ในต้นไม้มีขนุน

แม่ค่ะในต้นไม้มีขนุน

จินตนาการที่ผุ้ใหญ่ไม่มี

ย้อนไปเมื่อตอนต้นข้าวสัก 3 ขวบ แม่จีพาน้องต้นข้าวขี่รถมอเตอร์ไชด์เล่นยามเย็น ริมแม่น้ำน่าน

ขับไปเรื่อย ๆ น้องต้นข้าวก็ถามโน่นถามนี่ (ตามปกติ)

"แม่ค่ะ ทำไมมีคนกับเรือในน้ำค่ะ"

"ก็เค้าหาปลาค่ะลูก"

"อ๋อ"

"แม่ค่ะ  นั่นต้นอะไรค่ะ"

"ต้นไผ่จ๊ะลูก"

ขับต่อไปเรื่อย ๆ

"แม่ค่ะ หยุดก่อน!  แม่ดูโน่นซิ   ในต้นไม้มีขนุนด้วย"

"จ้า  เค้าเรียกต้นขนุนค่ะลูก"

"อ๋อ ที่ลูกเคยกินนะเหรอ"

"จ้า"

ได้ยินลูกพูดแล้วก็นึกขำ "ในต้นไม้มีขนุน" ศัพท์แบบนี้ผู้ใหญ่แบบเรานึกไม่ได้นะคะ  นี่ก็เลยเชื่อแล้วค่ะว่าเวลาเป็นเด็ก  เราไร้กรอบจริงๆ จินตนาการก็ไร้ขอบเขต คราวหน้ามาต่อเรื่อง "แม่ค่ะอย่าดังผีเสื้อหลับอยู่ค่ะแม่"

แล้วพบกันนะคะ

 

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

น้องต้นน่ารัก เป็นเด็กฉลาดจัง

[จีจ้า PR MED NU]

ขอบคุณคุณประจักษ์นะคะ แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ คุณประจักษ์ทำภาพสวยจังอยากทำเป็นจังเลย อิอิ

[ขนิษฐา]

น้องต้นข้าวชั่งพูดเหมือนคุณแม่ ป้าๆก็กำลังฝึกคิดไร้กรอบแต่ต้องค่อยๆเพราะอยู่ใน

กรอบมานาน