สองความรู้สึก...ในวันเดียวกัน
โลกเรานี้ก็แปลก ทำไมวันสุดท้าย กับวันแรก จึงใกล้กันที่สุด เช่นผู้เขียนกำลังนั่งนับวันถอยหลัง ที่จะอยู่ที่เมืองไทย ขณะเดียวกัน การไปเริ่มต้นชีวิต ในแผ่นดินใหม่ อินเดีย กลับเป็นการนับก้าวหน้า จนถึงวันเริ่มแรก เหมือนเกิดและดับ ที่อยู่ติดกัน และความรู้สึก ก็แตกต่างกัน การจาก กับการเริ่มต้น
ผู้เขียนมองบล็อกตัวเองทีไร ก็บังเกิดความรู้สึก เหมือนเป็นนกน้อยตัวที่กำลังโผบินบนท้องฟ้าไปด้วย ประเดี๋ยวท้องฟ้าก็แจ่มใส ประเดี๋ยวท้องฟ้าก็ครึ้มสลัว ขอบคุณอ.ศิริพร เกื้อกูลนุรักษ์ ที่สรรค์หา ภาพการแต่งบล็อก ที่ถูกใจผู้เขียนอย่างมาก...." นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย......"
การไปอินเดียครั้งนี้ คงทำให้ต้องห่างเหิรชาว gotoknow พอสมควร ไม่แน่ใจว่า จะได้เขียนบันทึกไหม ต้องดูสถานการณ์ ที่พักอาศัย และงานที่ภารกิจ ที่จะไปทำ ทั้งนี้ ก็ตั้งใจว่า จะบันทึกใส่สมุด สมอง และกล้องถ่ายรูปให้มากที่สุด พี่น้องมวลสมาชิกทั้งหลาย ที่ทราบเหตุผล ก็คงทำลืมๆไป ไม่นานก็ จะได้พบบันทึก เล่าสู่กันฟัง ของตันติราพันธ์ กันต่อไป ระหว่างนี้ ท่านก็คงมีเพื่อนๆ ที่ยังพูดคุย แลกเปลี่ยน และหยอกเย้า ตามประสาคน g2k อีกทั้งยังจะมี สมาชิกใหม่ๆ มาให้ท่านได้ช่วยกันดูแล เป็นพี่เลี้ยง ให้กำลังใจอีกมากมาย
.............และแล้ววันเวลา ของคนในgotoknow ก็สุขสโมสร เหมือนเคย..........
ในส่วนตัวของผู้เขียน ก็คงจะรู้สึกแปลกใหม่ต่อสถานที่ ผู้คน การต้องดำรงอยู่ด้วยกันฉันมิตร ที่อาจต้องสื่อภาษา ด้วยวิธี ที่ยังบอกไม่ได้ คงมีพระเป็นพี่เลี้ยง ที่เมื่อถึงเวลาหนึ่ง ท่านก็ต้องปล่อยให้ผู้เขียน อยู่อย่างลำพัง ทั้งด้วยความเป็นสมณะเพศ และกิจของสงฆ์ จากนั้นผู้เขียน ก็คงต้องหาสหาย ตามวิถีสัตว์สังคม ก็คงไม่ยากเย็นอะไร อาจต้องอาศัยเวลา หรืออาจต้องอยู่กับตัวเอง เสียมากกว่า ก็น่าจะดี เพราะการได้อยู่กับตัวเอง เป็นสิ่งที่ทุกคน ต้องฝึก ที่จริงไม่น่าฝึก เพราะตัวของตัวเองแท้ๆ แต่ที่จริงคือ จะมีสักกี่เวลา ที่จะได้อยู่กับตัวเองนานๆ ผู้เขียนจะใช้ชีวิตที่นั่น อย่างสบายๆ ไม่กดดันใดๆทั้งสิ้น จะทำทุกอย่าง อย่างมีเป้าประสงค์ เราจะมาทำงานเอาบุญ ซึ่งที่ผ่านมา สิ่งเหล่านี้ ล้วนเป็นแรงบันดาลใจที่ดีทั้งสิ้น
ทั้งตั้งใจและตามที่คุณพลเดชแนะนำ ให้ทำตัวเหมือนเด็กวัด ที่ดี จะเข้าสวดมนต์เช้า เย็น และปฏิบัติธรรม กับคณะสงฆ์และแม่ชี จะกินง่าย อยู่ง่าย ตามแต่เขาจะจัดเตรียมให้ จะไม่เป็นภาระแก่ใคร
บันทึกนี้ เมื่อได้อ่านทบทวนแล้ว ก็รู้สึกสบายใจ เมื่อได้ ลองแทนใจทั้งผู้อยู่ และผู้ไป ก็คงไม่มีผลกระทบอะไร จะจากกันคราวนี้ หรือคราวไหน ที่สุด เราก็ต้องจากกัน วันสุดท้ายของชีวิตอยู่ดี
