ชีวิตการทำงาน...เป็นอนิจจัง
ใหม่ ๆ ก็รู้สึกไม่ค่อยดี เหมือนถูกหยาม .... (ฆ่าได้ หยามไม่ได้) แต่ก็เป็นแค่ความรู้สึก ...
ชีวิตการทำงาน...เป็นอนิจจัง
เมื่อใกล้สิ้นปีงบประมาณ ...หลังจากสรุปผลงานที่ทำมาทั้งปีแล้ว ขั้นต่อมาก็ต้องวางแผนการทำงานในปีต่อไป งานการพยาบาลชุมชน นอกจากใช้ศาสตร์ และศิลป์ในการทำงานแล้ว ยังต้องมีความเชี่ยวชาญร่วมด้วย การรับผิดชอบงานลักษณะเดียวกันนาน ๆ หลายปี สิ่งที่ดีอย่างหนึ่งคือ มีความเชี่ยวชาญเกิดขึ้นในงาน มองงานทะลุปรุโปร่งว่า เมื่อทำสิ่งนี้แล้ว ต่อไปจะทำอะไร จึงเป็นผลดีต่อตนเองและหน่วยงาน ...
ชีวิตการทำงานของหลายคน คงผ่านวิกฤติของการทำงานมาบ้างแล้ว เช่น การย้ายที่ทำงาน การเปลี่ยนงานใหม่ เป็นต้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้ หากมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา ...ก็ ธรรมดา ไม่มีอะไรมาก ...ชิว ชิว
.... แต่ถ้ามองว่าเป็นสถานการณ์หนึ่งที่ก่อให้เกิดความเครียด ก็ไม่ธรรมดา เพราะเราต้องมีการปรับตัวเพื่อคงไว้ซึ่งความสมดุลของตัวเอง และความต่อเนื่องของงาน
ต้นเดือน กรกฎาคม ผู้เขียน ได้รับมอบหมายให้ทำงานใหม่ หลายงาน แบบกระทันหัน คือไม่เคยรู้ หรือเตรียมใจมาก่อน (ก่อนประชุม...) งานที่รับผิดชอบเดิมหลายงานเริ่มเข้าที่เข้าทาง เตรียมวางแผนโครงการพัฒนางานไปข้างหน้าก็ต้องหยุดชะงัก (วางมือ)
ใหม่ ๆ ก็รู้สึกไม่ค่อยดี เหมือนถูกหยาม .... (ฆ่าได้ หยามไม่ได้) แต่ก็เป็นแค่ความรู้สึก ...
เพราะงานทุกงานของการพยาบาลในชุมชน ก็เคยทำมาทั้งหมดแล้ว ...จึงมองวิกฤติเป็นโอกาส ...คือ ได้เปลี่ยนบรรยากาศในการดูแลสุขภาพประชาชนกลุ่มใหม่ ได้เพิ่มพูนความรู้ ได้ฝึกสมอง พัฒนาทักษะงานอื่น ๆ เพิ่ม และฝึกจิต
ถึงวันนี้ ...ต้องขอบคุณเพื่อน ๆ ชาว G2K ที่มี Blog ดี ๆ หลาย Blog ให้ได้เข้าไปศึกษา และปรับจิตใจ ทั้ง Blog ที่แสดงความคิดเห็น และไม่ได้แสดง ความคิดเห็น ขอบคุณจริง ๆ ขอบคุณหลาย ๆ เด้อ !!
โม โม เองค่ะ...หลานป้าหมวยค่ะ
“ ชีวิตมิใช่สิ่งที่ต้องแบกหามให้เป็นภาระ
แต่เป็นสิ่งที่ควรเกี่ยวข้องและปล่อยวางอย่างพอดี”
“ การจะทำชีวิตแต่ละขณะให้มีความสุข
มิใช่อยู่ที่ว่าเราแสวงหาสิ่งใด
มาเติมเต็มให้กับตัวเองเท่านั้น
แต่ต้องเรียนรู้ที่จะถ่ายเทสิ่งที่มีอยู่
ให้ออกจากชีวิตด้วยความพอดีด้วย
เป็นการคำนวณความพอเหมาะ
ของความต้องการให้ ลงตัว ”
ชุติปัญโญ
ใน...ทำใจเสียบ้างแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น...ชุติปัญโญ
หมายเลขบันทึก: 202392เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 10:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:27 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (8)
" ชีวิตมิใช่สิ่งที่ต้องแบกหามให้เป็นภาระ
แต่เป็นสิ่งที่ควรเกี่ยวข้องและปล่อยวางอย่างพอดี”
เห็นด้วยครับ เราเป็นทุกข์ เพราะมีภาระ
เมื่อปล่อยวางได้ก็ดี ไม่ต้องทนแบกไว้
เมื่อไหร่ ที่เลิกเห็นว่า ตัวกูเป็นของกู ชีวิตก็เบาขึ้นเยอะทันทีเลย
ขอบคุณนะครับที่มีข้อความดี ๆ มาฝากกัน
ผมอ่าน comment คุณสีตะวันที่ blog ผมแล้ว
ยินดีอย่างยิ่งเลยครับ
ผมขออนุญาต ติดต่อ คุณสีตะวัน ทาง e-mail นะครับ
- ยินดีค่ะ
- และขอบคุณอีกครั้ง..
- ที่เห็นแววกำลังริบหรี่...อิ อิ
ผมส่งเมลล์ไปหาแล้วนะครับ
:-)
เจริญพร โยมสีตะวัน
- ไม่มีอะไรที่มีตัวตนตายตัวเป็นนิรันดร
- การเปลี่ยนแปลงต่างหากเป็นนิรันดร
เจริญพร
- มาดูหลายป้าหมวย ฮ่าๆๆ
- ทุกอย่างเป้นธรรมมะ
- ทุกๆๆอย่างเป้นธรรมชาตินะครับ
- สบายดีไหมครับ
สวัสดีค่ะคุณภาสกร
- ตอบเมลล์แล้วค่ะ
- ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน
นมัสการพระคุณเจ้า..ค่ะ
- จริงแท้แน่นอนค่ะ
- ความแน่นอน..คือ ความไม่แน่นอน
- การเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์
- ขอบพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะอ. ขจิต
- สบายดีค่ะ
- แฮ๊ปปี้กับการวางแผนงานใหม่
- อาจารย์ก็สบายดีนะคะ
- ได้อ่านบันทึกหนึ่งของอาจารย์
- ไม่ได้แสดงความคิดเห็น
- แต่รู้ว่าอาจารย์อยากระบาย..นะ
- และคิดว่า...อ. ขจิต
- เข้มแข็งอยู่แล้ว
- เรื่อง ..แค่นี้..ชิว ชิว เนอะ
- ระลึกถึงเสมอ
- ขอบคุณค่ะ
นั่งรอเมลล์อยู่ครับ
มันมาถึงช้ากว่าที่คิด
หวังว่าคงไม่ตกหล่นไปไหน
ขอบคุณครับ
:-)
- ตามมาขอบคุณพี่หมวย
- ทันทีที่ไปถึง
- จะรีบเล่าแบบยาวๆๆ
- รออ่านนะครับ
- ฮ่าๆๆๆ