เมื่อเรียนจบปริญญาตรี.... ด้านจิตวิทยาและการแนะแนว ก็เกิดคำถามขึ้นมากมาย
เพราะตอนเรียนทำให้ตัวเองรู้ว่ามีเครื่องมือ หรือวิธีการต่าง ๆ จำนวนมากที่จะช่วยให้บุคคลรู้จักตนเอง รู้จักความชอบ ความสนใจด้านอาชีพ ความถนัด ค่านิยม บุคลิกภาพตนเอง และเชาว์ปัญญา และอื่น ๆ และมีที่ปรึกษาที่ผ่านการฝึกฝนมาโดยตรงตามวิชาชีพ แต่เมื่อมองย้อนกลับไปสมัยตอนเรียน คิดว่า เราใช้ประโยชน์จากงานแนะแนวน้อยมาก เพื่อนบางคนก็อาจไม่เคยใช้บริการงานแนะแนวของ และใช้คาบแนะแนวนการสอนชดเชยวิชาอื่น ๆ ที่เรียนไม่ทัน และเคยมีข่าวว่าจะยุบคาบแนะแนวในชั้นเรียน ไม่ทราบตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ครูแนะแนวท่านใดว่างกรุณาเล่าสู่กันฟังหน่อยครับ
เอกราช
หวัดดีครับ.. ใช้แล้ว พวกเราก็ทำกันไป ที่คณะศึกษาศาสตร์ ม.เชียงใหม่ มีอยู่ปีนึง ท่าน ดร.สวัสดิ์ บรรเทิงสุข จัดงานวันครูประจำปี และได้ให้ข้อคิดว่า ครูมักเปรียบเทียบตนเองเป็นเรือจ้าง เพราะส่งนักเรียนถึงฝั่งแล้วพวกเขาก็จากไป อาจารย์กล่าวว่า ครูยุคต่อไปจะต้องไม่ใช่เรือจ้างแล้ว แต่ต้องเป็นเรือรบ เพราะครูสมัยใหม่ ต้องมีวิทยาการ ที่รวดเร็ว มีความทันสมัย มิฉะนั้นจะสู้กับความไม่รู้และความเปลี่ยนแปลงของโลกไม่ได้
สวัสดีคุณเอกราช
ว่าง ๆ ก็ได้ search หาข้อมูลเกี่ยวสหกิจศึกษา ก็เลยคิดถึงคุณเอกราชขึ้นมา พอจะมีอะไรแนะนำเกี่ยวกับสหกิจอีกบ้างไหมค่ะ
ที่จริงเรื่องงานแนะแนวการศึกษามีความสำคัญมาก ครูแนะแนวจริงๆในโรงเรียนไม่มี สอนแต่หนังสือเพราะเข้าใจกันว่าหนังสือทำให้เข้ามหาวิทยาลัยได้ เข้าวิศวะ แพทย์........ องค์ประกอบอื่นๆ เลยไม่ได้รับให้ความสำคัญ ได้แต่สงสารประเทศไทยนะครับ ครูในโรงเรียนก็สุดแสนจะเหนื่อยยาก พวกเราก็ได้แต่บ่น......อิอิ.อิ ที่บ่นมาทั้งหมดนี้ในระดับช่วงชั้นที่ 3 - 4 นะครับ ขอบคุณโชคดีครับ
เสาวลักษณ์ เลิศฐิติกุล
สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าต้องการข้อมูลประมาณไหนครับ..จะได้ส่งไปให้ตรงกับความต้องการ
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ประจักษ์ การแนะแนวเน้น การป้องกันตั้งแต่ต้น เพราะจะดีกว่า การแก้ไข.. เมื่อปัญหาเกิดเพราะอาจจะช้าไป..