นิทานเรื่องน้ำตาล

ทุกเรื่องจากเมืองคอน

 

     "คุณมีในสต๊อกเท่าไหร่ว่ะ" รัฐมนตรีถาม

     "แปดหมื่นตัน" พ่อค้าตอบ

     "คุณต้องหาเพิ่มซะแล้ว  ยิ่งมากเท่าไหร่ยิ่งดี  หากได้ 2 แสนตัน ส่วนต่างเพิ่มอีกโลละ 5 บาท  เราก็ได้กำไรเหนาะๆ 100 ล้าน " รัฐมนตรีแนะนำ

    "ครับท่าน ผมจะรีบดำเนินการ ว่าแต่ว่า เมื่อไหร่จะสำเร็จละครับ" พ่อค้าหารือต่อ

     "คุณ..รีบเลย   เมื่อมีในสต๊อกพอแล้ว ผมจะรีบนำเรื่องนี้หารือในที่ประชุม และจะบรรจุเป็นวาระเร่งด่วนใน ครม.ทันที ผมจะกลัวอะไร ก็ชาวไร่อ้อยได้ประโยชน์ อ้อ..ส่วนคุณกับผม 50-50 ตามธรรมเนียมนะ" รัฐมนตรียิ้ม ฝันเห็นเงินนับร้อยล้านลอยอยู่เบื้องหน้า

      อีก 1 เดือนต่อมา..รัฐมนตรีหิ้วกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ก้าวลงจากรถ ภรรยาสงสัยเป็นอันมาก ไม่ค่อยเห็นสามีหิ้วกระเป๋าด้วยตนเอง อย่างน้อยๆ ก็มีคนขับรถช่วยหิ้ว  แต่วันนี้มาแปลก หิ้วกระเป๋าใบเขื่องเข้าบ้าน เหลือบซ้าย แลขวา เหมือนกับโจรที่เพิ่งไปปล้นเขามา

       "นับแต่นี้ไป เราไม่ต้องง้อมันอีกต่อไป    แม่ง เป็นไทซะที แบมือขอเงินมัน ยากก็ยาก  แถมมันใช้งาน สับโขก ยิ่งกว่านักบอลของมันอีก  ต่อไปนี้เล่นบอล เอ้ย..เล่นการเมืองแบบมีอิสระซักที."

       รัฐมนตรีพูดพร่ำรำพันกับศรีภรรยา ในขณะเปิดกระเป๋าใบเขื่อง ที่อัดแน่นไปด้วยเงินสด นับร้อยล้านบาท

        "พี่ จะทรยศนายใหญ่หรือจ๊ะ อย่าเชียวนะ ท่านมีพระคุณกับชีวิตการเมืองของพี่" ภรรยาติง

       " ไม่หรอก เพียงแต่  ต่อไปนี้ พี่จะมีความมั่นใจเสียทีว่า พี่เป็นรัฐมนตรีจริงๆ "

          "อ้าว...แล้วก่อนหน้านี้ พี่ไม่ได้เป็นรัฐมนตรีหรอกรึ" ภรรยาถาม

          "เป็นซิ แต่ใจพี่มันค้านทุกทีว่าไม่ใช่"

          "แล้วพี่คิดว่าเป็นอะไรละ"

           "เป็นผีไง"

          "เอะ..พี่นี้ก็พูดแปลกๆ"

         "พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ ก่อนหน้านี้ พี่คิดอย่างนั้นจริงๆ คือ พี่คิดว่าเป็นผีทุกครั้ง  คือสุภาษิตจีนบทหนึ่งพูดไว้ว่า มีเงินก็ยังจ้างผีโม้แป้งได้... พี่จึงคิดว่าพี่เป็นผีทุกครั้ง...ฮึม นับแต่นี้ไป เป็นรัฐมนตรีตัวจริงเสียที.." รัฐมนตรีพึมพำกับภรรยา

[ธ.วั ช ชั ย]

สวัสดีครับ

อ่านแล้ว อิๆ.. ;)

น้ำตาลท่าจะขมเสียแล้ว

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

ขำ ขำ

มีนิทานเรื่องข้าว มั่งไหมคะ