19 พฤษภาคม ระหว่างขับรถมา พ่อโทรมาบอกว่า รถเขารอเราอยู่ โทรมาตามตัวว่าถึงไหนกันแล้ว ลุงแฮนดี้ขอเบอร์มาโทรไปคุยเองได้ความว่า เราตกรถกันแล้วนะครับ บอกให้รอยังไงเขาก็บอกรอไม่ได้แล้ว ลุงอ้างรถไปว่า จำเป็นเราเลยถึงช้า กำลังใกล้ถึงแล้ว เขาก็บอกว่ารอไม่ได้ ผู้โดยสารรอเต็มคันแล้ว ลุงตอบกลับไปว่าก็มีคนบอกไว้ตอนมาจองที่นั่งว่ารถจะออกบ่ายสี่โมงเย็น เวลาที่โทรคุยนั้นมันก็เพิ่งบ่ายสองนิดๆ ทำไมบอกเราว่าเรามาช้าไปละ เราพยายามถ่วงให้รอยังไง เด็กรถก็ยืนยันว่ารถไม่รอแล้วครับ ในที่สุดลุงเลยหันมาบอกกันว่า ยอมนะ ไม่เป็นไรนะ ไปว่าต่อกันข้างหน้า
ใจฉันตอนรับรู้ว่าตกรถนั้นไม่ตื่นเต้น มันช่วยภาวนาขอให้เจ้าที่เจ้าทางสวนป่า ความดีความงามที่เราได้กระทำมา มาช่วยให้เรามีรถเข้ากรุงเทพฯตามเวลาเดิมที่ตั้งไว้เถิด ขอให้มีรถรอเราอยู่ด้วยเหตุอะไรก็ได้
ระหว่างทาง คนในรถช่วยกันคิดว่าจะหาทางออกอย่างไร ลุงแฮนดี้บอกมีรถไฟเข้ากรุงเทพฯได้ ลองไปดูรถไฟก่อน แม่หวีจึงไปส่งลุงลงสถานีรถไฟ ส่วนคนที่เหลือนั่งรถไปดูอีกคันว่าไปถึงสถานีรถหรือยัง ลุงลงไปไม่นานก็โทรบอก กลับไปรับด้วย รถไฟเต็มไม่แน่ว่าจะมีที่นั่ง ไม่เสี่ยงไปดีกว่า
เมื่อมาที่สถานีรถบัส น้อง 4 คนยืนรออยู่โดยไม่รู้ว่าเราตกรถแล้ว เมื่อลงจากรถได้ ฉันก็เดินรี่ไปถามที่ช่องขายตั๋ว ถามไถ่ไปเรื่อยๆจนได้ข้อมูลใหม่ว่า มีรถเข้ากรุงเทพฯราวสี่โมงเย็นแล้วก็มีที่ว่างให้เราไปกันได้หมดทั้ง 7 คน รถจะมาจากศรีสะเกษ ถึงบุรีรัมย์ราวสี่โมงเย็น มันเหมือนสวรรค์โปรดและโล่งใจเลยค่ะ รีบขอซื้อที่นั่ง 7 ที่จนครบครัน แม่หวีตามมาฟัง พอได้ยินก็งง! เป็นงี้ได้ไง ก็ไหนเมื่อวานมาถามเขาบอกมีเที่ยวเดียวก็ไม่มีรถแล้วนี่นา พอเราได้ตั๋วมา ใจชื้นขึ้นเป็นกอง จึงตั้งสติด้วยกันใหม่สำรวจไปรอบๆ ดูซิ เอ๋! เอ๊ะ! โดยรอบมีบริษัทอยู่หลายที่เลยค่ะ ด้านขวาของตึกมีรถจอดอยู่ให้เห็น ติดป้ายไว้เด่นว่าไปกรุงเทพฯ ค่ะ แม่หวีเห็นเลยอ๋อ ที่แท้มีหลายบริษัทนี่ แล้วบริษัทเหล่านี้เขาน่าจะแย่งลูกค้ากัน เลยกันท่ากันลูกเดียว รู้แล้วรู้สึกแย่ๆกับคนไทยด้วยกันจริงๆค่ะ
ระหว่างรอรถมาถึง ลุงชวนหากาแฟดื่มกัน หันมองไปรอบๆไม่มีร้านกาแฟให้นั่งสักร้านค่ะ แลไปเห็นก็แต่แผงร้านน้ำแข็งปั่น อยู่ข้างหน้าออกไป น้องป้อมอาสาเดินไปสั่งให้ทุกคน สั่งแล้วก็มานั่งรอด้วยคนขายบอกว่าเขาจะมาส่งให้ นั่งกันพักใหญ่ แก้วกาแฟถูกนำส่ง เข้าใจว่าจะทยอยมาส่งให้จนครบ 7 แก้วทีเดียว แต่พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ที่ไหนได้ มาแก้วเดียวเท่านั้นเองค่ะ อีกหกแก้วที่เหลือ แม่ค้าว่า ต้องกลับไปทำต่อให้ทีละแก้วแล้วเดินมาให้ทีละแก้วค่ะ สรุปว่าวันนั้นได้กินน้ำตามที่สั่งครบคนค่ะ แต่ก็เกือบไม่ทันรถออกอย่างเฉียดฉิวเลยค่ะ
ขึ้นรถหาที่นั่ง เจ้ากรรมที่นั่งว่างบางที่ แอร์รั่วรดที่นั่งให้เปียกซะอีกนี่ เขียวเดินตามฉันเข้าไปทางหลังๆของรถ ฉันได้ที่ว่างนั่งคู่กับลุงแฮนดี้ เขียวเลือกเอาที่นั่งข้างหลังที่มีว่างอยู่ ใกล้ที่ที่เธอนั่งมีถังน้ำวางบนที่นั่งไว้รับน้ำแอร์ที่รั่วค่ะ ลุงเปิดคอมฯมาใช้และลงมือเขียนบล็อกก่อนความมืดจะมาเยือน วันนี้ฉันจึงได้เรียนรู้ว่าการใช้คอมฯบนรถทัวร์มันยากง่ายอย่างไร และเป็นโอกาสแรกที่ได้เข้าอ่านบล็อกขณะนั่งอยู่บนรถกำลังวิ่ง
เป็นการเดินทางที่ตื่นเต้นมากครับ ได้ลุ้นครัน
ตื่นเต้น และ มีความสุข ร่วมไปกับการเดินทาง คนคอเดียวกันครับ
-------------------------
ตอนนี้มีรถของนครชัยแอร์ เปิดบริการ สายบุรีรัมย์แล้ว ครับ
สองเที่ยว เช้า และ เย็นครับ
สวัสดีค่ะ อ.หมอเจ๊