อีกไม่ถึง 2 เดือน ก็จะครบวาระการเป็นหัวหน้าภาควิชา
ช่วง 3-4 เดือนที่ผ่านมา จึงเป็นช่วงที่สะสางงานสำคัญที่ทำไว้ ให้เสร็จลุล่วง
แต่เพราะริเริ่มงานไว้หลายอย่าง ทำให้มีงานหลายชิ้นที่ต้องทำ และ ต้องทำให้เสร็จสิ้นในก่อนครบวาระ
งานใหญ่ที่ทำกันมาอย่างยาวนานตั้งแต่เริ่มเป็นหัวหน้าภาคใหม่ๆ ก็คือ งานยกระดับมาตรฐานห้องปฏิบัติการเข้าสู่ระบบ ISO 15189 ซึ่งตอนนี้เกือบสำเร็จตามเป้าหมาย กว่าจะเสร็จได้ก็ทำเอาเหนื่อยไม่น้อย (อ่านบันทึกนี้) รอลุ้นอีกอึดใจเท่านั้นว่า สมป. เขาจะให้ใบรับรองเราหรือไม่
อีกโครงการใหญ่ที่ทำมาอย่างต่อเนื่องเป็นปีที่ 3 ก็คือ Patho OTOP ซึ่ง เป็นแนว R2R ในปีล่าสุดนี้ งานนี้ ทำได้ล่าช้ากว่าที่กำหนดมาก ยังไงก็ตาม จะมีการนำเสนอผลงานของผู้เข้าร่วมโครงการในวันพฤหัสและศุกร์ที่ 3-4 ก.ค.นี้
โครงการ Idea I dee เป็นโครงการเล็กๆ เพียงแค่การเสนอแนวคิดและกิจกรรมพัฒนาภาควิชา เริ่มไว้เมื่อต้นปี แต่ก็ลากยาวคาราคาซังมาหลายเดือน มีไอเดียเข้ามาประมาณกว่า 20 เรื่อง ตัดสินกันไปแล้วเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา และจะมีการมอบรางวัลในที่ประชุมภาควิชาในสัปดาห์หน้านี้
“วารสารสายใยพยาธิ” ในฐานะผู้ริเริ่ม และ รั้งตำแหน่ง บก. ก็ได้กล่าวอำลาตำแหน่งกันไปเรียบร้อย (อ่านบันทึกนี้) และ ทาบทามหา บก.คนใหม่ ดูเธอก็ไม่ปฏิเสธ นอกจากนี้ คุณโอ๋ก็ช่วยจัดทำแบบสอบถามว่า สมาชิกอยากให้มีวารสารต่อไปหรือไม่ จึงมีความหวังว่า วารสารสายใยฯ ของชาวพยาธิ น่าจะยังคงมีต่อไป
อีกโครงการใหญ่ทิ้งท้าย คือการจัดอบรม “การจัดเก็บสิ่งส่งตรวจ: คุณภาพสู่ความปลอดภัย” ซึ่งทำร่วมกับฝ่ายการพยาบาล จะจัดในวันที่ 24-25 ก.ค. นี้ ก็เตรียมการไว้เกือบสมบูรณ์แล้ว
ก่อนหมดวาระหัวหน้าภาค ก็ต้องดำเนินการเพื่อให้ได้รายชื่อ candidate หัวหน้าภาคคนต่อไป ซึ่งก็ทำเสร็จไปแล้ว โดยทำกับแบบเลือกตั้งเลยหละ มีการหย่อนบัตรลงหีบ แบบ one man one vote, มี กกต, มีการนับคะแนนอย่างโปร่งใส รวมทั้งการเลือกตัวแทนผู้ให้ข้อมูล เรียบร้อยแล้ว
นั่นคืองานใหญ่ หลายชิ้นที่ต้องดำเนินการพร้อมๆ กัน ในช่วงเวลาเดียวกัน !!
นอกจากงานใหญ่ๆ แล้ว แต่ละวันก็มีงานเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง มาให้คิด ให้ทำ และ ให้เซ็นอยู่ตลอด
ในช่วงท้ายวาระการดำรงตำแหน่งของท่านผู้บริหารทั้งหลาย เขาเป็นแบบนี้หรือเปล่าก็ไม่ทราบนะคะ
คิดว่า ช่วงท้ายๆ จะได้สบายๆ แต่ไหง งานจึงได้ถาโถมเข้ามามากมาย
แต่ก็สนุกค่ะ ได้คิด ได้วางแผน จัดวางงาน แต่ละเวลา แต่ละวัน แทบจะลืมหายใจไปเลย
เรียกว่า ได้รู้ซึ้งถึงคำว่า "อึด" มากๆ ก็คราวนี้เอง
แต่พอ "อึด" แล้ว "โล่ง" ก็ OK ค่ะ
ตอนนี้ รู้สึกสบายเบาขึ้นมากแล้ว เพราะงานใหญ่ที่ร่ายยาวมาลุล่วงไปหลายงาน หรือไม่ก็เตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว
มาตามอ่าค่ะ...เวลาผ่านไปรวดเร็วเหมือนติดจรวด...งานแต่ละอย่างเสร็จไป...โล่ง โปร่ง สบาย...พร้อมๆ กับประสบการณ์ที่สั่งสมเพิ่มพูน..เป็นกำลังใจค่ะ...
สวัสดีค่ะ...อ.หมอปารมี
"ทุกสิ่ง" ผ่านไปได้เสมอค่ะ...ขอเป็นกำลังใจเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ในใจของกะปุ๋ม...มอบเป็นพลังร่วมให้นะคะ
(^____^)
ขอบคุณค่ะ ที่ติดตามอ่านและช่วยแก้คำผิดให้ เป็นคนที่เขียนหนังสือผิดได้มากจริงๆ ค่ะ
ยอมรับว่าเป็นคน drive a car เก่ง เพราะต้องขับรถไปกลับจากบ้าน-ที่ทำงานทุกวันระยะทางรวมกว่า 60 กม. แต่ CAR ของ สมป. นี่ขับไม่เก่งค่ะ เพราะเกือบไม่ทันการณ์
ลงจาก CAR แล้ว พักสักหน่อย ก็จะเดินทางต่อค่ะ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ต้องทำให้ทางเดินชีวิตมีความหมาย ง่ายๆ ก็คือการมีจุดหมาย แต่จะถึง ศ. หรือไม่ ก็คงต้องอึดอีกรอบใหญ่เชียวค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
คุณจิ๊บ เมตตา ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ ขอเป็นกำลังใจให้กับคนทำงานเช่นคุณจิ๊บเช่นกันนะคะ
ใช่ค่ะ "ทุกสิ่ง" ผ่านไปได้เสมอ ถ้าเรามีความพยายาม และ มีความเชื่อมั่น ขอบคุณเสมอสำหรับกำลังใจจากกะปุ๋มค่ะ
ทั้งดีใจกับอาจารย์ที่จะได้"โล่ง"เสียที และรู้สึกเสียดายที่ผู้บริหารสไตล์อาจารย์นะคะ ดีใจที่ได้เป็น"ลูกภาค"ในสมัยของอาจารย์ค่ะ
ชื่นชมอาจารย์มากค่ะ โล่งแล้วนะค่ะ ยินดีด้วยค่ะ :)
ชื่นชมค่ะ...ชื่นชม
อย่าลืมดูแลสุขภาพตนเองและคนรอบข้างด้วยนะคะ....