ผู้ปกครองดีเด่น
เสียงโทรศัพท์ที่สำนักงานของผู้เขียนดังขึ้น และขอสายผู้ปกครองเด็กชายแผ่นดิน ปรีวาสนา พอดีผู้เขียนเองเป็นคนรับสาย จึงเรียนสายว่า "กำลังพูดค่ะ"
เสียงพูดที่ผ่านทางสายโทรศัพท์จากคุณครูของน้องดิน "คุณแม่ และคุณพ่อ ถูกพิจารณาให้เป็นผู้ปกครองดีเด่นค่ะขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ"
พอสิ้นเสียงของคุณครูพูด ผู้เขียนเองก็ตกใจไม่น้อย อีกห้องหัวใจหนึ่งก็ดีใจ พร้อมทั้งหัวเราะในใจ และถามตัวเองว่า เป็นไปได้หรือที่เราจะได้ผู้ปกครองดีเด่น ผู้เขียนเองก็ถามคุณครูว่า "ขออนุญาตถามว่าเกณฑ์ในการพิจารณาคุณสมบัติผู้ปกครองดีเด่นมีอยางไรบ้าง"
เจตนาผู้เขียนเองก็ไม่อยากเสียมารยาท แต่ก็อดใจไม่ไหวจึงได้ถามเพื่อความมั่นใจว่า เราไปทำอะไรไว้อย่างไรเราถึงจะได้ผู้ปกครองดีเด่น
คุณครูจึงได้อธิบายให้ฟังว่า ผู้ปกครองดีเด่น เกณฑ์ในการคัดเลือก คือ
-
เป็นบุคคลที่ดูแลเอาใจใส่ลูก
-
ให้การสนับสนุนลูก ๆ ในการทำกิจกรรมไม่เคยขาด ร่วมทั้งให้ความร่วมมือทุกครั้งที่ทางโรงเรียนได้นำข่าวสารมาบอกกับทางผู้ปกครอง
-
อีกทั้งยังร่วมพูดคุยปัญหาของลูก ๆ ระหว่างที่เรียนอยู่โรงเรียนนี้ร่วมกับครูประจำชั้น
-
และเป็นนักเรียนที่เรียนโรงเรียนนี้ตั้งแต่เริ่มแรก และมีน้องตามเข้ามาเรียนด้วย ตั้งแต่ต้น สุดท้ายคุณครูก็ลงความเห็นว่าผู้เขียนเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุด โดยคุณครูเห็นพ้องกันทุกคนในระดับอนุบาล 3 ดังนั้น ทางโรงเรียนจึงได้พิจารณาให้เป็น "ผู้ปกครองดีเด่น"
คุณครูยังเรียนอีกว่าให้ผู้ปกครองเขียนความประทับใจลงในสารของทางโรงเรียน จากนั้นคุณครูและผู้เขียนก็ได้จบการสนทนากันแต่เพียงเท่านี้
กลับถึงบ้านผู้เขียนเองก็ได้เล่าให้กับคู่ชีวิตฟัง และถูกคู่ชีวิตถามกลับมาอีกเช่นเดียวกันว่า "ได้เพราะอะไร" ผู้เขียนจึงได้อธิบายเหมือนกับที่คุณครูอธิบายให้ผู้เขียนฟัง
พร้อมให้มีส่วนร่วมโดยมีหน้าที่เขียนความประทับใจลงสารของทางโรงเรียน
และคู่ชีวิตก็ได้กลั่นกรองออกมาจากใจจริง และตรงใจผู้เขียนด้วยเช่นกัน หัวข้อที่เขียนคือ
ความรู้สึกผู้ปกครองดีเด่น บางตอน
"เหนือสิ่งอื่นใด" ก่อนอื่นผมและครอบครัว ต้องขออขอบพระคุณทางโรงเรียนอนุบาลกิตติยาเป็นอย่างสูง ที่ให้เกียรติพิจารณาผมและครอบครัว เป็นผู้ปกครองดีเด่น ประจำปีการศึกษา 2550
ย้อนกลับกลับไปเมื่อสัก 3 ปีที่แล้ว ผมและครอบครัวไม่ลังเลที่จะนำ "เด็กชายแผ่นดิน" (น้องดิน) ลูกชายคนแรกเข้ามาเป็นนักเรียนโรงเรียนกิติยา โดยก่อนหน้าหน้าเขาได้ใช้ชีวิตการเตรียมอนุบาลในมหาวิทยาลัยมหาสารคามมาเนิ่งนานพอสมควร และในปีถัดมาลูกชายคนเล็กของเรา ซึ่งหมายดึง "เด็กชายแดนไท" (น้องแดน) ก็เดินต้อย ๆ ตามพี่ชาย เข้าไปวาดลวดลายเป็นนักเรียนแสนซนของโรงเรียนกิติยาอย่างไม่งอแง
เราเลือก "ที่นี่" ทั้งที่เรามีทางเลือกอันมากมาย แต่การเลือก "พื้นที่ทางการศึกษา" ให้กับลูกชายทั้งสองคนนั้น เราเลือกอย่างไม่ลังเล เพราะเราเชื่อเสมอว่า "ที่นี่" น่าจะดูแลลูกเราได้อย่างใจเราปรารถนา ฯลฯ