“ปราชญ์อาหาร”
เคยถามตัวเองไหมคะว่า ความสุขของเราคืออะไรคะ ..หลายคน ..หลายท่าน คงมีคำตอบสำหรับตัวเอง ว่าอะไรที่ทำให้เรามีความสุข ได้ทำบุญ.. ได้ดูบอล... ได้อยู่บ้าน... ได้ทำงาน.. ได้นอนอ่านหนังสือดี ๆ... ได้ไปเที่ยว... หรือหลาย ๆ อย่างรวมกัน ต่างคนต่างสรุป ....อะไรทำให้สมาชิกเบาหวานของเรามีความสุข... อะไรคะ.... บางครั้งเวลาเห็น..ผู้เป็นเบาหวานมีความสุข คุมน้ำตาลได้ อดสงสัยไม่ได้ว่า... ความสุขของเค้าคืออะไร.. เมื่อถามอาจได้คำตอบว่า ไม่ทราบครับ ไม่ทราบค่ะ อะไรทำให้ความสมดุลมาเจอกัน แต่สำคัญ ไม่ใช่หรือ.... ที่เราควรรู้เอาไว้บ้าง อะไร ทำให้เค้าพบความสำเร็จ อะไรบ้าง
การเดินตามรอย จากคำพูด ชีวิต วิถี สภาพความเป็นอยู่ สังคม ผู้คนรอบข้าง ครอบครัว หรือตัวเขาเอง เป็นสิ่งที่น่าติดตาม
บทสรุปของคนต้นแบบวันนี้บอกว่า เค้ามีความสุขที่อยู่กับโรคอย่างมีความสุข
ลุงวิศิษฐ์ เป็นผู้ปฏิบัติตัวดีมากในเรื่องการคุมอาหารแบบยอดเยี่ยม โดยมีระดับHbA1c 3 ปี น้อยกว่า 7% มาการันตี....แถมด้วยระดับไขมันในเลือด ระดับความดันโลหิต น้ำหนักที่ดีเยี่ยม ...ทั้ง ๆ ที่ถ้าพิจารณาจากชีวิตของลุงก็อยู่ท่ามกลางแหล่งยั่วยุ คือ “สภากาแฟ เช้า – เย็น” เพื่อไป talkative ประเด็นร้อน ประเด็นมันส์ ภรรยาสุดที่รักขายขนมหวานที่แสนอร่อยอีกต่างหาก ชีวิตกับการทานอาหารก็ซื้ออาหารทานเยอะ, ทานอาหารนอกบ้านก็บ่อย ออกงาน(ราตรีสโมสร)บ่อย เป็นต้น
ลุงเล่าว่า
พอเป็นเบาหวานปุ๊บ ลุงครุ่นคิดอยู่หลายวันว่าจะจัดการกับโรคยังไง แล้วลุงก็ทดลองดูแลตัวเอง ปีแรก.. ลุงบอกเหมือนช่วงลองของ สมุนไพร ยาไทย ยาจีน ผัก ผลไม้ รากไม้ ใบไม้ ไทกง ไทเก็ก จนเก็กซิม ทุกอย่างลองหมด ...แล้วลุงก็ปิ๊งว่า
- ลุงคิดว่าร่างกายเหมือนพื้นดิน ดินดี ก็ทำนา หว่านเมล็ด ก็ออกดี ใส่อะไรก็งอกงามดี แต่ถ้าดินไม่ดี เอาเมล็ดข้าวที่ดีที่สุดในโลกมาปลูกก็ไม่งาม เหมือนสารพัดวิธีที่ทดลอง ไม่ได้ผลเพราะสะเปะ สะปะ ไม่ยึดหลักรักษาตามแนวทางแนวทางปัจจุบันก่อน .......
