เสมือนคำขอโทษ เมื่อต้องเดินทางไปเด็กรักป่าอย่างเงียบ ๆ ...


ผมคงไม่มีโอกาสได้ไปจัดกิจกรรมที่นั่นหรอกกระมัง ถ้าผมไม่สัญจรมาใช้ชีวิตใน G2K แห่งนี้ ...

สองถึงสามวันมานี้  ผมแทบจะเรียกได้ว่า  กินนอนอยู่ในที่ทำงานเลยก็ว่าได้   บางวันนอนอยู่บนเก้าอี้   หรือไม่ก็ปูสื่อผืนบางนอนอยู่ข้าง ๆ  โต๊ะทำงาน  หรือไม่ก็พาตัวเองเข้าไปนอนในห้องรับรองของสำนักงาน

 

ผมมีอะไรต้องสะสางเยอะแยะไปหมด   ยิ่งสะสางยิ่งรู้สึกราวกับว่ามันทบทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ โต๊ะทำงานเกลื่อนเต็มไปด้วยเอกสารและสื่อต่าง ๆ   อย่างรกรุงรัง  นโยบาย 5  ส. แทนที่จะเป็นการสะสางจัดระเบียบสิ่งเหล่านี้  ตรงกันข้ามผมกลับยังเอาชนะมันไม่ได้  จนกลายมาเป็น สะสมอย่างโหดฮา

 

การสร้างงานใหม่  ดูหนักหน่วงเกินกว่าที่ผมคาดการณ์เอาไว้มาก   ทำเอาทั้งผมและขุนพลข้างกายล้มลุกคลุกฝุ่นกันอย่างมอมแมม   แต่ก็ยังถือว่าโชคดี  เพราะเราเองก็พอที่จะเข้าใจในกันและกันอยู่บ้าง  และรู้ดีว่า ..เราต่างเกิดมาเพื่องานในทำนองนี้

 

ผมค่อนข้างยุ่ง.. และในความยุ่งเหยิงของการงานนั้น  ผมก็มีความสุขกับการสู้รบปรบมือกับมันเป็นที่สุด  เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา  ผมเชื่อและศรัทธาอย่างแรงกล้าว่า  งานหนัก  คือต้นทุนอันรื่นรมย์ของชีวิต

 

และในเวลาอันบีบรัดเช่นนี้  ผมเองก็แทบไม่มีเวลาเขียนบันทึกว่าด้วยการงานของตนเองเท่าใดนัก  ไม่มีแม้กระทั่งเวลาการเขียนบันทึกบอกข่าวการกลับไปเยือน เด็กรักป่า  อีกรอบ

 

ผมกำลังจะออกเดินทางไปยังศูนย์ศึกษาศิลปะเด็กรักป่า  จ.สุรินทร์   โดยเป็นการเดินทางไปตามพันธะทางใจของผมที่มีต่อเด็ก . ต่อพี่หน่อย พี่จืด  หรือแม้แต่ต่อพันธะทางใจของผมเอง

ผมเองยุ่งและวุ่นวายมาก  ซึ่งหมายถึงการงานอันมากล้นได้โถมทับมาทักทายผมอยู่อย่างต่อเนื่อง  จนไม่สามารถที่จะจัดวางเวลาอันเป็นส่วนตัว  ทั้งเพื่อคนที่บ้าน  และทั้งการใช้ชีวิตใน G2K แห่งนี้

หลายคืนแล้วที่ผมไม่ได้นอนกกกอดเจ้าตัวเล็ก  ทำดีที่สุดก็เพียงแค่การหอบสังขารอันอิดโรยของตัวเองกลับเข้าบ้านในรุ่งสาง  พร้อม ๆ กับทิ้งตัวลงนอนราวกับนักเดินทางที่อ่อนล้า   แต่ในทุก ๆ เช้า  ลูกชายคนโตก็จะย่องมาปลุกผมอย่างเงียบ ๆ  ด้วยการจุ๊บแก้มผมเบา ๆ  พร้อม ๆ  กับการโถมทับอยู่บนร่างกายของผม  และนั่นคือการบอกกล่าวให้รู้ว่า  ทั้งผมและเขา ได้เวลาอาบกันแล้ว-

ขณะที่บางที  ผมยังกายลุกไม่ไหว  ก็จะได้ยินเสียงของเพื่อนชีวิตแว่วมาอย่างแผ่วเบาว่า ...อย่ากวนพ่อ...พ่อเหนื่อย ...

 

ด้วยความที่ว่าผมไม่มีเวลาบอกข่าวคราวการไปเด็กรักป่าอีกรอบต่อใคร ๆ ..  บันทึกนี้  จึงเป็นเสมือนบันทึกขอโทษขอโพยจากหัวใจของผมที่เขียนถึงมิ่งมิตร  ด้วยหวังว่า  จะให้อภัยต่อการเดินทางอันนิ่งเงียบและเย็นชาของผมเป็นที่สุด

 

ก่อนหน้านี้สักประมาณวันจันทร์ ดร.กะปุ๋ม  คนตัวเล็กแต่หัวใจดวงดีงามแสนใหญ่โตนัก  ได้ขับรถนำหนังสือส่วนหนึ่งมามอบให้กับผมถึงที่ทำงาน  เพื่อให้ผมนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม  และเมื่อวานนี้เอง  ดร.กะปุ๋ม  ก็สู้อุตส่าห์ขับรถมาจากขอนแก่นอีกรอบ  โดยมาพร้อมกับหนังสืออีกกองใหญ่  เพียงเพื่อเจตนารมณ์เดิม  คือการฝากให้ผมได้ช่วยนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม

 

 

จะว่าไปแล้ว.  ผมรู้สึกผิดและกล่าวโทษตัวเองอยู่อย่างเงียบ ๆ   เป็นการกล่าวโทษในทำนองของการสนทนากับตัวเองมากกว่าการพิพากษาทางจิตใจ  เพียงเพราะไม่มีเวลาพอที่จะบอกกล่าวเล่าความนี้ต่อมิ่งมิตรในพื้นที่หลายท่าน   ทั้ง หนูนิด  สายลม  พี่หมู  ครูกั๊ต  พี่พิทักษ์  และอื่น ๆ  อีกมากมายที่เคยได้ร่วมวงแห่งความฝันนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง

 

การเดินทางไปครั้งนี้   ผมไม่รู้หรอกว่าจะทำอะไรได้บ้าง  รู้แต่ว่าจะไปให้กำลังใจกับชาวบ้านที่กำลังสร้างโรงอาหารให้กับลูก ๆ หลาน ๆ  ในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก  ผมและน้องนิสิต  ไม่รู้จะทำอะไรได้บ้าง  ก็ได้แต่ระดมทุนกันอย่างเงียบ ๆ  ..  และเร่งรบกับการงานรอบตัวกันอย่างยกใหญ่  เพื่อให้สามารถเดินทางไปสู่เด็กรักป่าอย่างไม่ต้องพะวงกับเบื้องหลังอันเป็นชีวิตในอีกมุมหนึ่งของเราเอง

 

 

ผมและนิสิต  กำลังจะออกเดินทางอย่างเงียบ ๆ ...  ไปสู่พื้นที่แห่งชีวิตที่เราคิดเสมอว่า  มีอะไรที่ช่วยได้  เราก็พร้อมที่จะช่วยอย่างไม่อิดออด

 

และเหนือสิ่งอื่นใด   ผมขออภัยที่ก่อนหน้านี้  ไม่สามารถจัดการกับเวลาแห่งการสื่อสารนี้ได้อย่างที่ควรจะเป็น  แต่ก็อยากให้มิ่งมิตรทั้งหลายได้รับรู้ว่า   ผมคงไม่มีโอกาสได้ไปจัดกิจกรรมที่นั่นหรอกกระมัง  ถ้าผมไม่สัญจรมาใช้ชีวิตใน G2K  แห่งนี้ ...

หมายเลขบันทึก: 199491เขียนเมื่อ 8 สิงหาคม 2008 08:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:24 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (22)

แวะมาเชียร์ให้ ส.สะสม กลายไปสะสางครับ

ผมกลับมองว่า สามารถต่อเนื่อง(run)งานได้ดีนะครับ...ศรัทธาครับ...ชยพร แอคะรัจน์

มาเป็นกำลังใจให้คุณแผ่นดิน

สะสางงาน และมีเวลาเต็มที่ในวันหยุด

สุขสันต์ กับวันแม่ ที่จะถึงนี้ค่ะ ...

 

ดีใจกับเด็กรักป่า

ผมเองก็กำลังเร่งสะสางงานที่รัดเอวอยู่เช่นกัน..

หากตัวเบาแล้วจะบินไปสมทบ

ขอบคุณครับ

  • ความจริงก็อยากไปด้วยมากๆเลยนะคะ แต่ด้วยภาระกิจที่อยู่ข้างหลังที่ไม่อยากจะทอดทิ้งพวกเค้าไปได้ วันหยุดก็หยุดให้วันเสาร์วันเดียว นอกนั้นจะเป็นวันสำคัญอะไรก็ไม่ให้เค้าหยุดค่ะ เพราะเวลาเหลือไม่มากแล้ว แค่เดือนเดียวกับการทำทีมกีฬาวอลเลย์บอลทั้ง ชาย หญิง มันอาจจะไม่ใช่หน้าที่โดยตรง แต่เป็นหน้าที่ทางใจค่ะ  ซึ่งมีแต่เด็กใหม่ๆทั้งนั้น ต้องสร้าง และหลอมรวมพวกเค้าให้เข้าสู่ระบบทีมภายในเดือนนี้ค่ะ และอีกอย่างต้องออกไปทอดสอบฝีมือภายในปลายเดือนนี้ด้วยค่ะ
  • และงานที่บุรีรัมย์ วันที่ 14-17 นุ้ยก็ต้องไปแน่ๆค่ะ ก็อย่างว่าค่ะ งานก็คืองาน ต้องรับผิดชอบ
  • ส่วนงานนี้ขอส่งกำลังใจไปแทนละกันนะคะ
  • ขอบคุณมากค่ะ

อิอิ เข้ามารอบแล้วพอบันทึกก็เสีย ทิ้งไว้ นานหน่อย

เหนื่อยหน่อย แต่สุขใจเนาะ   ทำงานแต่อย่าให้งาน บงการเรานะจ้า รักษาสุขภาพด้วย ระลึกถึงเสมอ ฝากสวัสดีคุณเจี๊ยบด้วย และฝากความคิดถึงเจ้าตัวเล็กสองคนด้วยนะคะ

สวัสดีครับ อ. จารุวัจน์

ตอนนี้ผมอยู่ที่เด็กรักป่า  ลมพัดมาเป็นระยะ  กำลังเตรียมจับเข่าคุยกับนิสิต 

แต่ก่อนมา  ก็สะสางกับโต๊ะทำงานได้เป็นอย่างดี  ดูสะอาดตาขึ้นมากโขเลยทีเดียว

ขอบคุณครับ

พักผ่อนบ้างนะครับพี่พนัส

และร่วมกู่สร้างสรรค์ กันต่อไป

   ปลูกฝังจิตใต้สำนึกที่ดีแก่เยาวชน เพื่อความเข้มแข็งและมั่นคงของประเทศชาติในภาคหน้า

                     มาขอร่วมให้กำลังใจครับ

                                       รพี

สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมให้กำลังใจ ทำงานเพื่อทุกๆคนที่อยู่รอบๆตัวเราต่อไปอย่างสุขใจ แต่ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

ผมรู้สึกดีใจที่ได้ไปออกค่ายกับพี่

ทำให้ผมมีแรงบันดาลใจในการทำกิจกรรมแบบบูรณาการ

เกียวกับสุขภาพและการสร้างสิ่งของให้พื้นที่ที่เขาต้องการ

มันทำให้เรามีความสุขที่เกิดขึ้อยู่ภายในใจของเรา

ผมขอเป็นกำลังใจให้

ติดตามและเป็นกำลังใจอยู่เด้อ

ทางพี้ได้แต่เว้าและฟังภาษาฝรั่ง  เบี่ยขนาด...

