เหนื่อย: แบบว่าไม่ได้ตั้งตัว(เรื่องชาวบ้าน)
วันนี้มีโอกาสได้ไปเป็นวิทยากรบรรยาย ณ ห้องประชุมโรงเรียนบำรุงอิสลาม จ.ปัตตานี ให้แก่น้องเยาวชนโรงเรียนบำรุงอิสลามกว่า 100 คน ที่ได้จัดโครงการเตรียมความพร้อมก่อนเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย
ผมได้รับการทาบทามให้ไปเป็นวิทยากรที่โรงเรียนบำรุงอิสลาม (บราโอ)เมื่ออาทิตย์ที่แล้วจากศิษย์เก่าของโรงเรียน ผมก็รับปากไปว่า อินชาอัลลอฮฺ(ถ้าอัลลอฮฺทรงประสงค์ก็จะไป) ก็ไม่ใช่โรงเรียนใครที่ไหนก็ของอธิการผมนี่แหละครับ (ดร.อิสมาอีลลุฏฟี จะปะกียา)
เรื่องมันมีอยู่ว่า...วันที่ได้รับการทาบทามผมบอกน้องคนนั้นไปว่าช่วยเอากำหนดการบรรยายมาให้ด้วยเพราะจะได้เตีรยมตัวถูก เพราะผมมีคิวต้องเดินทางไปเยี่ยมคุณพ่อที่นครฯ กลัวจะกลับไม่ทัน ก็จนแล้วจนรอดเช้าวันนี้ น้องที่ทาบทามผมไว้ก็เข้ามาหาที่บ้านพักที่ปัตตานี แล้วบอกกับผมว่า "พร้อมยังบัง" ผมเลยถามกลับว่า "พร้อมอะไร" ก็ไปบรรยายให้ครับ ผมเลยถึงบางอ้อว่าต้องไปบรรยาย เลยถามกลับไปว่ากี่โมงแล้ว น้องเขาตอบว่า 08.05 น. ครับบัง ผมเลยถามกลับไปอีกว่าแล้วเขาเปิดพิธีกี่โมง 9 โมงครับ น้องเขาตอบ ผมก็ถามอีกว่าตกลงพูดเรื่องอะไร คำตอบคือ "เกี่ยวกับการเข้ามหาวิทยาลัยนี่แหละบัง" ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน (เหนื่อยเลยผม) ดีว่าผมกลับมาจากนคร เร็วกว่ากำหนด 1 วัน นะเนี๊ยะ
หลังจากนั้นผมกับน้องก็เดินทางไปยังโรงเรียนเป้าหมาย ไปถึงน้องๆเขากำลังเตรียมเข้าห้องประชุมกัน ผมก็เลยมีเวลานั่งพัก เพราะทางผู้จัดบอกว่า จะเริ่มบรรยาย 9.30 น. ผมให้ไปมองหน้าน้องที่ทาบทามผมไว้แล้วก็ยิ้ม พลางนึกในใจว่า "ไหนว่า 9 โมง" แต่ก็อัลอฮัมดุลิลละฮฺครับ เพราะไปถึงเร็วดีกว่าไปถึงช้าครับ
อ๋อลืมบอกไป ผมไปนั้นทั้งๆที่ไม่รู้กำหนดการนะครับ แต่ดีว่าเป็นคนที่เตรียมพร้อมตลอด ก็เลยหิ้วโน๊ตบุคคู่ใจไปด้วย เพราะคิดไว้แล้วว่าต้องใช้งานมันได้ ได้จริงๆครับ ได้เอาข้อมูลที่เคยทำไว้นั่นแหละครับมาบรรยาย เป็นข้อมูลที่เคยไปบรรยายที่พัทลุงเมื่อเดือนที่แล้ว เพราะสรุปน้องเขาให้บรรยายเรื่อง "การเตรียมความพร้อมก่อนเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย" อยากจะบอกประทับใจมากๆๆๆๆๆๆๆครับกับการต้อนรับของครู อาจารย์ ตลอดจนน้องๆนักเรียน เพราะมีความเป็นกันเองมากครับ ผมไปบรรยายบางที่ไม่ต้อนรับอะไรเลย ไปยืนอยู่ไม่รู้จะนั่งตรงไหนก็เคยมาแล้ว แต่ที่นี่ไม่ครับ เชิญเข้าห้องรับรองพร้อมเสิร์ฟกาแฟ+ขนม (เรื่องกินเรื่องใหญ่ครับ อิอิอิอิ) ก็รีบกินกันครับเพราะเวลาใกล้เข้ามาแล้ว เขาบอกว่ามีวิทยากร 2 ท่าน มีมุสลีมะฮฺ อีกท่านให้เวลาคนละ 1 ชั่วโมง พอผมเข้าไปในห้องบรรยาย ปรากฎว่า...
