เมื่อน้องเดมมีไข้
น้องเดมตั้งแต่คลอดมา จนปัจจุบัน 8 ขวบกว่าแล้ว เคยนอน รพ.ด้วยอาการท้องเสียและไข้สูง เพียงครั้งเดียว เมื่อตอนขวบกว่า ๆ จากนั้นก็มีป่วยบ้างก็เพียงไข้หวัด อาการอย่างนี้ผมดูแลเองได้ น้องเดมไม่เคยไปใช้บริการที่คลินิกเอกชน หากไปก็จะเป็นสถานีอนามัย (ด้วยความภูมิใจ) เท่านั้น เพื่อรับยาที่ผมมาดูแลต่อได้เอง เช่นยาลดไข้ หรือยาละลายเสมหะ เป็นต้น และที่สำคัญ (ก็ว่าได้) ผมยังใช้ภูมิปัญญาของคนเฒ่าคนแก่ในการดูแลน้องเดม เวลามีไข้ เช่น ต้มใบมะขามกับหอมหัวแดงให้อาบเพื่อลดอาการคัดจมูก หลังหายไข้ เป็นต้น
|
ภาพตอนน้องเดมได้รับของขวัญจากป้าอร เมื่อ 30 ม.ค.49 |
หากเวลามีไข้น้องเดมส่วนใหญ่จะมีไข้สูง (มาก) แต่ก็มักจะไข้อยู่เพียงคืนเดียวเท่านั้น สำหรับพ่อแล้ว น่ากลัวและตกใจตรงที่ลูกเราไข้ขึ้นและเพ้อ พูดอะไรออกมาสารพัด เพราะไข้สูง โชคดีของผมมาก หรืออาจจะเป็นเพราะน้องเดมรู้ว่าพ่อไม่ค่อยมีเวลาสำหรับเขามาก เขาจึงไม่ค่อยป่วยเป็นอะไร หากเทียบเคียงกันแล้ว ในรุ่นราวคราวเดียวกัน ถือว่าสุขภาพดีมาก ในทุกมิติทีเดียว แต่เป็นมุมมองจากพ่อ หากจากตัวตนเขาเอง อันนี้ยังตอบแทนน้องเดมไม่ได้ แม้น้องเดมจะบอกว่า “มีความสุขค่ะ” เสมอ ก็เถอะ
เวลาน้องเดมมีไข้ผมมีอยู่อย่างหนึ่งที่ไม่ทราบจะเหมือนคนอื่น ๆ ไหมในการดูแล คือคืนที่น้องเดมมีไข้สูง เขาจะนอนบนตัวผม บนหน้าอก นอนโดยทุกส่วนของร่างกายอยู่บนตัวผม แม้ครั้งหลังสุดสักประมาณ 3 เดือนมานี่ก็ยังทำอย่างนี้ ในปัจจุบันผมรับรู้ได้ว่าน้องเดมตัวหนักมาก แต่ก็ยังทำอย่างนั้น ฉะนั้นไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ที่สามารถกลับไปที่น้องเดมได้เมื่อทราบว่ามีไข้ ผมก็จะไปทันที เพราะรู้ว่าเขาจะต้องการนอนอย่างนี้ นั่นหมายถึงผมจะไม่หลับเลย และจะรับรู้ตลอดเวลาว่ามีไข้ขึ้นไหม ก่อนจะได้จัดการเช็ดตัวอย่างถูกวิธี บางครั้งขณะเช็ดตัวก็ยังมี “เพ้อ” ออกมา (ยิ้ม) เพราะสิ่งที่เพ้อ (พูด) ออกมานั้น บางเรื่องอยู่ในใจลึก ๆ ของเขา โดยที่ได้ยินบ่อยคือ “พ่อ...ไปไหน” ทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้า