วันพฤหัสบดีที่ ๑๓ มีนาคม ๒๕๕๑ คงเป็นวันดี ฤกษ์ดี ที่จะสั่งลากัน ผู้เขียนไม่ถือ และก็คงไม่มีใครถือ กับเลข ๑๓ นะ
ถ้าในวันต่อๆไป ถ้าใครบังเอิญผ่านเข้ามาในบันทึก เล่าสู่กันฟัง ก็จะได้จำกันได้ว่า ผู้เขียนบันทึกความในใจเอาไว้แล้ว เพราะยิ่งใกล้เดินทาง จิตใจ ก็จะไปฝักใฝ่กับเรื่องอื่น เฉพาะหน้าเสียมากกว่า เอาเป็นว่า วันนี้ มีสมาธิ ในการถ่ายทอดความรู้สึกที่ดีที่สุดก็แล้วกัน
สุดท้าย ผู้เขียนหวังว่านะ ทุกอย่างคงจะผ่านไปด้วยดี จนถึงวันเดินทางกลับ ที่เที่ยวบินเหลือที่นั่งวันพฤหัสบดีที่ ๒๔ เมษา ๒๕๕๑วันเดียว จะเดินทางถึงแผ่นดินไทย ราวๆ ๓ ทุ่มครึ่ง ก็ขอให้ทุกอย่างเป็นเช่นที่ปรารถนา และสิ่งแรกที่ผู้เขียน จะบอกกับทุกคนวันนั้น คือ เอาบุญมาฝากค่ะ
ความเห็น (26)
มาเป็นกำลังใจไห้ทุกอย่างราบรื่นค่ะ และเขียนบันทึกมาบ่อยๆนะคะ
ขอให้การเดินทางราบรื่นค่ะ
มีความสุขในการเดินทางสู่โลกกว้างค่ะ
- แวะมาส่งค่ะ
- หมอรุ่งขาไปแค่เดือนกว่าแป๊บเดียวเท่านั้นค่ะ
- ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
| bon | voyage |
- ขอให้ประสบสิ่งดีๆ ตลอดการเดินทาง และ เก็บเกี่ยวประสบการณ์อย่างอิ่มเต็มนะคะ
- ยืนยันว่า แต่งบล็อกได้สวยจริงๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ศศินันท์
วันนี้ รู้สึกอยากจะร่ำลากันสักรอบหนึ่งก่อน ใจมันว่างๆ คิดถึงนิดๆ พอได้ค่ะ ถ้าวันไปจริงเดี๋ยวจะมีอาการ พูดไม่ออก ขอบคุณพี่มากๆเลยค่ะ ยังไม่รับปาก ว่าจะได้เขียนบล็อกไหม ขอไปดูลาดเลาก่อนนะคะ
สวัสดีค่ะ
คุณอุบลคะ กลับมา อาจจะมีโครงการต่อเนื่อง ให้ ชาวสาธารณสุข ได้ไปแสวงบุญ และทำบุญเป็นอาสาสมัคร กันอีก โดยมีผู้รับเป็นเจ้าภาพ แต่ตอนนี้ ขอยังไม่ให้รายละเอียดนะคะ ให้กลับมาก่อน
โชคดีเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะคุณnaree suwan
แป๊บเดียวจริงๆด้วย แต่ใจมันก็แป๊บนิดหน่อยด้วยค่ะ
มาส่ง แล้วอย่าลืมวันมารับนะคะ
สวัสดีค่ะคุณกวินทรากร
ขอขอบคุณที่อวยพร bon Voyage
ดิฉันคงต้องกล่าวว่า Merci ค่ะ
ไม่ค่อยสันทัด ภาษาฝรั่งเศสเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณdd_L
จากกันด้วยคำอวยพรดีๆ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
ส่วนการแต่งบล็อกนั้น ก็ได้นำมาจากของ อ.ศิริพร ท่านกรุณาทำไว้ให้ใช้ค่ะ เลย เลือกแต่ละส่วน มาตกแต่งเอาค่ะ ขอบพระคุณที่ชื่นชอบค่ะ
เดินทางไปต่างบ้าน แดนไกล ฤๅเฮย
แต่อยู่ในโลกใบ เดี่ยวนี้
อินเดียใช่ว่าไกล ยังอยู่ เชียเอ
อันเท่ห์ไกลแสนลี้ จิตนี้ จ่องสยาม
.
