ตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์
ประเทศไทยนำครุฑมาใช้เป็นตราประจำแผ่นดิน หรือพระราชลัญจกร
มาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา โดยนำแบบอย่างการใช้ตรามาจากประเทศจีน
และสันนิษฐานว่า น่าจะเป็น ตราครุฑพ่าห์ คือรูปพระนารายณ์ทรงครุฑ
เพื่อให้เข้ากับคตินิยมที่ถือว่า
องค์พระมหากษัตริย์เป็นผู้มีบุญบารมีเทียบเท่าพระนารายณ์
ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 2 โปรดเกล้าให้ใช้ ครุฑยุดนาค หรือครุฑจับนาค
เป็นพระราชสัญลักษณ์แทนพระบรมภิไธย
ถึงรัชสมัยรัชกาลที่ 5 โปรดเกล้าฯ
ให้สมเด็จเจ้าฟ้ากรมนริศรานุวัตติวงศ์ทรงเขียนตราครุฑถวายใหม่
ไม่ต้องมีพระนารายณ์และยกนาคออกเสีย
มือที่กางอยู่ก็ให้ฟ้อนรำตามแบบครุฑเขมร
ดัดแปลงลายกนกเป็นเปลวไฟ มาสมัยรัชการที่ 6 โปรดเกล้าฯ
ให้พระเทวาภินิมมิตต์ (ฉาย ภินิมมิตต์) เป็นผู้เขียนถวาย
โดยยังคงใช้ตราครุฑเพียงแต่เพิ่มพระปรมาภิไธยตามขอบพระราชลัญจกร
และเปลี่ยนพระปรมาภิไธยที่ขอบพระราชลัญจกรให้ตรงตามรัชกาล
และได้ยึดถือเป็นแบบอย่างต่อมาจนถึงปัจจุบัน
ไม่มีความเห็น