในอดีตเกิดขึ้นมาทันที
  • ขอบคุณมาก

ฟังๆ แย้วก้อจินตนาการภาพบรรยากาศแบบต่างจังหวัดได้เลยค่ะ...อากาศสดชื่น คนมีมนุษสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน...เนอะ...นั่นแน่  นายช่างใหญ่ ได้ใช้บริการรถไฟฟรีแย้วละสิ..อิจฉาจั๊ง..จัง

ชายหนุ่มผู้จากบ้านเกิด..มาสร้างคุณค่าแก่สังคม....จงสุขสมจิต สมหมาย สมรัก สมรส.....(ขออภัยกลอนพาไปเกินนิดหน่อย)

ลุงจ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ I miss you. How are you today? I'm happy every day. but if whereday(วันไหน)5555++...have study English . I will so sad.55555++ ลุงจ๋า น้องจิมั่วอังกฤษถูกเปล่ากำลังหัดพูด หัดเขียน หัดอ่านอยู่เด้อ

ลุงจ๋า จะทำยังไงพูดอังกฤษ ไม่ให้เหน่อค่ะ อิอิ คิดถึงลุงเด้อ กอดๆๆ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ --->น้องจิ ^_^

+ หวัดดีค่ะพี่บ่าว...นายช่างใหญ๋....

+ อ๋อยอ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ...(นี่คือจุดอ่อนค่ะ...ใครพูดเรื่องบ้าน เรื่องเด็ก ๆ แล้วเป็นน้ำตาซึมค่ะ)

+ ยินดีด้วยค่ะกับการได้กลับมา "ถิ่นกำเนิดเกิดกาย"

+ เอ...ท่านพี่บ่าวทำไม่จากไปนานจังตั้ง 7 ปี ...โอ้โห...เป็นอ๋อยขาดใจตายเลย...คิดถึงบ้าน...

+ ขนาดมาอยู่ตานี...ยังต้องกลับบ้านหาดใหญ่อาทิตย์เว้นอาทิตย์เลยค่ะ...

+ กลับไปให้แม่บ่น ๆ แล้วก็ชื่นใจค่ะ...

+ บ้านคือวิมานของเราค่ะ...โดยเพาะช่วงทำบุญว่างเดือนเมษายน...พี่น้องมากันครบครัน....สุดยอดแห่งความสุขค่ะ....

+ นึกย้อนกลับไป...ตอนนี้พ่อและแม่ มีลูกเขย  มีหลาน กลายเป็นครอบครัวใหญ่ที่มีพ่อและแม่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร....สุขใจยิ้มคนเดียวค่ะ..

+ เสียดายท่านพี่บ่าวมาแป๊บเดียว...ไม่งั้นพาไปเที่ยวน้ำตกทรายขาว....เย็นสบายค่ะ...

+ วันนห้าถ้าท่านพี่มาอีกอย่าลืมแจ้วล่วงหน้า...ข้าน้อยขันอาสาค่ะ....

+ คิดถึงค่ะ.....

หวัดดีค่ะ...นายช่างใหญ่

อย่างงี้ต้องฟังเพลงคิดถึงบ้าน ของพงษ์เทพ แล้วค่ะ

จากมานานคิดถึงจังเลย....ประมาณนั้น

หนูก็เคยอยู่ปัตตานีนะค๊ะ

อยู่อนุบาล 1 ที่ ร.ร.จิปิภพ (ไม่รู้เขียนผิดรึเปล่า...นานมากแล้วค่ะ )

บรรยากาศเก่า ๆ ยังไงก็อดนึกถึงไม่ได้ค่ะ

 

 

  • เคยอยู่ยะลา ย้ายมาเชียงใหม่หลายปีแล้ว
  • ปกติขับรถผ่านนาประดู่บ่อยๆเพราะทางผ่าน  และต้องซื้อขนมเปี๊ยะทุกครั้ง
  • แต่ก็เคยแวะไปโคกโพธิ์เหมือนกัน
  • เดือนสิบนี้กลับบ้านไปทำบุญหรือปล่าว
  • จะฝากใจไปทำบุญชักพระด้วย 

 

ขอบคุณครับคุณเกษตรยะลา

                พอดีซื้อตั้วเครื่องบินหลบกรุงเทพวันที่ ๑๓ เลยได้นอนคืนเดียวหันไปไหนไม่ทัน ค่อยว่ากันใหม่วันหลังอิไปนอนสักสองสามคืนครับ

                                                        โชคดีครับ

สวัสดีครับคุณกัสจัง

  • แน่นอนที่สุด...ความสุขที่ไหนเท่ามาตุภูมิของเรา
  • รถไฟฟรีน่ะจัดการซะแล้ว...ก็ยี่สิบกว่าปีแล้วไม่ได้ใช้บริการเลย

                                                                 ขอบคุณครับ

ขอบพระคุณครับอาจารย์พิสูจน์

                       มาไกลมากแล้วครับ...หมดไฟเมื่อไรคงกลับ...อิอิ..ชาจน์ถ่านใหม่ไม่แน่ใจจะมีพลังเท่าเดิมหรือไม่ครับ

                                              โชคดีครับ

สวัสดีจ้ะน้องจิโจ๊ะ

                 หัดพูดอ่านเขียนไว้ให้คล่อง...โลกแห่งอนาคตรออยู่จ้า

                                                 โชคดีครับ

ขอบคุณครับน้องครูอ๋อย

               ตอนนี้ที่บ้านโคกโพธิ์มีแต่น้องสาวกับครอบครัวครับ...แม่เสียไปเมื่อแปดปีที่แล้ว ส่วนพ่อเสียไปก็ครบเจ็ดปี หัวใจแตกสลายเหลือแต่น้อง ๆ ที่ยังเป็นสายใย...แต่คิดว่าวันหนึ่งคงกลับไปอยู่ที่นั่นเพราะเป็นบ้านเกิดเมืองนอนครับ

               ขอบคุณครับวันหลังจะแจ้งให้ทราบครับ น้ำตกทรายขาวไปครั้งสุดท้ายเมื่อปี ๒๕๑๕ ครับ...นานมากแล้ว...อิอิ...คนสว.

                                                      โชคดีครับผม

สวัสดีครับคุณ windy

                 โอ้โห...ไม่น่าเชื่อว่าคุณ windy จะเป็นรุ่นน้องผมที่โรงเรียนจิปิภพพิทยา เขียนถูกแล้วครับ หรือเราชาวโคกโพธิ์จะเรียกโรงเรียนบ้านครูน้อย...เพราะสมัยก่อนโรงเรียนเป็นบ้านครับ

                 ผมเรียนอนุบาลโรงเรียนจิปิภพตั้งแต่ ๒๕๐๓ โน่นครับ...อิอิ

                                                         โชคดีจ้า

พี่ช่างใหญ่คะ..

อ่านแล้วแอ๊วดีใจค่ะ.ที่ได้ทำงานอยู่ที่บ้านของตัวเอง..อบอุ่นมากๆ..

ไม่ต้องคิดถึงบ้านด้วย..

ได้ดูแลครอบครัวด้วย..ดีจังค่ะ..

พี่ช่างใหญ่สบายดีนะคะ..^^

สวัสดีครับคุณมนัญญา

           ปีนี้กะว่าจะไปครับไม่ได้ไปมาหลายปีแล้ว...อนุโมทนาสาธุบุญเดือนสิบล่วงหน้าครับ

                                                      โชคดีครับ

สวัสดีครับน้องครูแอ๊ว

                    ครับถือเป็นโชคดีที่สุดเลยครับ...ผมก็อยากเป็นแบบนั้นครับ..อิอิ

                                                      โชคดีที่สุดครับ

สวัสดีครับนายช่างใหญ่

มาเยี่ยมด้วยความระลึกถึง วิถีคนใต้ ให้ไปเยี่ยมถิ่นเกิดด้วยความสุขโดยสวัสดิภาพครับ

ขอบพระคุณครับท่านผอ.ดิศกุล

                    ก็รอวันฟ้าสีทองผ่องอำไพ ประชาชนไทยรวมใจเป็นหนึ่งเดียว...ไปไหนมาไหนจะได้หายใจทั่วท้องกันซะทีครับ

                                                         โชคดีครับผม

สวัสดีครับคุณมนัญญา

                ไม่เป็นไรครับ...หลวงพี่ท่านสอนไว้ แพ้เป็นพระชนะเป็นทศกรรณ...อิอิ...อุบล-กรุงเทพ หรือครับ...วิ่งแป๊บเดียวก็ถึงวัดแจ้ง

                                                         โชคดีครับผม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท