เรื่องเล่า "เพื่อน" จากตลาดนัด "ตะวันนา"


                ถ้าจะพูดถึงเรื่อง การเดินตลาดนัด แหล่งรวมของราคาถูก ที่มีอยู่ในกรุงเทพฯ  ก็มีหลายที่เหมือนกันค่ะที่ขึ้นชื่อ อย่างเช่น ประตูน้ำ จตุจัตร โบ้เบ้ สำเพ็ง หน้าราม ฯลฯ มีเยอะมากๆค่ะ กล่าวไปก็คงไม่มีตังค์ไปเดินซื้อไหว อิอิ....ถ้าเกิดว่าใคร อยู่แถวๆ เขตบางกะปิ และก็อยู่แถวๆ รามฯ ก็คงจะไปเดินซื้อของแถวๆหน้าราม และ ตะวันนาบ่อยๆ ใช่ไหมค่ะ...

               เรื่องที่อยากจะเล่าวันนี้ ก็อยู่ตรง "ตะวันนา" นี่แหละค่ะ เป็นเรื่องจริง ซึ่งอาจจะเคยเกิดขึ้นกับใครบางคนมาบ้างแล้วก็ได้เนอะ ....เมื่อประมาณวันศุกร์ เพื่อนของกล้วยแขก เดินทางไปเที่ยว ที่ตะวันนา นี่ละค่ะ พอดีเขาอยากได้เสื้อ นักศึกษา ตัวใหม่....ก็เลยเดินเข้าไปในร้านขายชุดนักศึกษาร้านหนึ่งค่ะ ...พอเพื่อนเดินเข้าคนขายเขาก็ให้ลองเสื้อดูว่าพอดีตัวไหม...พอเพื่อนจะลองเสื้อ ก็วางกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือไว้บนเก้าอี้....แต่พอได้เสื้อจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย...เพื่อนเจ้ากรรมก็เดินหยิบเฉพาะกระเป๋าออกไปเลยค่ะ ไม่ได้เอามือถืออกมาด้วย.....

                                  

              เดินไปได้แป๊บเดียว ไม่ถึง 5นาทีด้วยซ้ำค่ะ เพื่อนมันนึกได้ เลยวิ่งกลับที่ร้านเดิมที่ซื้อเสื้อเมื่อกี้ นี้ค่ะ...พอไปถึง ก็ถามพี่เจ้าของร้านว่า เห็นโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเก้าอี้เมื่อกี้ไหม....พี่เขาก็บอกว่าไม่เห็น แต่เมื่อกี้หลังจากที่น้องซื้อแล้วเดินออกไป ก็มีนักศึกษา 2 คนเดินเข้ามา รีบซื้อรีบจ่ายตังค์  แล้วเดินอกไปเลย....

              แต่ลองคิดดูนะค่ะ ในกรณีถ้ามีลูกค้าเดินเข้ามาซื้อของในร้าน ซึ่งปกติแล้วร้านที่ตะวันนาจะมีพื้นที่เล็กๆเท่านั้นนะค่ะ ...ถ้ามีลูกค้ามาเจ้าของร้านก็ต้องมองตลอด เวลาลูกค้าเลือกของ....ถ้าเกิดกล้วยแขกเป็นนักศึกษาสองคนนั้น คุณคิดว่า กล้วยแขกจะกล้าหยิบเหรอค่ะ....???(อันนี้เปรียบเทียบให้ดูนะค่ะ อิอิ)

                                   

              ก็อย่างว่าแหละค่ะ เรื่องอย่างนี้ตามกันยาก ถือว่าเป็นความผิดของเพื่อนเราเองที่ ประมาท ไม่รู้จักเก็บทรัพย์สินตัวเองให้ดี...อันนี้โทษใครไม่ได้จริงๆค่ะ....สงสัยว่าเพื่อนคงจะเข็ดไปอีกนาน คงระมัดระวังสิ่งของตัวเองมากขึ้น....(แบบว่าโทรศัพท์เครื่องนี้เพื่อนพึ่งออกมาใหม่ๆเลยค่ะใช้ยังไม่ถึงเดือน...ถึงจะราคาเครื่องละไม่กี่พันก็เหอะนะ กว่าจะซื้อได้  เฮ้อ....เพื่อนบอกว่าไม่เคยซื้อเครื่องแพงขนาดนี้มาก่อนเป็นเครื่องแรก...คิดดูสิจะเสียดายขนาดไหน)

