วันโชคดี (๓) : คำขอบคุณจากเจ้าเหมียวแม่ลูกอ่อน
แปดวันแล้วที่ฉันต้องนอนโรงพยาบาล
วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะได้ตัดไหมที่เย็บตาฉันออกไปสักที
ฉันจะได้กลับไปหาลูกๆ ของฉัน ป่านนี้เจ้าตัวเล็กคงหิวแย่
ดูเต้านมฉันสิ คัด บวม จนอักเสบ
โชคดีที่หมอให้ยาแก้อักเสบฉันเพิ่ม แต่ลูกฉันสิ ป่านนี้คงหิวนมแย่แล้ว
ฉันต้องนั่งในกล่อง พี่เค้าคงกลัวฉันซน ก็พี่เค้าไม่เคยเลี้ยงแมวนิหนา ต้องเห็นใจเค้าหน่อย
แรกๆ ฉันก็นั่งนิ่งๆ แหมไม่ได้เห็นเดือนตะวันมาหลายวันขอฉันตะกายดูข้างนอกหน่อยเถอะ
ถึงโรงพยาบาลแล้ว มีเพื่อนๆ หมาๆ แมวๆ เต็มไปหมด
แต่ละตัวมีเจ้าของพามาทั้งกอดทั้งหอม
เป็นเพราะฉันตัวเหม็นหรือเป็นเพราะลำโพงกับแผลที่ตากันนะ ที่ทำให้ใครๆ พากันจ้องมองฉันไปหมด
ได้คิวแล้ว 34 เอาละฉันจะเป็นเด็กดีรอหมอนิ่งๆ ไม่ดื้อไม่ซนให้พี่พิมพ์กับพี่กฤษณ์ต้องลำบาก...
ทำไมถึงนานแบบนี้นะ ดีนะที่ฉันไม่เจ็บมากรวมทั้งเพื่อนๆ ของฉันที่ไม่มีใครเลือดตกยางออก
ไม่เหมือนคืนนั้นที่ห้องฉุกเฉิน คิดแล้วก็ขนลุกเชียว
“คุณสร้อยฟ้า เจ้าของเจ้าเหมียว เชิญห้องตรวจเบอร์ 2 คะ” เย้! ถึงคิวฉันแล้ว
คุณหมอใจดีจัง พูดก็เพราะ เห็นไหมพี่คนใจดีก็ยังมีอีกเยอะนะคะ
พี่ผู้ช่วยเอาอะไรมายัดก้นฉันเนี้ยะ “ไม่มีไข้คะ”
ไม่มีหรอกแค่น้ำหนักลดไปเกือบกิโลเท่านั้นเอง
ฉันเจ็บปากก็เลยไม่อยากกินอะไร ถ้าไม่มีคนป้อน(บังคับ)ให้ฉันกิน
จับฉันกันทำไมเยอะแยะ ตัดไหมที่ตาฉันแล้ว เจ็บนะ
เจ็บจนถีบพี่พิมพ์ไปทีหนึ่ง พุงเป็นรอยข่วนเลย
สงสัยฉันจะแรงเยอะไป เลยต้องไปตามหมออีกคนมาจัดการตัดไหมออกจากตาฉัน
พี่พิมพ์เลยรีบถอยเลย คงดีใจละสิที่มีคนช่วยจับ ก็เล่นมือจับแต่ตาหลับปี๋เชียว
ในที่สุดตาฉันก็เปิดแล้ว...แต่กว่าจะผ่านไปได้ฉันกลัวจนฉี่ราดเลย แถมฉี่ยังข้นจนคุณหมอต้องสั่งให้ฉันทานน้ำเยอะๆ
ตาฉันใสแจ๋วแล้ว แต่ตาอีกข้างหนึ่งสิกำลังเป็นต้อ
หมอบอกว่าอาจเกี่ยวกับเลือดที่ติดเชื้อทำให้ตามีปัญหา
คราวหน้าวันที่ 19 ฉันต้องมาพบหมอเพื่อตรวจตา และเรื่องโรคเลือดอีกครั้ง
ซึ่งเห็นว่าค่ารักษาค่อนข้างแพง และต้องผ่าตัดด้วย..แต่ฉันอยากกลับบ้านไปหาลูกแล้วนี่นา
ฉันขอ...