นามดีบุญรุ่งเจ้า บุญมี แม่เฮย
ยามอยู่เธอทำดี มั่นไว้
ยามไปยิ่งเป็นศรี เทศนั่น ไทยนา
หากอยู่ลำบากไซร้ ท่องไว้ บารมี
เกษตรยะลา
สวัสดีครับ
- นี่คงไม่ใช่บันทึกสุดท้ายนะคร้บ(ก่อน 13 มีค. นะ)
- ยังมีเวลาอีก 70 กว่าชั่วโมง
- แต่ก็ไม่เป็นไร..เข้าใจสภาพ......ดี
- ปลอดภัยทั้งไปทั้งกลับ...โชคดี
- ขอบคุณมาก
สวัสดีค่ะคุณนันติราพันธ์
- ได้รับแต่สิ่งดีๆเสมอที่แวะมาบล็อกนี้
- จิตใจที่งดงาม...และความตั้งใจที่เป็นบุญกุศล
- ไม่ว่าวันไหน ก็เป็นวันที่ดีสำหรับคุณเสมอ.
- อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ.
- เป็นกำลังให้คุณเสมอค่ะ.
สวัสดีค่ะอ.ทนัน
ที่จริงแล้ว ดูตามแผนที่ ไทยอินเดีย ก็เป็นแผ่นดินเดียวกัน ใจเรากำหนดเอง ว่าอย่างนี้เรียกว่าไกล อย่างนี้ เรียกว่าใกล้ เหมือนความเป็นญาติ แม้หนูไม่เคยเห็นตัวจริงของอาจารย์สักครั้ง แต่หนุก็รู้สึกเคารพ เหมือนญาติผู้ใหญของหนูคนหนึ่ง
ขอบพระคุณที่ให้ความเอ็นดู และอบอุ่นเสมอมา
ขอให้อาจารย์ จงได้รับแต่สิ่งที่ดีงาม สมกับเป็นผู้ที่มีจิตใจสะอาดบริสุทธิ์ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่เกษตรยะลา
อีกตั้ง ๗๒ ชั่วโมง เขียนได้ตั้งเยอะ แต่จะเขียนออกหรือเปล่า ยังไม่รู้เลย ขอให้พรพี่เป็นจริงนะ อยากกลับมาเป็นบล็อกเกอร์ G2K อีก
สวัสดีค่ะคุณผึ้งงาน
เขียนคำลาก่อน พอถึงวันไปจริงๆ จะได้คุยเรื่องอื่นๆ
ขอบพระคุรที่แวะมาเยี่ยมเยียน ดีใจมากค่ะ เป็นกำลังใจให้เช่นกัน บล็อกเกอร์คุณภาพ เช่นคุณผึ้งงานค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่หมอรุ่ง
อย่าลืมตรวจเช็ค สุขภาพตัวเองด้วยนะค่ะ ไม่ใช่คุณหมอไปป่วยเอาที่โน้นคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะป้ารุ่ง
- มาเป็นกำลังใจค่ะ
- ระลึกถึงเสมอค่ะ
- รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
สวัสดีครับคุณตันติราพันธ์
โชคดี...เดินทางปลอภัยครับ...
แล้วเจอกันครับ
- เดินทางปลอดภัยครับ
- อนุโมทนาบุญครับพี่
มาอวยพรให้เดินทางด้วยความปลอดภัย ขอให้พี่หมอรุ่งประสบผลสำเร็จดังที่ตั้งใจนะคะ
ธรรมรักษาค่ะ
สวัสดีค่ะครูเอ
พี่ตรวจสุขภาพไว้แล้ว เข้มแข็ง เข้มแข็ง จ้ะ
สวัสดีจ้ะครอบครัว แผ่นดิน แดนไทย
จะไปดูซิว่า เด็กอินเดีย จะน่ารัก เหมือนหลานเราไหม คิดถึงทุกๆคนนะ ดูแลกันและกันให้ดี เด็กๆ อย่าซนนะคะ
สวัสดีค่ะนายช่างใหญ่
ดีใจจัง พูดเหมือนจะไปเจอกันที่อินเดียเลยนะนี่ ขอบคุณค่ะ จะตื่นให้ทันเครื่องบิน
สวัสดีค่ะน้องsuksom
จ้ะ โชคดีเช่นกัน รักษาชุมชน เราไว้ให้ดีนะ สักวันจะไปเที่ยวหา
สวัสดีค่ะอ.กมลวัลย์
สนับสนุนแต่ต้น จนถึงช่วงสุดท้ายเลยนะคะ ให้ได้บุญมากๆ และสม่ำเสมอค่ะ