การนอนบนตัวผมเวลามีไข้สูง เป็นท่านอนที่สบายที่สุด (มั้ง) รู้แต่ว่าน้องเดมเองก็ต้องการนอนอย่างนี้ โดยไม่ต้องพูดกัน เมื่อมีไข้ขึ้นมา เขาจะให้อุ้มอยู่ในอกตั้งแต่เล็ก ๆ เมื่อนอนก็ใช้วิธีผมเอนตัวลง แล้วเขาก็นอนลงบนผมโดยอัตโนมัติ ตอนหลัง ๆ เมื่อโตขึ้น เขาจะป่ายขึ้นมานอนเอง ก็ไม่นึกว่าเขาจะนอนอย่างนี้อีกเวลามีไข้ จนติดเป็นนิสัย แต่ก็ไม่บ่อยนักในการมีไข้ เพียงแต่ทำอย่างนี้ทุกครั้ง และน้องเดมเป็นศูนย์กลางครับ “สบายตัว” น้องเดมบอกไว้อย่างนี้
ผมมองว่าการที่น้องเดมนอนบนตัวผมเวลามีไข้ขึ้นมีข้อดีมากกว่าเพียงการแบ่งปันอุณหภมิของร่างกายมาให้ผมจัดการ หรือทำให้ผมสามารถรับรู้ได้ในทันทีด้วยว่าขณะนี้ไข้สูงขึ้นอีกไหม เพื่อที่จะได้เช็ดตัว แต่ที่สำคัญผมว่านะ “ความรักและการสัมผัสกัน” น่าจะมีส่วนช่วยลดไข้ได้ด้วย และได้มากทีเดียวโดยอยู่ในส่วน 80% ตามบันทึกหมอรักษาได้ 20% ที่เหลืออีก 80% หายเพราะเหตุอื่น
ความเห็น (27)
Dr.Ka-poom
อ่านแล้วคิดถึงแม่คะ
พี่เม่ยวัดไข้ลูก ด้วยการเอา "แก้ม" ไปแนบตามจุดต่างๆที่คิดว่าจะมีการถ่ายเทความร้อนออกมา เช่น หน้าผาก หลัง ซอกคอ ก็ได้ผลดีค่ะ เครื่องวัดนี้ (แก้ม)มีความไวพอสมควร รู้ได้ทุกทีไปว่า ลูกเริ่มมีไข้แล้วนะ
ส่วนวิธีลดไข้ ก็ใช้ผ้าชุบน้ำเย็น แล้ววางแนบ (ตามซอกแขน ซอกคอ หน้าผาก) สักหนึ่งอึดใจ แล้วเอาผ้าออกมาแนบแก้มเพื่อวัดความร้อนดูว่า ผ้าร้อนมากไหม ถ้าผ้าร้อนมากก็ทำอย่างเดิมอีกรอบค่ะ ทำจนกว่าผ้าจะไม่ร้อน จึงหยุด เสริมด้วยการให้ดื่มน้ำอุ่นทีละน้อย..บ่อยๆ
เวลาลูกไม่สบาย เขาจะบ่นว่าเมื่อไรจะมีไข้ซะที แม่จะได้วัดไข้และเช็ดตัวอย่างที่เล่ามาค่ะ
Dr.Ka-poom
Dr.Ka-poom
อรชร หนูนุ่น
ตอนนี้หนูเดมหายดีหรือยังค่ะ หากหายดีแล้ว ให้ชวนคุณแม่แมวมาภูเก็ตนะ ป้าอรคิดถึงอยู่ คิดถึงหลานทุกคน แต่ก็หาเวลายากมาก อยากให้มาอยู่ด้วยตอนปิดเทอมน่ะ
แล้วจะพาไปวาดรูปที่ทะเลตามที่สัญญาไว้ค่ะ
ขอบพระคุณทุกท่านที่ได้เข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์อันมีค่า และได้ร่วม ลปรร.กัน หลายท่านที่ลังเลจะแต่งงานดีไหม น่าจะตัดสินใจได้ดีขึ้น หรือที่คิดจะมีลูก (เพิ่มอีก) ดีไหม ก็ทำให้ตัดสินได้คล่องขึ้น (ยิ้ม...ยิ้ม) แต่...โปรดพิจารณา! ข้อมูลแค่นี้ไม่น่าเพียงพอ ข้อมูลนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งเล็ก ๆ ที่ช่วยเพิ่มทัศนคติเชิงบวกเท่านั้นนะ
รัก ศรัทธา เชื่อมั่น ให้เกียรติกัน ไม่ครอบครอง ... และไว้วางใจ ต่อกัน --> สำคัญมากกว่าอื่นใด
อบอุ่นเหลือเกินเมื่ออ่านแล้ว อ่านซ้ำ อ่านอีก ขอบคุณที่ได้นำมาถ่ายทอด
ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม เมื่อ พฤ. 30 มี.ค. 19:51:13 2006
ขอบคุณครับที่มองเห็นและยินดีที่รู้สึกว่าได้มีส่วนช่วยให้เกิดความอบอุ่นขึ้นได้ ในสังคมที่เป็นอยู่นี่
ความรัก ความเมตตา ที่อัดแน่นอยู่ภายในใจสื่อออกมาได้มากด้วยสายตา และน้ำเสียง แต่จะให้สมบูรณ์ต้องมีการสัมผัสด้วยเสมอ สัมผัสจะทำให้เราสามารถถ่ายทอดสิ่งที่ละเอียดอ่อนยิ่งออกมาได้ โดยไม่ต้องอธิบาย เพราะบางทีก็ไม่รู้จะอธิบายได้อย่างไร มันเหนือคำบรรยายจริงๆ แต่ผู้รับเขารับรู้ได้เต็มที่เสมอ
อาจารย์ Handy
"สายตา น้ำเสียง และการสัมผัส" ธรรมชาติให้มาพร้อมการเข้า-ถอดรหัส จนได้เป็นการรับรู้กันและกัน วิเศษมากเลยนะครับ
อ่านแล้วปลื้มจ้ง!!! ผู้ชายมีกี่คนที่เข้าใจลูกแบบนี้เน๊อะ...น่ารักจัง...ชอบ ๆ สมแล้วที่เป็นพ่อคน
คุณ"Vij"
อย่างน้อยก็คุณพ่อ (ที่สงขลา)
ท่านหนึ่งล๊ะ ที่เข้าใจลูก ไม่งั้นไม่ยอมให้ลูกขี่คอได้หรอก
(ว่าไหม)
อ้าว! ก็เป็นพ่อคนนะสิครับ
เดมนะเป็นเป็นคนครับ (แฮะ) ยิ้ม ๆ ครับ
คุณ "ชายขอบ"
มิได้หมายความว่ากระนั้นค่ะ...คนบางคนเป็นพ่อ แต่ไม่มีความเป็น "พ่อคน" ก็มีใช่มั๊ยค่ะ
ขอชื่นชมอีกนิด...ลูกสาวน่ารักจังค่ะ...
คุณ Vij
ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้สึกมีคุณค่าในความเป็น "พ่อ" ทั้ง ๆ
ที่ไม่ค่อยได้มีเวลาให้กับลูกเลย
น้องเดมมักจะดีใจเมื่อไปบอกว่ามีคนชมว่าเขาน่ารักครับ แล้วจะบอกให้
เมื่อได้เจอเขาครับ
น่ารักจังเลยค่ะ
ร้องไห้เลยนะเนี่ย ขนาดเคยได้ฟังอาจารย์เล่าแล้วนะ
ไม่รู้ว่าตอนไก่เด็กๆ พ่อจะทำแบบนี้มั๊ย
คิดถึงพ่อกับแม่มาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณวิวิสาข์ คุณแสงตะวัน และน้องไก่ ครับ
ขอบคุณครับที่แวะมาอ่าน หากพอที่จะช่วยให้เราได้ระลึกถึงความสุขของตนเองในอดีตได้บ้าง ผมก็พลอยมีความสุขไปด้วยครับ
ยิ่งอ่านก็ยิ่งคิดถึงค่ะ
เข้ามายิ้ม ๆ ครับ เด็กนี่จะคิดถึงอะไรมากมาย สงสัยอยากกลับบ้าน เคลียร์งานเสร็จแล้วกลับได้เลย แต่อย่านานนักนะ