ท่องอดีต ณ เมืองโบราณ
ตอนที่ 5
"สิ่งนี้แหละคือความเป็นคนตะวันออก
ที่ไม่ยอมออกตัวแสดงตัวว่าทำอะไร
แต่รู้ตัวว่ารู้อะไรและทำอะไรเป็นเรื่องของความพอใจในส่วนตัวเอง
โดยไม่ต้องการให้ใครมาร่วมด้วย
ความถ่อมตัวและไม่ต้องการปรากฏตัวจึงเป็นลักษณะของบรรดาผู้รู้ทางตะวันออก
ซึ่งมักจะสะท้อนออกมาเหมือนๆ กันว่า
สิ่งที่ตนได้เรียนรู้หรือได้ค้นพบนั้น
ล้วนเป็นสิ่งที่น้อยนิดในจักรวาล และก็ไม่ใช่สิ่งใหม่ๆ
ด้วย
มนุษย์จึงเป็นแค่เศษธุลีของจักรวาลที่มีทั้งพื้นที่และเวลาเป็นนิรันดร์
คุณเล็กเคยพูดให้ฟังบ่อยๆ
ว่าท่านเป็นเพียงแค่ฝุ่นบนพื้นพิภพในจักรวาล
ในบางครั้งจึงพูดเป็นทีเล่นทีจริงเชิงฝากฝังกับหลานชายสองคนซึ่งเป็นบุตรของคุณสุวพร
ในเวลาที่ทานอาหารกลางวันร่วมกันว่า
"ถ้าตาตาย
อยากให้เถ้าถ่านที่เป็นอังคารขึ้นเครื่องบินโปรยไปในอากาศในที่ต่างๆ
ของโลก" "
ศรีศักร วัลลิโภดม
บทความ
"คนตะวันออก" ในหนังสือ ริมขอบฟ้า หน้า 79
ตอนที่แล้ว : ท่องอดีต ณ
เมืองโบราณ ตอนที่ 4
ข้อมูลเกี่ยวกับวัดจองคำ จากหนังสือ
นำเที่ยวเมืองโบราณ
ตามประเพณีของคนไทใหญ่
หรือเงี้ยว ในภาคเหนือ
วัดสำคัญของบ้านเมืองมักชื่อว่า
วัดจองคำ มีแทบทุกจังหวัดแถบภาคเหนือ
ลักษณะเด่นของวัดไทยใหญ่ก็คือ
ทั้งเขตพุทธาวาสและเขตสังฆาวาสเชื่อมต่อกัน
ในอาคารหลังเดียวกัน
ไม่ได้แยกส่วนกันเช่นในวัดไทยภาคกลาง
เพราะเป็นวัดของชุมชนที่มีพระน้อย
และเป็นหน้าที่ของชาวบ้านที่ต้องช่วยกันดูแลทั้งพระและวัดในเวลาเดียวกัน
วัดจองคำแห่งนี้เป็นสถาปัตยกรรมแบบไทใหญ่ตามแบบพุกามประเทศ
อันหาดูได้ยาก
วัดจองคำ จ. ลำปาง
เมืองโบราณได้ขอผาติกรรมมาจากวัดจองคำที่อำเภองาว จังหวัดลำปาง
ซึ่งรื้อถอนมาโดยเก็บรายละเอียดของส่วนต่างๆ อย่างดีที่สุด
อาคารมีลักษณะพิเศษคือ
สร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง
วิหาร ศาลา และกุฏิ
รวมอยู่ในชุดเดียวกันหมด
หลังคาเป็นชั้นๆ ซ้อนเป็นทรงสูง
ต่อด้วยยอดหอทรงแปลก
ฝีมือช่างสลักไม้แสดงความองอาจในฝีมือช่างไทยภาคเหนือเป็นอย่างยิ่ง
ทั้งการซ้อนหลังคาและการจัดจังหวะช่องไฟของลวดลายตกแต่ง
ก็มีความวิจิตรงดงามอย่างลงตัว
ครั้งต่อไป : เขาพระวิหาร
