ดัชนีความสุขมวลรวมประชาชาติ
บันทึกนี้ได้แรงบันดาลใจมาจาก มาประเมินกันดีกว่า ของพี่ธนพันธ์และสิ่งที่ได้ดูมาเมื่อ 1 สัปดาห์ก่อน คือได้ดูรายการชีพจรโลก เรื่อง ดัชนีชี้วัดความสุข (Gross national happiness GNH)
มีคนบอกว่า การวัดความเจริญ จาก GDP ตอบเพียง 1 มิติ คือมิติด้านการใช้จ่าย/การเงิน/รายได้ แต่ขาดมิติทางสังคม ที่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนกันครับ เช่น
หากสามี-ภรรยาหย่ากัน GDP จะเพิ่มเนื่องจาก มีการแยกหน่วยรายได้ออกมาจาก 1 เป็น 2
หากกินข้าวที่บ้านกับครอบครัว เทียบกับ กินข้าวร้านอาหาร ปรากฏว่า กินข้างนอก GDP เพิ่ม
หากกวาดบ้านเอง ได้ GDP น้อย ต้องจ้างคนมากวาดบ้าน เป็นต้น
ประเทศภูฏาน นำโดยพระมหากษัตริย์ องค์ก่อน คิดว่า "ถึงประเทศเราจะจน แต่ว่าหากประชาชนอยู่กันมีความสุข ถือว่าเราอุดมสมบูรณ์"
เป็นที่มาของ GNH เป็นการวัดในหลาย domain คือ ด้านความโปร่งใสของรัฐ ด้านสิ่งแวดล้อม ด้านความสุขของครอบครัว เป็นต้น มีคำถามเป็นร้อยข้อ รัฐบาลภูฏาน สำรวจทุกบ้าน นั่งถามกันเป็นวัน
ผลที่ว่า จะถูกนำมาวิเคราะห์ว่า domain ไหนอ่อน เพศไหน อายุไหนอ่อน ด้านใด ก็จะทุ่มงบประมาณของประเทศไปที่นั่ง "เพื่อสร้างความสุข"
ที่เขียนมาทั้งหมดบอกว่า การวัดขึ้นกับเจตนารมณ์ ว่าวัดไปทำอะไร เครื่องมือ ดีพอหรือไม่ แล้ว คนวัดใช้เครื่องมือเป็นหรือไม่ (คนวัดต้องเข้าใจเจตนารมณ์ของการวัด) ปัจจุบัน กลุ่ม EU และสหรัฐ เชิญ ตัวแทนรัฐบาลภูฏานที่ GDP ต่ำมาก ไปเล่าเรื่อง GNH เยี่ยมจริงๆครับ
ความเห็น (2)
เรามัวแต่ตามตะวันตกที่เอา GDP เป็นตัววัดความเจริญ ทั้งๆที่ฝรั่งมาเมืองไทยเพราะ GDH สภาพัฒน์พาชาติเป๋ไปนาน ตอนนี้พยายามกลับตัว แต่จิตยังทุนนิยมอยู่เลย ลุงเอกฝากไปคิดด้วย
สวัสดีครับ
จุดเริ่มต้นคงเป็นความคิดที่อยากจะพัฒนาให้ประเทศแข่งขันได้ในแบบ สากล ก็เลยตามเขาไปแบบต้อยๆ
ปัญญาเกิดจากความรู้จริงรู้แจ้ง ไม่ลังเล ทำในสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง ผลจะเป็นตัวชี้วัดว่าเราเป็นอย่างไร
ทุนนิยม ก็เป็นแนวคิดที่ หลายคนเชื่อว่า "เสรี" แต่แท้จริงจะเสรีเฉพาะคนที่มี "ทุน " เช่น FTA อเมริกา กับ แมคซิโก ที่อเมริกาทุ่มตลาด (ให้เงินอุดหนุนภาพเกษตร) จนเกษตรกรแมคซิโกยำแย่
ไทย กับออสเตเรีย ในกรณี นมวัว ก็เห็นชัดว่า เราแพ้ยับเยิน
หากทุนนิยมขาดคุณธรรมก็ไม่ต่างจาก เผด็จการ ที่ใช้เงิน แทนอำนาจ (และในบางครั้งก็เปลี่ยนเงินเป็นอำนาจ โดยเฉพาะการเมือง)