สวัสดีครับ คุณ. ชยพร แอคะรัจน์

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ  การงานยังเป็นเรื่องราวอันยิ่งใหญ่สำหรับชีวิตผม  การว่างงานถือเป็นความทุกข์ทรมานแสนสาหัสที่ผมไม่ปรารถนาที่จะพบพาน

ตอนนี้.  บนโต๊ะโล่งเตียนบ้างแล้ว  เกรงใจองค์กร เลยต้องสะสางให้แล้วเสร็จ

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ คุณปู poo

ผมเพิ่งเดินทางกลับจากมหาชีวาลัยอีสานของพ่อครูบาฯ  แต่สักครู่ก็คงเดินทางกลับไปอีกรอบ

ช่วงนี้การงานยังก่ายกอง  ทำงานไปพักผ่อนไปในตัว.  ยังไม่มีโอกาสได้กลับบ้าน  แต่ก็คิดถึงบ้านอย่างไม่เปลี่ยนแปลง

....

มีความสุขมาก ๆ นะครับ
ผมเป็นกำลังใจให้เสมอ

สวัสดีครับ พี่พิทักษ์

ไปคราวนี้ไม่มีโอกาสได้เจอหน้า
หากแต่การรับรู้รับฟังเรื่องราวผ่านบล็อกและโทรศัพท์
ก็อบอุ่น เสมือนได้พบเจอกันจริง ๆ

มีความสุขมาก ๆ นะครับ

 

ขอบคุณครับ...นุ้ยcsmsu

เสียดายเราได้เดินทางไปด้วยกัน
ภาระกิจที่มอบหมาย คือสิ่งที่เราต้องสะสาง -

แต่งานที่สวนป่า... เป็นความโชคดีที่เรา ๆ ได้ทำงานร่วมกันโดยปราศจากรูปแบบและวัฒนธรรมที่มีหัวโขน

 

สวัสดีครับ พี่ราณี

ยืนยันได้ว่า งานนี้หนักแต่มีความสุขมากครับ

และนิสิตทีเข้าร่วมกิจกรรม ก็เช่นเดียวกัน  ได้พลังใจกันเยอะมาก และเชื่อว่าน่าจะมีแรงใจต่อยอดกันอีกต่อไปเรื่อย ๆ

มีความสุขมาก ๆ นะครับ

สวัสดีครับ น้องjack

ยอมรับว่าเหนื่อยมาก  แต่เป็นความสุขที่เราสัมผัสได้  โดยเฉพาะการเห็นนิสิตมีความสุขกับการเรียนรู้ในครั้งนี้  งานที่หนักก็กลายเป็นของขวัญอันล้ำค่าสำหรับผมเอง

 

สวัสดีครับ.กวีข้างถนน

ผมไม่เคยสิ้นหวังกับการพานิสิตทำกิจกรรมเพื่อสังคม  หรือแม้แต่ร่วมทำกิจกรรมกับนิสิต  เพราะเชื่อเสมอว่า  กิจกรรมจะเป็นเชื้อไฟที่ดีให้กับชีวิตและนิสิตก็เป็นกลุ่มคนแห่งความหวังที่เราทั้งหลายต้องเชื่อมั่นในตัวเขา  และให้โอกาสพวหเขาได้เรียนรู้อย่างมีเหตุมีผล

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ .คุณหิ่งห้อย

การได้ทำงานในทำนองนี้  ช่วยให้หัวใจแช่มชื่นและเบิกบานยิ่งนัก 
และมีความสุขมากกว่าการนั่งทำงานในสำนักงานเลยทีเดียว

ถึงแม้แดดร้อน ลมแรง  กินอยู่ลำบากสักนิด  ก้ถือว่าเป็นความสุขที่ชีวิตพึงใจได้สัมผัส

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ  โฟน

  • ดีใจที่ได้รู้จัก
  • และดีใจมากที่ได้ร่วมงานกับเรา
  • ดีใจที่เห็นคนมีไฟที่จะทำงานเพื่อสังคม
  • พี่เองก็คงได้แต่ให้กำลังใจกับเราและทีมงาน
  • พร้อม ๆ กับการเคยงข้างในวิถีที่เราเลือกเดิน
  • ....
  • ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ เจ้ DSS "work with disability" ( หนิง )

ขอบคุณนะครับที่แวะมาให้กำลังใจ..และเป็นห่วงเป็นใย

เช่นกัน... ผมเป็นกำลังใจ และนะนก็หมายถึงการพัฒนาตนเอง

สู้ ๆ นะครับ

อย่าฟ้าวเบี่ย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท