โรงเรียนจิ๋วแต่แจ๋ว ที่ต้องเป็นไปตามกาลเวลา
โรงเรียนจิ๋วแต่แจ๋ว ที่ต้องเป็นไปตามกาลเวลา
ได้รับคำเชิญจากผ้ปกครองบ้านโคกสังข์ อ.ภาชี เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก ได้เห็นความกระตือรื้อร้นพยายามที่จะให้โรงเรียนของตนอยู่ต่อไปให้ได้โดยไม่ถูกยุบเลิก แต่สภาพปัจจุบัน มีครู ๓ คน มีเด็กเหลือเพียง ๒๓ คน อนุบาล๑-๒และ ป.๑ ไม่มีเข้าเลย ทั้งหม่บ้านมีเด็กในทะเบียนเพียงเท่านี้ ความหวงแหนที่โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนคู่วัด คู่บ้านมาแต่เกิด กำลังจะสลายไปตามธรรมชาติ (..หลายคนที่ไม่รู้ข้อมูลอาจมีความเห็นที่แตกต่างกัน........) ..............แต่เมื่อพิจารณาถึงคุณภาพ การสอนทั้งครูและเด็ก คะแนนNT อย่ระดับต้น ๆ ของอำเภอ นักเรียนที่จบป.๖ ไปจากที่นี้ ได้เข้าเรียนม.๑ ระดับห้องคิงทุกปี การเรียนการสอนครูใช้สื่อไกรกังวลได้อย่างมีคุณภาพ จัดการเรียนร่วมบูรณาการแบบคละชั้นเรียน นักเรียนทำและใช้คอมฯได้ทุกคน ภูมิทัศน์บรรยากาศภายนอกสวยงามร่มรื่น ได้รับทุนสนับสนุนจากคหบดีบริจาค ครูทุกคนยังมีใจที่จะอย่ที่นี้ ๑๐๐ % แม้จะไม่ได้รับความดีความชอบเลย
ผู้ใหญ่ชีพ ประธานและพระ พร้อมทั้งชาวบ้านนัดประชุมวาง......... นี่พวกเราสร้างโรงเรียนนี้มาด้วยความเสียสละของบรรพบุรุษ แต่เราลูกหลานกำลังจะทำให้สมบัติปู่-ย่า-ตา-ยาย สลายไปหรือนี้
ความเห็น (2)
การคมนาคมสะดวกขึ้น และค่านิยม โรงเรียนใหญ่ น่าจะดีกว่าโรงเรียนเล็ก ทำให้โรงเรียนเล็กๆไม่มีเด็กเข้าเรียน หารู้ไม่ว่าโรงเรียนใหญ่ๆครูก็สอนไม่ต่างจากโรงเรียนเล็กๆ ซ้ำเด็กมากดูแลไม่ทั่วอีก
จริง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ม๊าก มาก มีเหตุผลอื่นเชิงประจั๊กษ์อีกเยอะ ลองดูซิ