ทางทีมงานบอกว่า วิทยากรอีกท่านไม่มาให้ผมพูดคนเดียวเลย ณ วินาทีนั้นพลันนึกในใจว่า "จะทำไงดีนี่ก็เตรียมตัวมาไม่เท่าไหร่เลย จะให้พูด 3 ชั่วโมงเลยหรือ" แต่ก็บอกตัวเองว่า "ไหวซิ" ผ่านมาตั้งหลายเวทีแล้ว ก็เลยเริ่มการบรรยาย ผมชินครับกับการพูดเรื่องการศึกษา ชินกับการพูดเรื่องระบบสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็เลยไม่มีอะไรมากังวล เพราะถ้าให้พูดเรื่องแบบนี้พูดได้เป็นวันครับ ทำไมหรือครับ เพราะทำงานในพื้นที่เรื่องการศึกษาของเยาวชนในสามจังหวัดภาคใต้มาหลายปี เลยรู้ว่าควรจะนำเสนออะไร แม้เวลาจะ 3 ชั่วโมงก็ตาม (แถมของชาวบ้านมา) ปรากฎว่า...เวลาไม่พอครับ (พูดมาราธอน)
ผมพูดเกินเวลาไป 10 นาที แต่ก็รู้สึกดีครับอย่างน้อยเราให้อะไรเขาเต็มที่จริงๆ
หลังการบรรยายมีข้อความส่งตามหลังเดินทางกลับที่พักว่า " ขอบคุณมากคะที่มาบรรยาย ทำให้พวกเราได้รับแนวทางมากมาย โอกาสหน้าจะเชิญมาอีก เพราะบัง(พี่)คิดไม่เหมือนชาวบ้าน ซะใจดี" ผมขอบคุณพระเจ้าครับ เพราะอย่างน้อยแค่ได้เห็นรอยยิ้ม แววตาของเยาวชนแบบมีความหวังผมก็ชื่นใจแล้ว ส่วนเขาจะทำยังไงต่อไปกับอนาคตของเขานั้น เป็นอีกกระบวนการที่เขาต้องคิดต่อไป อ๋อ..ลืมบอกไปน้องๆที่เข้าร่วมฟังเป็นน้องๆผู้หญิงหมดเลย กว่า 100 คน ผมก็เลยถามว่าแล้วผู้ชายหละเขาบอกว่าจัดแยก สักพักหลังบรรยายก็มีน้องผู้ชายเดินมาถามว่า "แล้วพวกผมเมื่อไหร่" ผมตอบกลับไปว่า ไม่รู้เหมือนกันเพราะนี่มากเพราะเขาเชิญ กลับกลายเป็นว่า อีกไม่นานคงได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียนั้นอีก
ว่าจะเอารูปขึ้นบล๊อกให้ดูแต่ยังไม่ช่ำชอง ก็เลยไว้โอกาสหน้า(ถ้ามีโอกาสนะครับ)
สิ่งสำคัญอยากบอกว่า...ผมมีความสุขทุกครั้งกับการเป็นส่วนหนึ่งของเสียงเล็กๆที่จะช่วยเป็นแรงผลักดันให้ความฝันของเยาวชนในสามจังหวัด (ชายแดนภาคใต้) ได้มีหวังขึ้นมาบ้าง อาจจะท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง แต่มันก็คุ้มค่านะครับ เพราะแววตาที่ผมได้สัมผัสถึงการเปล่งประกายแสงให้ความหวัง ของน้องๆ มันสร้างพลังให้ผมได้สู้ต่อไป ต่อไป และต่อไป มิใช่เพื่ออื่นใด แต่เพื่อพระเจ้าที่สร้างผมมา (อัลฮัมดุลิลละฮฺ)
ความเห็น (17)