ขอบคุณ ทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจฉัน
ขอบคุณ ที่เห็นคุณค่าของ "ชีวิต" น้อยๆ ของฉัน
ขอบคุณ ที่ให้โอกาสแก่ผู้พาฉันมา
ขอบคุณ ที่เป็นส่วนหนึ่งของคำตอบของคำถามในใจของผู้ที่พาฉันมาว่า หากเจอเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เจอเหตุแบบเดียวกับฉันจะช่วยเหมือนที่ช่วยฉันหรือเปล่า
ขอบคุณ เพื่อนพี่กฤษณ์ ที่ร่วมสมทบทุนค่ารักษาพยาบาลฉัน (พี่อ้น 500 พี่ดุษฎี 500 พี่จุและพี่สม 500 บาท และพี่ที่ฉันยังไม่รู้จัก 1000)
ขอคุณ พี่ๆ ใน g2k ที่ร่วมโอนเงินมาช่วยค่ารักษาของฉันอีกแรง (ผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม 1000 บาท และคุณธวัชชัย 500)
ขอบุญกุศลจากจิตใจอันงดงามของทุกท่านโปรดส่งผลให้พบแต่สิ่งดีดีในชีวิตตลอดไป
ด้วยความขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
เจ้าเหมียวแม่ลูกอ่อน
ความเห็น (17)
สวัสดีครับ
แวะมาดูอาการ
ขอให้หายไวๆ
ขอให้กำลังใจคนใจดี ;)
สวัสดีครับน้องพิมพ์
เป็นแมวที่ดีตัวหนึ่ง...อิอิ...ในระหว่างรอคงตื่นเต้นน่าดู...แสดงว่าไปตั้งแต่เช้า...พี่พาเจ้าขาวไปหาหมอที...เลขที่ตั้ง๗๐-๘๐...รอเงกเลย...แต่ที่นี่คุณหมอใจดีทุกคนครับ
ขอบคุณครับ
ตามมาดูท่าทางเจ้าเหมียวอาการดีขึ้นแล้วนะครับ ดีใจๆๆ
สวัสดีคะ คุณนายประจักษ์
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้เหมียวนะคะ
อีกไม่นานคงหายเป็นปกติและกลับไปเลี้ยงลูกได้เหมือนเดิมแล้วคะ
- ฮ่าๆๆ
- น้องพิมพ์ดูนี่นะ
- ไปนอนดีกว่า
-
สวัสดีคะ คุณนายประจักษ์
ประกาศ ประกาศ ผอ. ประจักษ์เปลี่ยนเพศเสียแล้วแงๆๆๆ
เปล่านะคะ ก็แค่เรียก คุณ นำหน้าชื่อเท่านั้นเองคะ
ขอโทษนะคะ คุณ-นายประจักษ์
---^.^---
สวัสดีคะ คุณธวัชชัย และนายช่างใหญ่
ขอบคุณมากที่มาให้กำลังใจกันนะคะ
ตอนนี้เจ้าเหมียวกลับไปหาลูกของมันเรียบร้อยแล้วคะ
แอบดื้อคุณหมอถอดลำโพงออกก่อน เพราะไม่อย่างนั้นมันมุดเข้าไปหาลูกมันไม่ได้...น่ารักมากเลยคะ
ช่วงนี้ฝนตก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
---^.^---
จ้ะเอ๋ น้องพิมพ์ดีด
มาเป็นกำลังใจนะคะ
ขอให้น้องเหมียวหายป่วยไวๆ
กลับมาซนตามวัยเหมือนเดิม
สวัสดีคะ คุณ poo
ขอบคุณแทนเจ้าเหมียวด้วยนะคะ
ตอนนี้ท่าทางมันจะมีความสุข เพราะได้อยู่กับลูกๆ ของมัน
รูปสวยมากเลยนะคะ...คิดถึงเธอ
---^.^---
"ดีใจจัง..เจ้าเหมียวน้อยจาได้กลับไปเจอลูกๆแล้ว"
อ่านบันทึกนี้แล้วมีความสุขที่สุดเลยค่ะ..
ขอบคุณน้องพิมพ์ดีดและผู้ใจบุญทุกท่านที่มีใจเมตตากับทุกชีวิตอย่างเท่าเทียม..(นางฟ้า..เทวดาเต็มไปหมดเลย ^^)
โลกนี้..งดงามกว่าที่เคยเป็นจริงๆ..
สวัสดีคะ คุณครูแอ๊ว
ดีใจจังคะที่ทำให้ครูแอ๊วอ่านแล้วมีความสุข
ตอนนี้เจ้าเหมียวทานข้าวเองได้แล้วนะคะ จากที่เคยต้องป้อน คงเป็นเพราะความรับผิดชอบในหน้าที่ของแม่กระมัง ตัวไม่กิน ลูกก็ไม่ได้กินนมแม่
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจกันนะคะ
---^.^---
น้องพิมพ์ดีดคะ..พี่น่ะมีความหลังกะเหมียวน้อยประมาณหนูล่ะจ้ะ.
ตอนนั้นประมาณสามปีได้มั๊ง..พี่เห็นแมวตัวน้อยติดกาวดักหนูอยู่ที่โรงเรียน..สงสารมากก็เลยเอามาเลี้ยง..ช่วงแรกๆ..เค้าตื่นมากและก็ไม่ได้รับสารอาหารมั๊งตอนเด็กๆ.(ก็แมงจรจัดเนอะ.)มันก็เลยขาอ่อนเปลี้ยไม่มีแรง..พี่ก็พาไปหาหมอ..หมอก็ให้ยาน้องมอมแมมมาเยอะมาก..พี่ก็ต้องป้อนเค้าทุกเช้าแล้วก็ก่อนนอนทุกคืน..ประคบประหงมเหมือนแม่เลย..จนเค้าคงคิดว่าพี่เป็นแม่เค้ามั๊ง..หลังจากนั้นเวลาเค้าง่วงนอนเค้าจะมานั่งทำตาหวานแล้วก็นอนซุกจสูกกับคอพี่จุ๊บๆแล้วก็หลับทุกคืนเลยจ้า..พี่ก็เลยกลายเป็นคุณแม่เหมียวไปโดยปริยาย..
เห็นน้องพิมพ์แล้วก็ชื่นใจ..ทำดีแล้วจ้า..เรารักเค้า เค้าก็รักเรา...ความรัก ความเมตตาต่อกันมันมีอานุภาพมากๆ..ทำให้ชีวิตมีความสุข..และมีเสน่ห์..เป็นที่รักของคน สัตว์ เทวดา..ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้..จริงๆนา..
เชื่อและศรัทธากับการทำความดีค่ะ..
มีความสุขมากๆนะจ๊ะ..^^
สวัสดีคะ คุณครูแอ๊ว
แล้วตอนนี้เจ้าแมวตัวนั้นเป็นยังไงบ้างคะ
เชื่อและศรัทธากับการทำความดี...นะคะ
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจอีกครั้งคะ
---^.^---
ตามมาดู เจ้าของแมว อิอิๆๆๆ สบายดีไหมครับ
สวัสดีคะ พี่ชาย
เจ้าของแมวก็ลุ่มๆ ดอนๆ ป่วยบ้าง อ่อนเพลียบ้าง แต่ก็ยังโอเคคะ
ส่วนเจ้าเหมียวสิคะ ผอมไปจมเลย เศร้า
วันจันทร์ต้องพาไปหาหมอ เอ็กซเรย์กรามอีกรอบ สาธุ ขออย่างเป็นอะไรมากเลย...
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
---^.^---