เรื่องเล่าของแม่
ระลึกถึงแม่
วันที่ 20 มิถุนายน 46 เป็นวันที่แม่ได้จากครอบครัวของเราไป ปีนี้ครบ 5 ปีแล้วแต่ข้าพเจ้าก็ยังคงระลึกถึงท่านเสมอ ข้าพเจ้ามักจะฝันถึงท่านบ่อยๆ แสดงว่าท่านคงเป็นห่วงเพราะตอนที่ท่านเริ่มป่วยนั้นข้าพเจ้ากำลังตั้งท้องลูกคนแรกได้ 7 เดือนแล้ว คุณแม่ของข้าพเจ้าเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งอดทน แม้ว่าโรคร้ายจะรุมเร้าคุณแม่ก็ไม่เคยปริปากบ่นให้ลูกได้ยิน ซึ่งเรารู้ว่าแม่เจ็บปวดทรมานมาก เพื่อนๆของแม่รักแม่ทุกคน ข้าพเจ้าสังเกตจากตอนที่ท่านป่วย เพื่อนๆของแม่ก็หมั่นมาเยี่ยม ป้อนข้าว ป้อนน้ำแม่ทุกวัน ไม่เคยขาด จนถึงวันที่ท่านไม่สามารถรับรู้ และจดจำใครได้อีก
ข้าพเจ้าเป็นลูกคนเดียวในจำนวนพี่น้องทั้งหมด 5 คน ที่ได้ดูแลคุณแม่ใกล้ชิดที่สุด ความรู้สึกในตอนนั้นมันอธิบายไม่ถูก นี่เรากำลังจะได้เป็นแม่คน แต่เราจะต้องมาเสียแม่เราไป ทานข้าวไม่ได้ แต่ก็ต้องฝืนทานเพื่อลูกในท้อง พึ่งรู้ว่ากินข้าวกับน้ำตาเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่รับรู้อะไร รู้แต่ว่าน้ำตามันไหลออกมาเองทุกวัน ต้องแอบร้องไห้ ไม่ให้แม่เห็นว่าเราร้องไห้ แม่ยิ้มให้เราลูกๆทุกคนจนถึงวันสุดท้ายที่แม่ไม่รู้สึกตัว ไม่รับรู้อะไรได้อีก แต่แม่ได้ยินลูกๆเพราะข้าพเจ้าเห็นน้ำตาแม่ไหล ตอนที่ลูกๆทุกคนไปก้มกราบเท้าแม่ และบอกแม่ว่าไม่ต้องห่วงอะไร เราทุกคนจะคอยดูแล ช่วยเหลือกัน ไม่ทอดทิ้งกัน ซึ่งในตอนนี้ลูกๆของแม่ทุกคนก็สำเร็จการศึกษา มีหน้าที่การงานทุกคนแล้ว ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณแม่คงรับรู้ อยู่บนสวรรค์ และคอยมองดูความสำเร็จของลูกๆทุกคน คำสอนที่ดีๆ ของแม่ข้าพเจ้ายังจดจำไว้และนำมาใช้เพื่อเป็นกำลังใจในชีวิตตลอดมา คงจะมีเรื่องเล่าจากแม่มาเล่าสู่กันฟังในตอนต่อๆไป รักแม่เสมอ จาก ลูกของแม่
คำสำคัญ (Tags): #เรื่องเล่า... จากผู้หญิงคนหนึ่ง#แม่...คือผู้หญิงคนนั้น
หมายเลขบันทึก: 189302เขียนเมื่อ 20 มิถุนายน 2008 23:05 น. ()ความเห็น (8)
ซึ้งครับ สู้ๆ
- มาให้กำลังใจต่อค่ะ
- คนดีของสังคม สู้ ๆ นะคะ
- มาขึ้นป้ายรออ่านค่ะ...
- วันนี้แม่ก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับเขาพระวิหาร...ซึ่งเป็นช่วงที่ขึ้นศาลโลกทำให้ไทยต้องเสียดินแดนบางส่วนไป..แม่บอกว่า แม่กำลังเรียนม.8 ฟังข่าวไปร้องไห้ไป...แม่หรือผู้สูงอายุจะมีเรื่องเล่าเรามากมาย..แค่ให้เรามีเวลาฟังท่านนะค่ะ
- ยินดีต้อนรับสู่โกทูโนว์ค่ะ
- อ่านแล้วสะเทือนใจ และเข้าใจความรู้สึกจนอยากร้องไห้ด้วยเลยค่ะ "ซึ่งตอนนั้นข้าพเจ้าตั้งท้องลูกคนแรกได้ 7เดือนซึ่งท้องก็โตมากแล้ว ความรู้สึกในตอนนั้นมันอธิบายไม่ถูก นี่ฉันกำลังจะเป็นแม่คนแต่ฉันจะต้องมาเสียแม่ตัวเองไป"
- แต่บางครั้งเรื่องร้าย ๆ ที่ผ่านเข้ามาก็ทำให้เรากลายเป็นคนเข้มแข็งขี้นอย่างไม่รู้ตัวนะคะ
ขอบคุณครับสำหรับบันทึกดี ๆ ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
มาให้กำลังใจค่ะ พี่เสียพ่อไป 4 ปี พี่ยังคิดถึงเหมือนกัน
น้องเป็นลูกคนเดียว เราย่อมคิดถึงมากๆๆๆ
แต่เรามาอยู่ในโลก G2K เราอยากบอกเรื่องเกี่ยวกับแม่ เขียนได้ค่ะ จะเป็น การถ่ายทอดความคิดถึงเป็นตัวหนังสือ
คนอื่นๆๆจะได้เรียนรู้ด้วยนะคะ
ดีใจมากๆเลยนะคะที่มีคนสนใจอ่าน อาจจะยังเป็นมือใหม่ ยังไม่ค่อยเก่งนะคะ แต่จะพัฒนาตัวเองต่อไปค่ะ ขอบคุณพี่แก้ว พี่ไก่ และทุกคนนะคะ
แวะมาอ่าน และมาให้กำลังใจค่ะ