แวะมาเป็นกำลังใจให้ครับ
สุดยอดค่ะ...นับถือๆ
ขอบคุณมากๆๆครับ อาจารย์
1. จารุวัจน์
และขอบคุณ
2. Your sister.
ชอบมากครับรูปนี้ดูมีชีวิตชีวาดีครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณมากค่ะ เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ...สู้..สู้
สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ยินดีลปรร(แลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ)
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ คุณ
5. berger0123
และยินดีแลกเปลี่ยนเรียนรู้เช่นกันครับ
+ สวัสดีค่ะ...ท่านเสียงเล็ก ๆ
+ สืบเนื่องจาก blog ของ อ.ยูมิ
+ เลยมาบอกว่าการเอารูปลง blog เชิญ ที่นี่ ค่ะ
ขอบคุณคุณ 7. แอมแปร์ มากครับที่มาแนะนำ
+ ทำได้ไม่ได้ประการใด..ก็มาเล่าสู่กันฟังนะค่ะ
พอทราบแล้วครับ ขอบคุณมากครับ แอมแปร์
ขอแสดงความเห็นเล็กน้อยครับ.. จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ในฐานะที่เคยทำงานด้านแนะแนวมา กับเป็นพ่อของลูกคนหนึ่ง
ครั้งหนึ่งเคยได้ยินเสียงการแนะแนวที่อ่อนแอของ มอย.ต่อโรงเรียนประเภทนี้ ตัวอย่างชัดอย่าง บำรุงฯ เด็กจะใส่ใจที่อื่นมากกว่า ว่ากันว่าเพราะเราไม่เข้าไปจริงจังเท่าไร
ผมก็มาสรุปที่กับน้องๆที่ออกไปว่า การจะเข้าไปใครไปพูดอะไรนั้น เจ้าของบ้านนั้นแหละสำคัญที่สุด อย่างไปแนะแนวในโรงเรียนเขาจะให้ความสำคัญแก่เราหรือไม่นั้น ต้องดูที่การให้ความสำคัญฝ่ายแนะแนวโรงเรียน แล้วนำเสนอแก่ผู้หลักผู้ใหญ่อย่างไร บางโรง อ.แนะแนวเขามอง มอย.คือทางเลือกสุดท้าย หรือทางเลือกเฉพาะเด็กต้องการเรียนต่อศาสนา ไม่ใช่ทางเลือกของเด็กจบ ม ๖
ในฐานะผู้ปกครองของนักเรียนจบ ม ๖
ลูกผมสอบติด สาขาวิชามัณทนศิลป์ แห่งหนึ่ง ดูสาขาวิชาน่าสนใจมาก เพราะผมเองก็สนใจสาขานี้มาแต่ต้นแล้ว มีเพื่อนที่จบสาขานี้รุ่งเรืองไปก็มีครับ และกำลังคิดว่าไปโลดแน่ถ้าจบสาขานี้มา แต่ผมให้ความคิดเขาไปว่า สิ่งที่เรากลัวที่สุด คือ ความไร้ขอบเขตระหว่างชายหญิงที่เกิดขึ้นกับบ้านเรา ทั้งในมหาลัยและหอพัก ความห่างไกลการศึกษาอิสลามศึกษา เพราะเป็นเรื่องยากมากที่เราจะเกาะกลุ่มกับคนที่ชอบทำฮาลาเกาะฮฺด้วยกัน แล้วสภาพสังคมที่จะไปอยู่นั้นเป็นอย่างไร เหมาะสมไหมกับเรา มหาลัยบางแห่งก้ขู่แกมบังคับให้มุสลิมะฮฺถอดฮิญาบ (ข่าวใหม่ ไปอ่านในบอร์ดของ muslimthai.com ราชภัฏภูเกตให้ น.ศ.มุสลิมะฮฺถอฮิญาบ) ต้องคิดดูว่า จริงๆเราะต้องการอะไร ความก้าวหน้า เพื่อการทำอิบาดัต สุดท้ายเขาก็เลือกเรียน มอย.
`อัลฮัมดุลิ้ลลาฮ คำพูดของคนหนึ่งคน บางครั้งอาจเปลี่ยนชีวิตใครหลายๆคนเลยก็เป็นได้ หนูขอเป็นกำลังใจในการทำหน้าที่ที่ควรค่าแก่การยกย่องที่บางครั้งบางคนอาจมองข้าม การแนะแนวเพียง 3-4 ชั่วโมงแต่มีความหมายกับใครอีกหลายๆคนทั้งชีวิตแต่จะมีสักกี่คนที่จะคิด
ขอบคุณอาจารย์
11. Ibm ครูปอเนาะ มากครับที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ขอให้ดีขึ้นเรื่อยๆนะครับ
และขอบคุณ
ที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้เช่นกัน สักวันคงเราคงคิดได้เมื่อสูญเสียบางอย่างไป
ขอบคุณอาจารย์
11. Ibm ครูปอเนาะ มากครับที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ขอให้ดีขึ้นเรื่อยๆนะครับ
และขอบคุณ
ที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้เช่นกัน สักวันคงเราคงคิดได้เมื่อสูญเสียบางอย่างไป
- ตามมาเชียร์
- สู้ๆๆครับ
-
ขอโทษทีครับ น้องฟูอ๊าด พี่เพิ่งกลับจากไปทำค่ายมา
อ่านที่นี่ครับ http://gotoknow.org/blog/tutorial4u/167495
อ่านคู่มือเรื่องอื่นๆๆที่นี่ครับ http://gotoknow.org/blog/tutorial4u/188996
ขอบคณพี่
15. ขจิต ฝอยทอง
มากๆๆๆๆๆๆๆๆครับ
อาบู มูบารัก
ก็เด็กที่จบ มอย. ไม่ใช่ไม่เก่งนะหลายคนที่ผมดูอยู่กระชับกระเฉงกัน
ในด้านต่างๆ
ิ่กว่าเด็กที่จบนอก
ขอให้อ.แนะแนวให้กำลังใจเด็กนะ