รายงานใจ ของอาสาสมัครไทยคนแรก กุสินาราคลินิก
วันที่ ๒๔ เมษายน ๒๕๕๑ เป็นวัดสุดท้าย ที่สองเท้าของผู้เขียน จะได้มีโอกาส ยืนอยู่บนแผ่นดิน แห่งการสร้างบารมี - อินเดีย เที่ยวบินที่ TG ๘๘๒๑ ของการบินไทย ก็นำผู้เขียนลัดฟ้า กลับสู่ แผ่นดินเกิดอีกครั้ง ด้วยความปลอดภัย และปล่อยให้ผู้เขียนหอบเอาความสุข ความปิติใจ แห่งความสำเร็จในการปฏิบัติการบุญครั้งนี้ มาฝากผู้ที่ได้ติดตามเรื่องราว ของอาสาสมัครไทยคนแรก ที่ไปช่วยงาน ที่กุสินาราคลินิกทุกท่านในวันนี้
ผู้เขียนเคยมีความรู้สึกกลัวลึก อยู่ในใจ ในการเดินทางด้วยเครื่อง แต่ต่อๆมา ความรู้สึกนั้นก็จางหายไป และผู้เขียนได้เรียนรู้ว่า การอยู่บนเครื่องบินนั้น ทำให้มีสมาธิ จิตสงบ เหมาะแก่การจะทบทวนสิ่งต่างๆ ได้อย่างแจ่มชัด ความคิดที่ลึกซึ้ง จึงเกิดในผู้เขียน ขณะอยู่บนเครื่องบิน
ได้นั่งติดหน้าต่าง และมองเห็นวิวทิวทัศน์ภายนอกได้ชัดเจน เพราะเวลาขึ้นเครื่องที่พาราณาสี ยังสว่างอยู่ ประมาณ สี่โมงเย็น ผู้เขียนก้มมองภาพเบื้องล่าง ที่เต็มไปด้วยทุ่งข้าวสาลีสีทอง จำได้ว่า วันที่มาถึงอินเดีย ทุ่งนี้ ยังเขียวสดใส แต่ณ วันจาก กลับกลายเป็นสีแห่งการเก็บเกี่ยว แค่มองเห็นสีก็จะรู้ว่า ข้าวสาลี ก็ถึงจุดแห่งความสำเร็จของเขาแล้ว สามารถทำหน้าที่หล่อเลี้ยง ชาวโลกได้อย่างสมบูรณ์ ทำให้คิดถึงตัวเองเช่นกัน ว่า วันนี้ ถ้าผู้เขียน มีชีวิตรอดอีกหนึ่งวัน ก็เป็นอันว่า ภาระกิจที่ได้ขันอาสามาด้วยความเต็มใจ ช่วยเหลือผู้คน วัด และประเทศชาติ ก็สำเร็จด้วยดี
ภาพแผ่นดินอินเดีย กำลังจะพล่ามัวลงไปทุกที ทั้งความเร็ว ความสูงของเครื่องบิน ที่กำลังนำพาผู้เขียนจากเขาไป อีกทั้งแสงอาทิตย์ ที่กำลังจะลับเส้นขอบฟ้าอย่างรวดเร็ว ต่อมาไม่นาน ด้วยสายตามนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งของผู้เขียน ก็ไม่สามารถ พบเห็นภาพเบื้องล่างอีกต่อไป แต่แปลกใจ ทำไมภาพในใจเรา จึงกลับสว่างแจ่มชัดขึ้นทุกที
อย่างนี้กระมัง ที่เขาเรียกว่า ความประทับใจ ประทับภาพอยู่ในใจ ไม่น่าเชื่อว่า ระยะเวลา ๔๓ วัน ที่อินเดีย ทำให้ผู้เขียนระลึกถึงได้ ราวกับได้อยู่มาตลอดชีวิต เห็นภาพวัด ภาพคลินิก คนไข้ หมอ เจ้าหน้าที่ บุคคลในส่วนประกอบ และตลอดจน เรื่องราวเหล่านั้น
อยากจะบอกว่า ผู้เขียนได้บันทึกรายงานตัวไว้ที่ บล็อกเชื่อมใจ สายใยบุญ ตอบแนคุณ สองแผ่นดิน แต่ในบล็อกนี้ จะขอรายงานหัวใจของตัวเองให้ได้รับทราบกัน หัวใจผู้เขียนนั้น คงจะใหญ่โต ถูกขยายด้วย ความปิติ ความสุข จึงทำให้การกลับมาคราวนี้ ผู้เขียน มีการเปลี่ยนแปลงทางใจอย่างมากมาย
