เมื่อวานนี้คืออดีตของวันนี้ และวันนี้ก็คืออดีตของพรุ่งนี้ ฉะนั้นพรุ่งนี้ก็ต้องกลายเป็นอดีตไปอีกด้วย เช่นกัน เห็นไหมครับว่าทุกสิ่งทุก ๆ อย่างล้วนเตรียมตัวกลายไปเป็น “อดีต” สำหรับ “ปัจจุบัน” นั้นจะอยู่กับเราเพียงสั้น ๆ ประเดี่ยวประด่าวเท่านั้น จะดึงรั้งไว้ก็ไม่ได้ และเมื่อกลายไปเป็นอดีตแล้ว ก็จะกลับไปแก้ไขอะไรอีกไม่ได้เลย ท่านจึงมีสิทธิเพียงแค่การจัดการกับ “ปัจจุบัน” นี้เท่านั้น (อย่าเพิ่ง “งง” นะครับ) การจัดการกับปัจจุบันให้ได้ดี ต้องพร้อม (ไม่ประมาท) และ “หยั่งรู้” นิดนึงว่า “อนาคต” ที่จะมานะน่าจะมาในลักษณะใด
หากเราพูดถึง “อดีต” ก็จะนึกถึงความทรงจำ เรื่องราว ประสบการณ์ อะไรทำนองนี้ หากจะพูดถึงคำว่า “อนาคต” ก็จะนึกถึง แผนหรืออะไรที่เกี่ยวกับแผน ความ(เพ้อ)ฝัน หรืออะไรอีกนะ (คิดไม่ออก...คิดต่อเอาเองนะครับ) แต่พอเราจะนึกถึงปัจจุบันนี่ซิ ไม่ค่อยชัดเลยว่าคืออะไร ผมมีคำ ๆ หนึ่งที่นึกได้เมื่อพูดถึงปัจจุบัน คือ “กำลังทำ-ปฏิบัติ-ฯ” แต่พอเสร็จแล้ววางมือแป๊บเดียว กลายเป็นอดีตทันที คือกลายเป็น “ฯ-ทำ-ปฏิบัติแล้ว” และก็ย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกเลย หากจะแก้ไขหรือทำใหม่ก็ “กำลังทำ-ปฏิบัติ-ฯ” ซึ่งก็เป็นปัจจุบันอีกนั่นแหละ (ตอนนี้เริ่ม “งง” ได้ครับ ไม่ว่ากัน)
เขียนมาถึงย่อหน้านี้เดี่ยวบันทึกนี้ก็จะกลายเป็น “อดีต” แล้ว และที่พยายามเขียนเพื่อจะทบทวนตัวเอง และชักชวนคนอื่น ๆ (ที่เข้ามาอ่าน) ว่า “ต้องเตรียมตัวสำหรับอนาคตให้พร้อม (ไม่ประมาท) เพื่อการลงมือทำปัจจุบันให้ดีที่สุด และเพื่อจะได้ถูกจารึกไว้ในอดีตแต่สิ่งดี ๆ” ผมเชื่อมั่นอย่างหนึ่งว่าจะประดับประคองให้เกิดสิ่งที่ผมพยายามเขียนขึ้นได้ คือ การมีคุณธรรมในใจอยู่ตลอดเวลา เพราะจะทำให้เราไม่ประมาท ครับมาถึงตรงนี้อยากบอกว่าผมได้แรงดลใจในการเขียนบันทึกจาก “การเมืองและนักการเมืองไทย” ในวันนี้ครับ ไม่ได้เบื่อ แต่ดูเหมือนจะไร้ซึ่ง “คุณธรรมในใจ” จึงทำให้การเตรียมตัวสำหรับอนาคต เพื่อปัจจุบัน และการถูกจารึกไว้ในอดีต ไม่สวยงาม ไม่สง่างาม... (ตอนนี้น่าจะหาย “งง” นะครับ หรือว่ายิ่ง “งง” มากขึ้น)
