เช้าวันนี้ครูเอรีบไปสถานที่เลือกตั้งตั้งแต่ 7 โมงเช้า ด้วยถูกแต่งตั้งเป็น ประธานกรรมการ ประจำหน่วยเลือกตั้ง ไม่เคยเป็นรู้สึกเกรงๆ ระหว่างนั้น ได้ยินชาวบ้านคุยกันถึงอุบัติเหตุรถชน มีคนเจ็บ และตาย
แค่ฟังก็รู้สึกเศร้า และที่ต้องเศร้าไปกว่านี้ คือ คนที่ขับรถชนเป็นเพื่อนครูโรงเรียนใกล้เคียง และค่อนข้างสนิทกันด้วยต้องพบเจอะ และอบรมด้วยกันบ่อยๆ
พี่เขาเจ็บ ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่สภาพจิตใจแย่มากๆ
ส่วนลูก ๆ เสียชีวิตทันที ถึง 2 คน คนหนึ่งกำลังจะเป็นนิสิต มช. คนเล็กเรียนอยู่ มัธยม ครูเอรู้สึกแย่ๆกับข่าวที่ได้รับ มันโหดร้ายมาก โดยเฉพาะหัวใจของคนเป็นแม่
ด้วยพวกครูเรายังติดภาระกิจเลือกตั้ง ทำให้เมื่อเสร็จจากการส่งหีบคะแนนแล้ว เวลาเกือบ 5 โมงกว่าแล้ว ทุกคนมุ่งหน้าไปวัดที่ตั้งบำเพ็ญกุศลศพ โดยไม่ได้นัดกันเมื่อไปถึง ในบริเวณวัด พบหีบศพ 2 หีบ ตั้งเรียงคู่กัน พบโลงศพมีรูปภาพถ่ายเด็กน้อยน่ารักเป็นชาย และเด็กสาวแรกรุ่น ไม่ห่างนัก พบชายวัยกลางคน มีใบหน้าเศร้าหม่น หน้าตาเหมือนผ่านการร้องไห้ เมื่อไม่นาน และคงจะหลับตาไม่ลงตลอดทั้งคืน ครูเอไม่กล้าทักทาย ได้แต่เดินเข้าไปและทักทายพี่ๆเพื่อนครูที่มาถึงทั้งก่อนและหลัง และเฝ้ามองเขาทำให้คิดขึ้นได้ว่าเรามี หนังสือดีๆ ในรถ ครูเอวิ่งลงไปเอาหนังสือในรถมาให้ และบอกให้เขาอ่าน อ่านให้ได้ วันนี้ยังอ่านไม่ได้ วันพรุ่งนี้ หรือมะรืนนี้ค่อยอ่านก็ได้ ด้วย คำพูด ปลอบโยนใดๆ ไม่สามารถบรรเทาความโศกเศร้าในตอนนี้ได้ และฝากให้พี่เขาอ่านด้วย เพียงหวังให้ได้อ่านและได้ข้อคิดจากการอ่าน แล้วทุกอย่างน่าจะดีขึ้น และพ้นจากบ่วงกรรมในเร็ววัน ขอให้พี่สาวปลอดภัย
สวัสดีครับ ครูเอ
ขอบคูณค่ะ
ครูเอรู้ว่า ความทุกข์แบบนี้ทำลายชีวิตคนได้ มันโหดร้ายมาก หากเราจมอย่กับมัน และไม่อยากเห็นใครเป็นแบบนี้ ไม่อยากให้พวกเสียเวลากับความทุกข์ เหมือนที่ครูเอเคยเป็น เวลาเหมือนจะหยุดเดิน บางวันแทบลืมหายใจ
ข่าวนี้ สะเทือนใจจังครับ ... ขอให้ผู้เสียชีวิตจงสู่สุคติ ครับ :)
ต้องขอโทษหากเรื่องราวทำให้ไม่สบายใจ ครูเอก็รู้สึกแย่ค่ะ
เราช่วยกันส่งกำลังใจให้ผู้สูญเสีย และผู้จากไปด้วยกันนะค่ะ
ว่าจะไม่แวะทักทาย เพราะชีวิตมันเศร้า
ช่วยฝากความเสียใจด้วยครับ
ทราบจากครูเอ โทรศัพท์มาพูดคุยเรื่องราวเดียวกันนี้
ขอให้ทุกท่านไปสู่คติ ส่วนผุ้ที่อยู่ขอให้เข้มแข็ง และมีพลังใจ เอาทุกข์ที่เกิดเป็นปุ๋ยบำรุงชีวิตต่อไปครับ
แม้จะยากนักกับการทำใจแต่ก็จะผ่านพ้นไปด้วยดี
เศร้าจังนะครับ
ต้องสูญเสียทั้งแก้วตา ดวงใจ
โดยเฉพาะกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน
ไม่มีโอกาสเตรียมการรับมือ
อ่านแล้วเศร้ามาก ขนลุกเนื่องด้วยครูมิมก็สูญเสียเพื่อนไปเมื่อเร็วๆนี้ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เหมือนกัน ขนาดเพื่อนกันยังเศร้าขนาดนี้ ถ้าเป็นคนในครอบครัวยิ่งโศกเศร้าเป็นทวีคูน
ตอนนี้กำลังใจสำคัญที่สุดค่ะครูเอ
ขอบคุณ ท่านสิทธิรักษ์
ที่แวะมาทักทายกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณเอก
ภาวนาขอให้พวกเขาเข้มแข็งในเร็ววันค่ะ
ขอบคุณค่ะ สำหรับพลังใจ
ขอบคุณค่ะ คุณรินทร์
ที่แวะมาเยี่ยมกันบ่อยๆ
เป็นทุกข์ที่สุด คือ การสูญเสีย
โดยเฉพาะ สิ่งที่ห่วงหวงที่สุด
ขอบคุณค่ะ ครูมิม
ก็นึกถึงใจเขาใจเรา
มีคนเคยพูด ว่า ...ไฟไม่ตกใส่เท้าใคร...ใครไม่รู้..
ขอบคุณค่ะ อ.ทนัน
วันนี้ เป็นวันเผาค่ะ
มีเวลาแวะไปร่วมงานนะค่ะ
การที่เราเสียคนที่เรารักไปคงจะทำใจยาก
และคงต้องใช้เวลานาน กว่าสภาพจิตใจจะดี
ก็ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
ขอบคุณค่ะครูดอย
พึงก็ระมัดระวังในการดำเนินชีวิตนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ พี่อดิศักดิ์
สบายดีนะค่ะ มาเชียงใหมเมื่อไหร่บอกด้วยนะค่ะ
สวัสดีค่ะ...ครูเอ
สวัสดีจ้ะน้องเอ
ขอให้ผู้ดูแลผู้สูญเสียมีความเข้มแข็ง อดทนและเป็นหลักให้ผู้สูญเสียยืนได้อย่างมั่นคงนะคะ..และขอให้ทุกคนผ่านพ้นช่วงเวลาที่เจ็บปวดนี้ไปได้อย่างดี..เอาใจช่วยค่ะ
สุขสันต์วันสงกรานต์..เรื่องร้ายๆผ่านไป ขอให้เข้มแข็ง อดทน บนหนทางชีวิตตลอดไปค่ะ..กอดนุ่มๆด้วยความห่วงใยนะจ๊ะ
ขอบคุณค่ะ คุณอ้อยควั้น
สวัสดีปี๋ใหม่ต่วยเน้อเจ้า
สวัสดีปี๋ใหม่เจ้า ท่านผอ.ประจักษ์
สวัสดีปี๋ใหม่เจ้า พี่สาวคนไม่มีราก
สวัสดีปี๋ใหม่เจ้า พี่สาวคนงาม
รีบเข้ามารับกอดอุ่นจากพี่สาว
คิดถึงนะค่ะ
สวัสดีปี๋ใหม่เจ้า น้องดอกไม้
ขอคุณจาดนักสำหรับคำปอน อันใดตี่ดีก้อขอหื้อน้องปะเหมือนกับปี่เน้อเจ้า
สวัสดีวันปากปี๋..เจ้า
กึ๊ดเติงหาครูเอเจ้า..
แอ่วปี๋ใหม่ตี้ไหนพ่องเจ้า...
กึ๊ดถึงครูกุลยา..ก่อเอ็นดู ๒ ปี้น้อง..เปิ้นไปสู่สวรรค์แล้ว..เหลือแต่คนอยู่ตี้ต้องตุ๊กต่อไปนะเจ้า..
แล้ว ศน.อ้วนจะไปแอ่วหาครูกุลยา..เจ้า
ปี๋ใหม่นี้ก่อขอหื้อครูเอมีความสุข สดชื่น กึ๊ดหวังสิ่งใดก่อขอหื้อได้สมกำมุ่งมาดปรารถนา..หื้ออายุมั่นขวัญยืน..เน่อเจ้า (มีปอนตี้ศน.อ้วนได้หื้อครูเอตี้บ้านภาษาไทย..จ้าดเหมาะ..ครูเอได้ฮับแล้วแม่นก่อเจ้า..)
อยู่ดีมีสุขนะเจ้า..กึ๊ดเติงหาน้องสาวตี้น่าฮักเสมอ
ครูเอค่ะ ทราบข่าวจากลูกสาวเหมือนกัน เพราะอยู่ในวัยเดียวกันค่ะ (เด็กคุยกันใน Blog 2 Blog = MSN+Hi5)รู้สึกใจหาย ก็ได้แต่เตือนลูกเรื่องใช้รถใช้ถนน ตกมาวันนี้คุณย่าไปร่วมงานรดน้ำดำหัว (ผู้ใหญ่คุยกันในวงสนทนา Face 2 Face) กลับมาเล่าเรื่องเศร้าเดียวกันให้ฟังอีกรอบ ยิ่งหดหู่เศร้าอีก เพราะฟังท่านสอนกำชับหลานสาวเรื่องรถราที่ใช้
ถ้าบ้านเรามีสวัสดิการ มีรถเมล์ผ่านหน้าบ้าน และมีไปได้ทุกที่เหมือนเมืองกรุงคงจะดีนะคะ เราจะไม่ค่อยห่วงมากมาย
สิ่งใดเกิดแต่เหตุ สิ่งนั้นดับไปเพราะแห่งเหตุนั้น แต่ปุถุชนเช่นเราเขา ยังต้องเป็นทุกข์ เพราะยังยึดมั่นถือว่าเป็นเราเขา