หัวใจดวงนี้ เปลี่ยนไปแล้ว เหมือนหนึ่งคน สองใจ สิ่งที่จะได้เกิดขึ้น พบเห็นต่อจากนี้ ใจดวงนี้ จะมีการนำมาเปรียบเทียบ อย่างอินเดีย และไทย และหาความผสมผสานก่อนกลั่นออกมา ไม่สุดโต่ง เหมือนแต่ก่อน
แม้ค่ำคืนแรกที่ประเทศไทย ผู้เขียนจะตื่นขึ้นมา แล้วก็เกิดความว่างในใจ แม้จะคิดถึงอินเดีย แต่ก็จะมีการยอมรับ ในการต้องอยู่ ประเทศไทยต่อไป ไม่มีความจริง ไม่มีความฝันทั้งสิ้น ทุกอย่างที่เกิดมาแล้วและจะเกิดต่อไป คือสิ่งต้องเป็นไป อยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุด เมื่อความคิดเหล่านี้ จะเกิดตามมาในวันนี้ทั้งวัน เพราะ ผู้เขียนมีอาการที่เขาเรียกว่า "จิสแรกซ์" คือเนื่องจากผู้เขียน ถูกพากลับมายังประเทศไทย ด้วยความเร็วสูงของเครื่องบิน ด้วยเวลาสามชั่วโมงเศษ กับระยะทางเป็นหลายพันกิโลเมตร จึงทำให้เกิดอาการ อ่อนเพลียมาก อยากแต่จะหลับ ความรู้เนื้อรู้ตัว เหมือนตามแต่จิตใต้สำนึก ผู้เขียน จึงมีเรื่องราวที่กุสินารามากมายมาปรากฏ รวมทั้งคนที่อินเดียก็ ส่งSMS มาหลายสิบข้อความ แต่เมื่อผู้เขียนรู้สึกสดชื่นขึ้นมา หลังจากนอนเกือบทั้งวัน ก็ได้มีเวลาทบทวน ด้วยใจดังกล่าว ประคับประคองใจคนฝั่งอินเดีย และพร้อมจะมีใจกับคนที่ประเทศไทยต่อไป ด้วยความรู้สึกรัก เมตตา เท่าเทียมกันทุกประการ
บันทึกนี้ เป็นการรายงานใจที่เปลี่ยนแปลง แต่ไม่เปลี่ยนใจของผู้เขียนเอง ที่สุดแม้จะอยากมีโอกาสกลับไปอินเดียอีก แต่ที่สุด ผู้เขียน ก็อยากจะบอกว่า รักประเทศไทยที่สุดค่ะ
ความเห็น (16)
ยินดีกับความปิติสุขทางใจที่ได้รับนะคะ
น่าจะเป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่ามากๆนะคะ
โยคีน้อย
เป็นความรักเมืองไทยที่ใหม่และเพิ่มขึ้นนะ
ในที่สุดจะหาจุดสมดุลย์ในใจได้เอง
เพราะทั้งอินเดียและไทย ก็มีอะไรที่น่ารักเช่นเดียวกัน
- มายินดีต้อนรับพี่เรา
- กลับสู่เมืองไทยครับผม
- ดีใจๆๆครับผม
สวัสดีครับคุณหมอ
- ขออนุโมทนากับปิติสุขที่ได้รับกลับมา
- เห็นด้วยกับความรู้สึกที่ว่า ไม่มีเมืองใดในโลกนี้ที่เราจะรักได้เท่ากับรักเมืองไทยของเรา อยากให้คนไทยทุกคนรักประเทศไทย แต่ไม่อยากให้รักและเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัว
- ขอบุญบารมีที่คุณรุ่งสร้างในคราวนี้
- นำมาซึ่งความสุขความร่มเย็นเป็นกำลังสำคัญในการ
- เป็นแบบอย่างให้ผู้คนได้เจริญรอยตาม
- ขออนุโมทนา สาธุค่ะ
พี่ครับ สบายดีนะครับ ขอให้พี่เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพนะครับ
รักษาสุขภาพครับ
สวัสดีค่ะคุณอุบล
ค่ะคุ้มค่า ที่ได้เกิดมาเลยค่ะ โดยเฉพาะ การไปครั้งนี้ ไม่ได้มีปัจจัยทางโลกมาร้อยรัด เช่น ค่าตอบแทน ความคาดหวังผลประโยชนืใดๆ ทุกอย่างเป็นธรรมชาติ เป็นการเรียนรู้ เป็นการได้มาที่ไม่มีการปรุงแต่งตระเตรียม วิชาชีพของเรา ทำบุญได้ทุกเมื่อ อกาลเวลา และสถานที่ค่ะ อยากให้คุรอุบลได้มาสัมผัสด้วยจังเลยค่ะ พยาบาล เจ้าหน้าที่สาธารณสุข ทำได้มากกว่าที่เราทำ ณ ที่นี่ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่โยคี
ก่อนอื่น ของนำความสำเร็จที่ได้ก่อเริ่มโครงการนี้ ร่วมกันมาตลอด บัดนี้ โยคีน้อยทำทุกอย่างสำเร็จ ตามที่เราตั้งใจแล้ว บุญที่เกิดขึ้น พี่โยคีบอกไว้ จำได้ ว่า คือพลังงานดี พลังงานบวก ที่ปล่อยไปในโลกหล้า มิใช่ของใครผู้ใด
ก็ขอให้ความดี บุญกุศลทั้งหลายที่ได้กระทำมาด้วยดีนี้ เป็นสมบัติของโลก ขอจงดึงดูด กระทบสิ่งดีงามทั้งหลาย ให้บังเกิดต่อไปในอนาคต
โยคีน้อยกราบอนุโมทนาในส่วนของพี่โยคี ที่มีส่วนร่วมให้เกิดพลังบวกครั้งนี้ค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ
สวัสดีค่ะอ.ขจิต
งานเฮฮาศาสตร์ คงกอดกันอย่างมีความสุขนะคะ ฝากความคิดถึงไปยังทุกท่านที่อยู่ภูเก็ตด้วยค่ะ
กลับจากอินเดียอย่างปลอดภัยเรียบร้อยดี เขียนหลายรอบ โพสไม่ขึ้นสักทีค่ะ ขออภัยด้วย
สวัสดีค่ะอ.สมเจตน์
ประเทศไทยอุดมสมบูรณ์ แทบจะทุกเรื่อง ให้นึกุึงเวลาครูบาอาจารยืสอนว่า เทวดา มักจะนึกเรื่องที่เป็นทุกข์ไม่ค่อยออก เทวดาส่วนมาก จึงจุติเพราะความเพลิดเพลินในทิพยสมบัติ ลืมกินอาหารเสียเป็นส่วนมาก เขาเรียกน่าเสียดายบุญ ทำให้เสวยบุญที่ได้รับ ไม่สมกับโอกาสค่ะ
ขอบพระคุณที่รักประเทศไทยของเรา
สวัสดีค่ะพี่Lin Hui
ขอให้ผลแห่งพลังดีที่ทำไว้ จงกระทบกันต่อๆไป ให้ไพศาล และเป็นการหล่อหลอมความสุขสันติภาพ จงเกิดแก่โลกเราด้วยเถิด
ขอบพระคุณมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียน คงได้ร่วมสร้างสรรกันต่อไปในโอกาสหน้านะคะ
สวัสดีค่ะคุณเม้ง
ถึงเมืองไทย เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ และทำในสิ่งที่ตั้งใจ สำเร็จลุล่วง จะได้นำมาเสนอกันต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ
สวัสดีค่ะอ.paew
อยู่ภูเก็ตหรือยังค่ะ กำลังรอติดตามข่าวอยู่ ขอให้มีความสุขกันทุกคนค่ะ กลับมาเมืองไทย พร้อมความสุขสำเร็จทุกประการค่ะ ฝากให้พี่น้องG2K ทุกคนเลยค่ะ
ต้อนรับกลับบ้านครับ
อนุโมทนาบุญครับ
สวัสดีค่ะคุณสุมิตรชัย
ขอบคุณและดีใจเช่นกัน ที่ถึงบ้านเกิดแล้ว