ชีวิตมัธยมต่อจนถึงมหาวิทยาลัย (ตอนจบ)

เรื่องราวในอดีต

โรงเรียนพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล กรุงเทพ ฯ ซึ่งจบมาแล้วมีงานทำเลยเพราะเป็น

โรงพยาบาลใหญ่ มีทุกอย่างในนั้น ไม่ว่าจะเป็นธนาคาร ไปรษณีย์ เซเว่น ร้านอาหาร ทุกอย่างอยู่

รวมกันหมด ไปครั้งแรกกับเพื่อน 2 คน ไปถึงกรุงเทพตื่นเต้นมากเพระไม่เคยไป... วันแรกร้องให้คิดถึง

บ้านช่วงหลังก็อึดสู้ เพราะมีเพื่อนบ้างคน เขาบอกว่ามาจากแม่ฮ่องสอนเหรอ เด็กหลังเขาละสิ

แต่เราก็ยอมรับ เราเอาชนะเขาด้วยการเรียน เรียนให้มันดี ๆ ไปเลยเพื่อนบ้างคนไม่จบ โดนให้ออก

ท้องบ้างก็มี แต่เราสู้มาก ๆ  หลังจากเรียนจบก็ทำงาน แต่ยังไปเรียนต่อให้จบ ม. 6 โดนลงเวรมาเราก็

ไปเรียน มีครั้งหนึ่ง ลงเวรมาแล้วไปเรียนง่วงนอนมาก  โหนรถเมล์ ล้มในรถอายมากแต่เราคิดว่าไม่มีคน

รู้จัก ก็เลยทำเฉย ๆ ทั้งๆ ที่อายมาก.... เรียนไปเรื่อยชีวิตจะเป็นประมาณว่าไม่มีเวลาเลยอดนอน อด

เที่ยว หลังจากจบมัธยมศึกษาตอนปลาย บวกกับจบหลักสุตรผู้ช่วยพยาบาลแล้ว

ก็ไปเรียนต่อที่พาณิชยการสุโขทัย เรียนจันทร์ -  เสาร์ เวลา 18.00 - 21.00 น. ช่วงนั้นล้ามากไม่มีเวลา

เลย แต่หัวหน้างานใจดี มาก เขาสนุบสนุนให้ลูกน้องเรียน  โหนรถเมล์ทุกวัน จนจะยาวกว่าขา.....

แต่ประสบการณ์เยอะมาก ความอดทนเพราะเราต้องดิ้นรนทุกอย่าง เรียนจบทุกอย่างด้วยตนเอง

เพราะลำพังจะรอพ่อแม่  ท่านคงไม่มีเงินจะส่งเสียเรา หลังจากทำงานที่โรงพยาบาลรวมทั้งเรียนไปด้วย

อยู่กรุงเทพ ฯ ตั้งแต่ ปี 2539 - 2544  หลังจากนั้น  แม่ไม่คอยสบายป่วยบ่อย ก็เลยกลับมาอยู่บ้านที่

แม่ฮ่องสอน ตกงานอยุ่หลายเดือน พอดีได้งานทำ ก็เลยเรียนต่อปริญญาตรี ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏ

เชียงใหม่จนจบปริญญาตรี และมาเรียนต่อ ป. บัณฑิตวิชาชีพครู เพื่ออนาคตข้างหน้าอาจจะเป็นครู

ที่ดีได้จริงไหมค่ะ  ความจริงมีเยอะมาก แต่คงสาธยายไม่หมด จบแค่นี้คะ

[ขจิต ฝอยทอง]

• เป็นคนที่อดทนจังเลยครับ
• ความอดทนจะทำให้ประสบความสำเร็จ
• ตามมาให้กำลังใจครับผม
• ขอบคุณครับ

[ผักกาด]

ขอบคุณ ค่ะ ที่ให้กำลังใจ คนอื่นเป็นแค่กำลังใจจริงไหมค่ะ แต่จะไปถึงตรงนั้นได้

อยู่ที่ตัวเราเอง