             ไม่เป็นไรเพื่อน ของนอกกายไม่ตายหาใหม่ได้...อิอิ คราวหลังก็ระวังให้มากขึ้นละกัน เอาเรื่องนี้ไว้ค่อยเป็นอุทาหรณ์ เตือนสติความขี้ลืมของตัวเองละกันนะ....^^

                                             

                              

หมายเลขบันทึก: 198462เขียนเมื่อ 3 สิงหาคม 2008 18:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:22 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

*  สวัสดีค่ะ น้องกล้วยแขก

* ...

* แหม ทำให้พี่คิดถึงแถวคอนโดฯ เลย

* พี่อยู่แถวเดอะมอลล์ บางกะปิค่ะ ..

* เดี๋ยวนี้ ตะวันนา เปลี่ยนไปมากเลยนะคะ

* แถมมีถนนคนเดิน และร้านนมที่เป็นรถสีชมพู

* น่ารักมาก ๆ มีของโบราณๆ ของเก่าๆ ขายเพียบเลย

* ....

* ทำใจเถอะค่ะ ... คนเดินกันเยอะขนาดนั้น ถือซะว่า

* ฟาดเคราะห์ ไปแล้วกันนะคะ .. ยังดีไม่เจอวิ่งลาว ..

* น้องอวบพี่ยังเคยเจอเลย แบบล้วงกระเป๋า ดังนั้น

* เวลาสะพาย ต้องพยายามระวังๆ มาก ๆ คนเเยอะหลาย

* ....

* ดีแล้วค่ะที่คิดแบบนี้ - ของนอกกาย -   ...

* การสูญเสียอะไรบ้างอย่าง อาจจะเป็นสัญญาณอะไร?

* น่า แบบ ได้อย่างเสียอย่าง ไงค่ะ ...  รอดูอีกสักระยะ

* ว่าจะมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นในชีวิตเพื่อนคนนั้นบ้างนะคะ :)

* พี่เอาใจช่วยค่ะ เพราะพี่ก็เคยมีปสก. มาก่อน ขอบคุณค่ะ

* ....

....  เอาดอกมะลิ หอม ๆ มาให้ชื่นใจหายเหนื่อยจากการเดินนะคะ ...  ขอบคุณภาพ จากพี่นุช คุณนายดอกเตอร์ บ้านริมน้ำค่ะ ...

 

สวัสดีค่ะ

  • บางครั้งเราลืมได้
  • ขอแสดงความเสียใจกับเพื่อนด้วยนะ
  • รู้สึกเสียดายนะ
  • พี่ก็เคยโดนเหมือนกัน ที่ กทม. 
  • สติมา ปัญญาเกิด
  • ฟาดเคราะห์
  • ครับ
  • เรื่องร้ายเกิดขึ้นมา
  • พรุ่งนี้มีเรื่องดี ๆ
  • เป็นกำลังใจให้ครับ
  • แวะไปให้กำลังพี่ชายครูโย่งหน่อย
  • http://gotoknow.org/blog/preecha-009

ถือว่าเป็นบทเรียนก็แล้วกันนะคะ ครั้งต่อไปจะได้ระวังมากขึ้น จะเก็บเป็นกรณีตัวอย่างไว้เตือนลูกหลานด้วยค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณพี่ ปู

