ได้นอนกอดแม่มา 1 คืน คืนนี้ก็จะเป็นอีกคืนเดียวที่ได้กอดแม่....หลังจากวันที่ 24 ร้องไห้ตามแม่..ไม่นอนที่หอพัก...(ยังทำใจไม่ได้)...วันนี้คุณแม่พาน้องจิไปซื้อจักรยานและข้าวของต่างๆ ที่ยังขาดอยู่ เช่น กระจาด ตะกร้า กระป๋อง กระเป๋ง กระบุง ...(นี่จะไปเรียนหรือไปทำนาเนี่ยยัยจิ) เอิกๆๆ
ตอนขาไป..แดดร่ม อากาศเย็นสบาย..เลยนำรถมอเตอร์ไซค์ไป...ทีนี้จะไปซื้อจักรยานเอาขึ้นมอไซค์มันก็กะไรอยู่...อ้าว!! หนูปั่นจักรยานไป...(เสียงแม่บอกอย่างจริงจัง)...นั่นไงว่าแล้วอย่างที่คิดไม่มีผิด....น้องจิก็ปั่นจากตลาดบางลี่..แล้วก็มาแวะโรงพยาบาลสมเด็จพระสังฆราช เพื่อเยี่ยมครูพิสูจน์...โห!! กว่าจะปั่นมาถึง ขาแทบลากดิน...
เมื่อมาถึงห้องครูพิสูจน์..ลุงเอกก็ได้โทรมาหา ถามว่าเป็นไงบ้าง นึกว่าอยู่หอ...ลุงเอกฝากเยี่ยมครูพิสูจน์....พอไปถึงครูพิสูจน์ก็เห็นครูอาการดีขึ้นมาก ยิ้ม หัวเราะ (เดี๋ยวก็จุกอีก หัวเราะมากๆ)...ดังนั้น หนูจึงไม่ค่อยพูด เดี๋ยวครูหัวเราะเยอะ..5555++....
ครูหนูไม่ธรรมดานะค่ะ....ขนาดไม่สบาย ยังให้คาถาบอกเจ้าที่เจ้าทางที่หอมาเยอะแยะไปหมด...หนูก็กลัวครูจะเหนื่อย..ครูเล่นเอาหนังสือมากางบอกคาถาเลยเจ้าค่ะ 555++..น้องจิท่องได้หมดแล้ว รวมกับคาถาลุงเอก ที่ว่า " สุโข สุขี ชีวีมีสุข "...คงอยู่รอดปลอดภัยตลอดการศึกษา อิอิ
นึกขึ้นได้ หนูต้องปั่นจักรยานกลับนี่หน่า..ก็ลาครูพิสูจน์...ระยะทางจากโรงพยาบาลถึงบ้านก็ประมาณ 5-6 กิโลได้ค่ะ....แต่แดดร้อนมากๆๆๆ สู้ตายงานนี้
สู้โว้ย!!!!!.....คงปั่นไม่ถึงเที่ยงคืนหรอกน๊า....ปั่นเข้าไป...เลือดสุพรรณมันแรง..สู้ๆ
เมื่อปั่นผ่านวัดอะไรก็แล้วแต่...แวะมันหมดทุกวัด...อาราธนาหลวงพ่อไปพักผ่อนอยู่ที่หอด้วย...คุ้มครองลูกหน่อยเด้อหลวงพ่อ...
ไหว้พระ!! ขอพร...ขอให้ลูกปลอดภัย ศึกษาสำเร็จตามที่ลูกปราถนาด้วยเถิด ...สาธุ
ไปเสี่ยงทายมา...โอเค ใบนี้ใช้ได้เลย ดวงดีมากๆๆๆ ฤกษ์งามยามดีแล้วเจ้าค่ะ คิคิ
เมื่อไหว้พระครบทุกวันที่ผ่าน...ปั่นไปเรื่อยๆ....ถึงทางแยกเข้าบ้านหางตลาด...ตรงนี้ก็อีกไกลมากๆ กว่าจะถึงบ้านหนู...ด้วยอาการร้อนมาก บวกแดดแรงจ้า...ทำให้หนูไม่ไหวแล้ว...ตะโกนไปว่า.." แม่ๆๆๆๆๆๆ ขอยืมหมวกกันน๊อคหน้ารถหน่อยจ้า ลูกไม่ไหวแล้ว ".....หนูเลยอยู่ในสภาพนี้เจ้าค่ะ
ปั่นจักรยานใส่หมวกกันน๊อคมอไซค์....เวลาน้องจิปั่นผ่านหน้าบ้านใคร...เขาก็มองแล้วก็ยิ้ม...อีหนูนี่..พิลึกคน...ใส่หมวกกันน๊อคปั่นจักรยาน....อยากจะตะโกนกลับไปเหมือนกันว่า ..คนหน้าตาดี ทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดจริงไหมค่ะ 55555++..แต่ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเขาจับไปส่งศรีธัญญา...
พอปั่นมาถึงบ้าน...หงายหลังเลย.....หมดแรง....วันนี้ก็ได้ผจญภัยอย่างที่ไม่เคยทำเหมือนกัน...เหนื่อยมากๆ แต่ก็สนุกดี ถือว่าเป็นการ อำลาจากลูกบางลี่ ไปเป็น ลูกพระพิฆเนศ แล้ว.....
นับจากบันทึกนี้ไป...น้องจิคงไม่ได้เข้ามาบันทึกได้บ่อยๆอีกแล้ว...เพราะพรุ่งนี้น้องจิต้งไปเข้าหอจริงๆแล้ว ..จะร้องกลับบ้านเขาคงไม่ให้กลับเหมือนแต่ก่อนแล้ว...ลุง ป้า น้า อา อย่าพึ่งลืมน้องจิก็แล้วกันนะค่ะ ...น้องจิจะหาเวลาว่างๆ มาเขียนเรื่องราวเล่าว่าน้องจิทำอะไรบ้าง หรือ มีกิจกรรมอะไรบ้าง ในมหาวิทยาลัยศิลปากร
ได้คาถา ได้สูตรมาเยอะแยะมากมาย...ไม่ว่าจะเป็น คาถาของลุงเอก...ข้อแนะนำของพ่อครูที่ว่า เห็นผีแล้วกอดผีเลย คาถาครูพิสูจน์ ข้อแนะนำของลุงบางทราย ให้นึกถึงพ่อแก้วแม่แก้ว อิอิ นึกถึงพระรัตนตรัย....แค่นี้ก็อุ่นใจแล้วค่ะ
ทุกท่านรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ น้องจิรักและคิดถึงทุกๆท่านค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^
ปล. อ่านแล้ว คิดถึงคนเขียนเยอะๆนะค่ะ...ถ้าลืม แช่ง!!! ท้องร่วง 7 วัน 7 คืน ...555++
