เมื่อวานขณะที่กำลังกลับออกจาก office ต้องแปลกใจ เพราะเห็นน้องๆ นักศึกษากำลังเขียนไปรณียบัตรทายผลบอลยูโรกันอย่างสนุกสนานกันหลายคน เดินเข้าไปคุยก็ได้ความว่า รางวัลเยอะล่อใจจริงๆ ดีกว่า "ดูเฉยๆ" ให้นอนดึกเปล่าๆ เผื่อว่า "ดวงดี" กะเขาบ้าง
และยังได้ข้อมูลเพิ่มว่า ที่หอพักแต่ละแห่งจะมีการขายไปรษณีย์แบบสั่งตรงถึงบ้าน คือ ถ้าซื้อมากกว่า 100 ใบ ขึ้นไป จะมีคนไปส่งถึงห้องเลยว่างั้น
พอคุยจบช่วงขับรถกลับบ้านผมก็นั่งทบทวน และคิดเรื่องราวนี้ แม้ว่าผมจะไม่ใช่คอบอล แต่ด้วยการโฆษณาซะขนาดนี้ ผมก็พอจะรู้รายการส่งเสริมการตลาดกันบ้าง โดยเฉพาะในการทายผลลุ้นรางวัลนี้ มีหลายค่ายออกมาแข่งขันกันมันหยด ไม่แพ้เกมส์ในสนาม
แต่ก็อดที่จะนึกย้อนไปถึงปัญหาการพนันนบอลไม่ได้ เพราะก็มีการปราบปรามไม่แพ้กัน
จึงเกิดคำถามในใจผมว่า สองอย่างนี้สวนทางกันหรือไม่ ?
ถ้าน้องๆ นักศึกษาที่ไม่อยากเขียนไปรษณีย์ทายผล แต่ให้เหตุผลเดียวกัน คือ "ดีกว่าดูเฉยๆ" "เผื่อดวงดี" ไปใช้กับการเล่นพนันบ้าง จะผิดไหม? อะไร คือแรงจูงใจ และการปราบปรามของรัฐจะสำเร็จหรือไม่? ผมว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกันไม่มากก็น้อย
และถ้าย้อนกลับไปถึงหัวใจจริงๆ ของเกมส์กีฬา อะไรคือจุดหมายสูงสุดของการแข่งขัน? ชัยชนะ? เชื่อมสามัคคี? แสดงความยิ่งใหญ่ของชาติที่เป็นแชมป์? ฯลฯ และถ้าถามว่าต้นเหตุของการเล่นพนันจริงๆ อยู่ตรงไหน? ระหว่างเพราะมีการแข่งขัน? หรือ เพราะห้ามไม่ให้เล่น? ผมว่าถ้ายึดหลักเหตุผลแบบพุทธ น่าจะหาคำตอบได้ไม่ยาก
ผมไม่ได้ต่อต้านการแข่งขันกีฬาทุกประเภท โดยเฉพาะบอล และให้การสนับสนุนอย่างยิ่งกับเกมส์กีฬา แต่ถ้าปัญหา และทางออกมันยังคงสวนทางกันอยู่ มันก็ยากที่จะแก้ปัญหาครับ
ด้วยความเคารพรัก
ไม่มีความเห็น