- ลุงเลยตั้ง step แรกของการดูแลโรคก่อนจะหันหน้าไปแสวงหาอะไรมารักษาตัวเอง คือ การทำร่างกายให้อยู่ในสภาพปกติ ให้มีสภาพดีที่สุด เมื่อรักษาจนอยู่ตัว แกพอใจเมื่อไร ลุงจะเริ่มเสริมการรักษาอย่าง อื่น ๆ
ทำอย่างไร
1. ลุงพึ่งการรักษาปัจจุบันก่อน ทานยาตรงเวลาเป๊ะ ๆ ทำให้ต้องทานข้าวตรงเวลาเป๊ะ ๆ เช่นกัน หุงข้าวน้อยลง 1 หม้อ ทาน 3 มื้อ จำนวนข้าวที่หุงเท่ากันทุกวัน ตักรอบเดียว ...ทำอย่างไร... ก็ตักให้ครบทุกคน 4 คน ก็หมดหม้อพอดี ลุงบอกตอนแรกก็หิว คิดว่าไม่อิ่ม ผ่านไป 4 – 5 วัน ชักอยู่ตัว ก็เลยทำมาตลอด ตอนแรกอาจอลเวงอยู่ในวงข้าว แต่ไม่นานก็อยู่ตัว ฝึกนิสัยการทานทั้งบ้านอีกด้วย ประสบการณ์ของลุง บอกว่า เรื่องอาหารสำคัญมาก ๆ ถ้าทานนอกบ้าน ก็สั่งจานเดียว หมดก็ลุก ไม่มามัวคิดเรื่องทาน เพราะลุงบอกว่า เอาเวลาไปคิดเรื่องการเมืองดีกว่า (เป็นงั้นไป)......
พอลุงปรับเรื่องอาหารได้จนอยู่ตัว ลุงบอกว่า ก็เหมือนลุงมีดินดีในตัว ก็รักษาทางเลือกอื่น ๆ เสริม ๆ สลับไปมา ก็ยังทำให้คุมน้ำตาลได้ดี แต่ลุงบอก อยากไปบ้าหวังผลการรักษาอย่างอื่นมาก อาหารเสริมที่โฆษณาว่าลดน้ำตาลได้ ฯลฯ กินไม่ดีก็แถมน้ำตาลไปอีก แพงอีกต่างหาก ง่ายที่สุด อยู่ใกล้ตัว “ปากจ้าปาก” คือ ปากตัวเอง ห้ามเอาไว้ ฟังแล้วจำเอาไปทำด้วย แค่นี้เอง...
2. การคุมอาหาร ลุงทานด้วยปริมาณสม่ำเสมอทุกมื้อ ไม่เผลอไปกับอาหารทานมื้อที่อร่อย ทานข้าวมื้อละ 1 ถ้วย(ตวง) ทานน้ำเต้าหู้ไม่ใส่น้ำตาลวันละ 3 บาท (1 ถุง)
3. ทานผลไม้ทุกวันแต่ทานไม่มาก ถ้าหวานมากก็ทาน 1-2 คำแล้วก็พอ โดยส่วนใหญ่ก็ทานไม่มาก ไม่ทานจุบจิบ
ผลของการทำอย่างนี้มาอย่างสม่ำเสมอทำให้ลุงคุมโรคได้ ไมใช่โรคมาคุมลุง
ผู้เล่า รัชดา พิพัฒน์ศาสตร์
เฮ้อ.. แต่ตอนนี้คุณลุงพักร้อนชั่วคราว.....จากปราชญ์เบาหวาน ไปเป็นสมาชิกปราชญ์การเมืองชั่วคราว.เรียบร้อยโรงเรียนจีน.. คือ ช่วงนี้ลุงจะขึ้นรถตู้ไปกรุงเทพฯ ท่าเดียว แต่ก็ดีเพราะสมาชิกที่ไปกับลุงเป็นเบาหวานซะครึ่งคันรถอายุ อานามรวมกันทั้งคันเกือบพันปี แต่พลังเยอะจริง ๆ
หมายเหตุ ลุงวิศิษฐ์ เป็นสมาชิกต้นแบบเบาหวาน รุ่นที่ 3 กลับจากร่วมกิจกรรม 1 วัน (11 เม.ย. 51) ก็มีพลังเหลือเฟือ มีความปลื้มในตัวเองมาก ๆ ที่ค้นหาของดีในตัวเองเจอ ..ว่าเป็นคนต้นแบบเบาหวานที่คุมโรคได้
ความเห็น (3)
ดีใจจ๊ะ ที่ได้ร่วมงานกับน้องอ้อ ...
เราจะเป็นกำลังใจให้กันเสมอ...ใช่มั๊ย
เป็นเรื่องเล่าที่ดีอ้อ งานเบาหวานลงไปได้ถึงระดับ selfcareแล้ว เราอยากให้ดินดีๆอย่างลุงวิศิษฐ์ ปรากฏอยู่ทุกหนทุกแห่ง พยายามเต็มที่นะอ้อ
เป็นกำลังใจให้นะน้องอ้อ..รอติดตามอ่านปราชญ์แขนงอื่นๆอยู่นะคะ