“รักไม่มีกฏเกณฑ์” (คลิ้กเพื่อฟังได้เลยครับ) ฟังเพื่อพักผ่อน คลายความเหนื่อยล้ากันบ้าง โดยเฉพาะสัปดาห์ที่ผ่านมา ลงพื้นที่ตลอด เหนื่อยนะ แต่ได้ความสุขกลับมาทุกวันจากการไปมอบความรัก และรับความรักกลับมา เมื่อได้ฟังแล้วรู้สึกดีจริง ๆ เพลงนี้ได้รับคำแนะนำจากคุณดอกหญ้า และสอดคล้องกับสิ่งที่ Dr.Ka-poom พี่หรอย และผมพูดถึงกันบ่อย ๆ ในประเด็น “ไร้ระเบียบ” และ “ไร้เงื่อนไขใด ๆ” ในใจความโดยสรุปคือ “รักอย่างอิสระ” และ “อิสระที่จะรัก” จริงแล้วผม (โดยส่วนตัว) เชื่อว่าหลาย ๆ คนน่าจะคิดเรื่อง “รักอิสระ” เพียงแต่ได้นำเสนอออกมาหรือไม่เท่านั้น (แต่อาจจะคิดผิดก็ได้ครับ...ยิ้ม...ยิ้ม)
เพลงนี้นะครับอยู่ที่ http://music.kapook.com ในอัลบัม A Different Shade Of Love โดยเอก เอกชัย เอื้อสังคมเศรษฐ สำหรับเนื้อร้อง ดังนี้ครับ
เวลาที่เรารักใคร ทุ่มเทไปทั้งหัวใจ
ไม่แคร์ภายนอกจะมองเป็นเช่นไร
จะเดินดินหรืออยู่บนฟ้าก็ไม่สำคัญ
เรื่องใจไม่มีเหตุผล
หากรักมันพร้อมจะเกิด
ก็ปล่อยมันไป
|
|
|
|
* อยากบอกว่ารักดีๆไม่มีกฎเกณฑ์ที่แท้จริง
ไม่ว่าหญิงหรือชายถ้าเธอกับฉันรักกันอยู่
จะมีใครรู้จริงๆเท่าใจของเรา นั่นแหล่ะที่สำคัญ
จะหวั่นกฎเกณฑ์ไปใย ให้สองคนมั่นคงไว้ในใจก็พอ
ต้องผ่านอะไรมากมาย ต้องใช้เวลาเท่าไร
ที่จะเจอคนนี้ที่เราไว้ใจ
จะไม่ยอมให้สิ่งใดทำเราแยกกัน
|
|
เรื่องใจไม่มีเหตุผล
หากรักมันพร้อมจะเกิด
ก็ปล่อยมันไป
(*)
ลองมองออกไป ในใจคนเราไม่ต่าง
ต่างต้องการความรักมาหล่อเลี้ยงใจ
กฎของสังคมจะเป็นไง เรื่องของหัวใจใหญ่กว่า
ปล่อยให้เวลาพิสูจน์ดีไหม
(*)
จริง ๆ แล้วเจตนาของผมคงไม่มองความรักโดยมุ่งไปที่จุดใด จุดหนึ่ง แต่อยากเชิญชวนให้มองอย่างเปิดใจว่าความรักเป็นสิ่งสวยงามจริง ๆ มีความสุข เวลาได้เห็นชาวบ้านเขาตั้งวง แยกกลุ่มเพื่อตีประเด็นโจทย์ที่ได้มอบให้ ทีมงานผมคอยสังเกต เราก็เห็นร่วมกัน (น้องโบว์ Dr.Ka-poom พี่หมาย พี่ฉิม ผญ.เพ็ญ พี่หรอย และผม ณ สถานีพัฒนาอาหารสัตว์ อ.ศรีบรรพต เมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2549) ว่าเขาใช้ความรักที่มีให้ต่อกัน มาพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน ถกเถียงกัน ยกเหตุผลมาลบล้างกัน จนได้ข้อสรุป ที่สวยงาม ไม่เหลือร่อยรอยของความขัดแย้งให้เห็น โดยพื้นฐานเราก็เชื่อว่าบางคนที่มารวมตัวกันน่าจะมีความขุ่นข้องหมองกันมาบ้าง แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะหมดไปในช่วงเวลานั้น หากได้มีเวทีเช่นนี้บ่อย ๆ และได้เรียนรู้การใช้ความรักอันบริสุทธิ์มาสร้างพลัง ลดทิฐิต่อกัน สังคมน่าจะสันติสุขได้จริง ๆ ลองอ่านจากอันนี้ดูสิครับถอดความจากตัวแทนผู้เข้าร่วมเวที ที่ได้ให้ข้อสรุปก่อนจบเวทีของวันนั้นครับ
“หากเรารักกันเหมือนคนยุคพ่อแม่เราที่เข้ามาตั้งรกรากที่นี่แรก ๆ เขาจะเอื้ออาทรต่อกัน มีอะไรก็แบ่งปันกัน และไว้ใจกัน เราก็คงพัฒนากันไปสู่ความสุขที่แท้จริง ได้ไกลกว่านี้นานแล้ว ไม่ต้องปล่อยให่สารพิษเต็มหมู่บ้าน ยาเสพติดมาทำลายลูกหลานเรา...” นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ชาวบ้านได้สรุปไว้...จะเล่าอีกในวันหลังครับ
บันทึกภาพโดย "Dr.Ka-poom และ ชายขอบ" เขียนแผนที่ความคิดโดย "พี่หรอย"