เมื่อวานหนูทิ้งพ่อไปเที่ยวบ้านอาจารย์ยุวนุชที่อยุธยาค่ะแม่ หนูได้รับความอนุเคราะห์จากพี่ๆกัลยาณมิตร ใน g2k ชวนหนูไปและยังบริการเรื่องการเดินทาง อาหารการกิน และเรื่องน้ำใจ ที่หนูไม่สามารถบรรยายได้
หนูอยากไปเห็นบรรยากาศ บ้านสวนริมน้ำและความเป็นอยู่อย่างพอเพียง หนูคิดว่า เพียงพอพอเพียงแต่หรูหราค่ะแม่ อาจารย์และสามี เป็นคนมีสไตล์ค่ะ นอกจากบ้านสวยแล้ว ของตกแต่งยังสวย เป็นของเก่าที่ดูทรงคุณค่าทุกชิ้น ทำเอาหนูเกร็งไปเลยละค่ะ
อาจารย์คุยสนุกมากค่ะ ให้ข้อคิดหลายอย่าง แต่หนูกลับเสียมารยาทที่ไปเดินถ่ายรูปซะส่วนใหญ่ แต่หนูไม่กล้าถ่ายภายในบ้านมากนักค่ะ ก็ได้แต่ถ่าย ดอกไม้ใบหญ้าไปค่ะ
ระหว่างการสนทนา มีช่วงหนึ่งที่ทำให้หนูได้กำลังใจมาเยอะเลย ก็คือ อาจารย์บอกว่า การเตรียมรับสถานการณ์ที่จะเกิด พร้อมแล้วสำหรับการจะเกิดอะไรขึ้น ยินดีกับมัน ไม่กล้ว ที่ผ่านมาทำดีที่สุดแล้ว
มันโดนใจหนูจังเลยค่ะ เพราะหนูกลัวและกังวลเหลือเกิน กับความเป็นอยู่ของพ่อและความเป็นอยู่ของหนูที่จะเกิดขึ้นในอนาคต แม้จะบอกแม่ว่า หนูจะยุติมัน แต่มันก็ยังตามรังควานหนูเป็นประจำหนูกลัวว่าจะทำได้ไม่ดี กลัวไม่มีคนดูแลพึ่งพาอาศัย
ต่อไปหนูคงต้องยินดีกับมันแล้วค่ะ ต้องยอมรับได้กับสิ่งที่จะเกิดขึ้น พ่อแก่แล้วก็ต้องเจ็บป่วยตามธรรมชาติ เมื่ออะไรเกิดก็ช่วยเหลือกันไปตามอัตภาพและความสามารถ หนูจะทำให้ได้ค่ะ
เข้านอนแล้วค่ะแม่ อดนอนมาสองคืน
ลูก
10 ก.พ. 51 : 20.00 น.
น้องแดงค่ะ มูลค่าของคุณค่านั้นสูงส่งยิ่งนัก
ที่บ้านริมน้ำนอกจากได้พบคุณค่าของวิถีชีวิตไทยที่แท้จริง วันนั้นเราได้ฟังคุณนุชสนทนาธรรมกับพี่จุ๋ม ไม่น่าเชื่อว่าสุภาพสตรีบุคลิกคล่องแคล่วปราศเปรียวทันสมัยอย่างคุณนุช กลับชอบใช้ชีวิตที่เรียบง่าย งาม และเข้าใจในหลักธรรมะปฎิบัติ วันนั้นพี่เองก็ได้แง่งามของหลักธรรมะจากพี่จุ๋มและคุณนุชมาเต็มเปี่ยมเช่นกัน
คีดถึงนะค่ะ คิดถึงอีหลีอีหล๋อ กะด้อ กะเดี๋ย คั่ก คั่ก มีแฮงไว ๆ
สวัสดีค่ะpa_daeng
ใช้สิ่งที่อยู่รายรอบตัวเรา... และนำมาขบคิด และย้อนมองตัวเอง มีการเตรียมตัวตลอดเวลา ดีค่ะ...ทุกๆคนต้องเผชิญในสิ่งที่จะเกิดขึ้น ถ้าเป็นไปได้ ขอให้กำลังใจ ในการดำเนินชัวิตในขณะนี้ให้มีความสุขทุกๆวันค่ะ
สวัสดีค่ะ อ. อ๊อต
สวัสดีค่ะ อ.พี่หมู
สวัสดีค่ะ อ. panatung