เดิมทีหมู่บ้านในตำบลป่าบง และหมู่บ้านใกล้เคียงเต็มไปด้วยไม่ไผ่ ชาวบ้านในละแวกนั้น จึงได้นำไม้ไผ่ที่มีอยู่ในท้องถิ่นของตนเองมาจักสานเป็นกระบุง ตะกร้า แล้วนำไปขายยังหมู่บ้านอื่น
ผู้ที่ริเริ่มการค้าผลิตภัณฑ์จักสานอย่างจริงจังเป็นคนแรก คือ นายถา นารินทร์ อดีตกำนันตำบลป่าบง ซึ่งสืบทอดการผลิตและการค้าขายผลิตภัณฑ์จักสานมาจากบิดา เมื่อสมัยหนุ่ม นายถา เคยช่วยบิดาของตนทำการค้าขายงานจักสาน พอแต่งงานแยกครอบครัวออกไปแล้ว ก็ได้ดำเนินกิจการเยี่ยงบิดา โดยทำทั้งการผลิตและการจำหน่าย ในขณะเดียวกันก็ประกอบอาชีพเกษตรกรรมไปด้วย พอเสร็จจากการทำนาแล้ว จะพากันหาบงาน จักสานไปเร่ขายตามหมู่บ้านต่าง ๆ ในท้องถิ่นอื่น
ต่อมาเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2505 เริ่มมีพ่อค้าจากในเมืองนำเอากระบุง ตะกร้าเป็นชุดจำนวนชุดละ 3 ใบ มีขนาดใหญ่ลดหลั่นกันไปจากใหญ่ไปหาเล็ก สามารถวางซ้อนกันได้ ไปให้คนในหมู่บ้านป่าบงดูเพื่อเป็นตัวอย่างในการสั่งผลิตจำนวนมาก การที่มีคนมาว่าจ้างให้ผลิตเช่นนีเป็นแรงกระตุ้นให้ชาวบ้านมีกำลังใจ และมองเห็นช่องทางการหารายได้เพิ่ม มีจำนวนชาวบ้านที่หันมาประกอบอาชีพนี้มากขึ้น จนเป็นที่รู้จักโดยทั่วไป
ผู้อาวุโสในหมู่บ้านต่างก็กล่าวถึงชีวิตที่ผูกพันกับอดีตว่าไม้ไผ่มีความเกี่ยวพันกับวิถีชีวิตของชาวบ้านตำบลป่าบง อำเภอสารภี มาหลายชั่วอายุคน จนกลายเป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่งของคนในหมู่บ้าน สมัยที่เทคโนโลยียังไม่เจริญ เครื่องมือเครื่องใช้เกือบทุกอย่างล้วนแต่จักสานจากไม้ไผ่แทบทั้งสิ้น ในยามว่างจากทำไร่ไถนา ผู้เฒ่าผู้แก่สมัยนั้นเหลาตอก สานกระด้ง กระบุง และตะกร้าไว้ใช้เอง บรรดาลูกหลานได้รับการถ่ายทอดภูมิปัญญาด้านจักสานสืบต่อกันมา จากอดีตที่ทำไว้ใช้เองในแต่ละครัวเรือน ต่อมามีการทำเพื่อขายในชุมชน หรือนำไปแลกสิ่งของต่างบ้าน
ปัจจุบันบ้านป่างบงมีการรวมกลุ่มของผู้ประกอบอาชีพจักสาน เช่น กลุ่มจักสานเพื่อการผลิตบ้านป่าบงหลวง กิจการถวัลย์ไม้ไผ่จักสาน กลุ่มบ้านไม้ไผ่ และมีการพัฒนาผลิตผลิตภัณฑ์หลากหลายรูปแบบ ขอเชิญแวะชมได้นะครับ
เก็บตกจากการลงพื้นที่เก็บข้อมูลเพื่อการวิจัย เมื่อปี 2550
สวัสดีครับคุณขจิต ฝอยทอง
อายจัง อยู่เชียงใหม่แต่ไม่เคยไปเที่ยว รู้จักแต่ต้นยาง เนิ้งนี้ไม่รู้จัก...เชยมาก เลยเพิ่งเห็นภาพต้นยางโน้มเอนขึ้นมาแล้ว
อาจารย์ขจิตเจ้าคะ
บง ไม่รู้จัก รู้จักแต่น้องแบมค่ะ
ฝากไว้เหมือนกัน..นะ
หอสมุดมช.มีต้นไผ่ที่เขาขุดทั้งต้นมาปลูก ลุ้นแทบตายว่าอยู่หรือจะไปค่ะ...เดี๋ยวนี้สงสารคนกวาดพื้นแล้ว ไม่รู้ว่าคนหรือต้นไผ่ ใครจะอยู่ใครจะไปก่อน...
สวัสดีครับ คุณวัชรา ทองหยอด
คงอยู่ใกล้ๆบ้านบวกค้าง อำเภอสันกำแพง นะคะ
เพลง สาวป่าบง
พบนวลละออแม่นวลน้องสาวน้อยป่าบง บ่าวป่าถ่อนยืนงง
แม่โฉมยงค์หยังมางามแต๊หนอ งานบวชตี่วัด เปิ้นจัดซอหื้อฟังผ่อ
ตัวอ้ายนั่งเซ้ยจ่างซอ ต๋าแลผ่อสาวหน้อยสาวจี๋
บึ๊ดใจ๋กำเดียว น้องก่อเตียวก๋ายหน้าอ้ายไป ผ่อตางหลังเหมือนลูกแม่ใบ
ผ่อตังหน้าคล้ายลูกแม่ศรี สลิดปิ๊ดป้างของอีนางเหมือนลูกผู้ดี
หันบ่าว ป่าถ่อนฝั้งหนี เหมือนลุงดีเปิ้นฟ้าวไปโต้ง
บ่าวบ้านห้วยเปิ้นก็ตวยจีบน้องเหมือนกั๋น บ่าวหนองล่องจ้องต๋าเป็นมัน
บ่าวฮ่อมเฮือหันบอกลืมบ่อลง เปิ้นมีรถยนต์ ขี่บนถนนปลอดโปร่ง
ตั๋วอ้ายมันเตียวลัดโต้ง สาวน้อยป่าบงเลยบ่อสนใจ
จ้างเต๊อะน้องนางปั๋นบ่าวป่าถ่อนลักเมาก็ปอ จ๊าดหน้ามีจริงแล้วหนอ
ฮ่วมอยู่เรือนหอป๊ะกั๋นจ๊าดใหม่ จ๊าดนี้อ้ายจ๋นเกิดเป๋นคนกั๊บเปิ้นบ่อดาย
กึ๊ดหยังบ่อได้ดั่งใจ๋ลักเมาเปิ้นไปจ๊ำใจ๋คนเดียว
พสเดกม่มดั่เท่เวน่าใวเนาเสว้ท่ทาท่เ
น่าสนใจมาก และดีใจที่ได้มาเป็นสมาชิกหมู่บ้านป่าบง