คะไปเดินคราวต่อๆไป ก้จะระมัดระวังตัวเองให้มากขึ้นค่ะ

พี่อยู่แถวเดอะมอลล์เหรอค่ะ ฮิๆๆๆ ถ้าอยุ่แถวๆนี้ก็ดีเลย

กล้วยแขกก็เรียนอยู่แถวๆนี้เหมือนกันค่ะ

ขอบคุณสำหรับดอกมะลินะค่ะ ฮิๆๆ

ใกล้จะถึงวันแม่แล้วด้วย แต่คงไม่ได้กลับไปเจอ แงๆๆๆ

ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะค่ะ...ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณพี่นงค์

ค่ะขอบคุณพี่มากค่ะ

ไม่ใช่แค่เพื่อน นาเองก้เคยโดนเหมือนกันค่ะ

ไม่มีโทรศัพท์ใช้ตั้งหลายเดือน ฮือๆๆ

กว่าจะเก็บตังค์ซื้อ ไม่อยากรบกวนทางบ้านค่ะ

ตอนนั้นปิดเทอมเลยหาตังค์ซื้อเอง ถึงราคาจะไม่กี่ตังค์แต่ว่าภูมิใจมากๆเลยค่ะ ฮิๆๆ

ขอบคุณพี่นงค์มากเลยค่ะ.....

..

ขอบคุณ ครูโย่ง

ค่ะขอบคุรพี่ครูโย่งมากๆค่ะ

ก้หวังว่าพรุ่งนี้จะดีขึ้นนะ ^^

แล้วจะลองตามไปให้กำลังใจนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ.....

ขอบคุณ ครูเมี้ยว

ค่ะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ที่เขียนเรื่องนี้ก้เผื่อจะช่วยเป็น

อุทาหรณืให้กับท่านอื่นๆ ที่อาจจะเผลอๆ ลืมๆไปบ้าง ฮิๆๆ

ขอบคุณครูมากค่ะ....

ขอบคุณ ผอ. ประจักษ์

ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ ที่มีให้เสมอมานะค่ะ ฮิๆๆ

ขอให้ผอ.มีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ

ขอบคุณค่ะ.....

  • ตามมาดู
  • ต่อไปต้องระวังเรื่องของ
  • บางทีเผลอได้เหมือนกัน
  • เป็นเรื่องเตือน heart ที่ดี
  • อิอิๆๆๆ

ขอบคุณ อ.ขจิต

เป็นเรื่องเตือน heart ที่ดี  ฮิๆๆ แหมๆๆ เล่นคำซะ...เป็นอย่างไรบ้างค่ะ เมื่อวานไม่แวะเข้ามเลย ช่วงนี้กำลังยุ่งๆ ปวดหัวกับการสอบเต็มที่เลยค่ะ อิอิ อาจารย์สบายดีนะค่ะ...ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจค่ะ...ขอบคุณค่ะ

  • มาบอกว่า
  • ปวด head กับการตรวจข้อสอบ
  • อิอิๆๆ
  • ภาษาอังกฤษวันละ word
  • อิอิๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณ อ.ขจิต

เหมือนกันเลยค่ะ อาจารย์ อาทิตย์นี้ก็ปวด head กับการเตรียมตัวสอบเหมือนกันค่ะ อิอิ

เหนื่อยก็พักผ่อนบ้างนะค่ะ เป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ...แต่ขอตัวไปเรียน ภาษีก่อนนะค่ะ ฮิๆๆ เดี๋ยวเย็นๆจะแวะมาเขียนบันทึกก่อนแล้วค่อยไปอ่านหนังสือ สู้ๆๆ...ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ.....

เจ้าหน้าที่เขาดีมากเลยนะครับ ผมทำกระเป๋าร่วงคิดว่าไม่ได้คืนเสียแล้ว ได้แต่ทำใจ ขณะกลับห้อง ผ่านไป 1 ชม. เจ้าหน้าที่แผนกอาคารโทรกลับมาให้รับกระเป๋าคืน(ซึ่งไม่มีทางได้คืนแน่) แต่ต้องขอบคุณพี่ๆแผนกอาคารด้วย เห็นไหมที่ตะวันนาก็ยังมีคนดีนะคับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท