ใจว่าง จึงมีที่วาง
จะให้ใครวางใจให้เรา ก่อนอื่นต้องเคลียร์ใจให้มีที่ว่างก่อน กวาดสิ่งรกๆ ไปกองไว้หลังห้องอย่าให้ใครเห็น จากนั้นก็แจกจ่ายกุญแจสำหรับเปิดประตูใจ ซึ่งก็คือ การสังเกตและการแสดงออกให้คนอื่นรู้ว่าเรา "แคร์" สังเกตให้เห็นอาการทุกข์สุขของเขา และแสดงออกด้วยคำถามง่ายๆ เช่น วันนี้หน้าตาสดใสจัง วันนี้ดูมีกังวล ให้ช่วยอะไรไหม มีอะไรกังวล อยากเล่าให้ฟังหรือเปล่า
โดยเฉพาะเด็กๆ จะวางใจคนที่เขารู้สึกว่าสนใจ ใส่ใจในตัวเขา ถ้าเราสังเกตเด็กเป็น ทักทายเด็กด้วยความจริงใจ เด็กก็จะวางใจเรา เปิดโอกาสให้เราแบ่งปันทุกข์กังวล และความสุข ที่เขาได้จากทางบ้านและโรงเรียน ถ้าทั้งที่บ้านและโรงเรียนมีคนที่เด็กวางใจ เขาก็จะเติบโตอย่างมั่นคง พร้อมจะมีหัวใจให้กับคนอื่นๆ
ความเห็น (2)
การให้เด็กไว้วางใจครู เป็นหนึ่งในเงื่อนไขที่สำคัญว่าด้วยการพัฒนาสมองตามทฤษฎีเลยครับ
เด็กวางใจผู้ใหญ่
ผู้ใหญ่วางใจกัน
เป็นสังคมที่เราอยากเห็นค่ะ