แด่...น้องมุสลิมะฮฺ
วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องทำอารมณ์ความสุนทรีให้ออกมาเพราะมีลูกศิษย์(อาจารย์ ม.รังสิต)ซึ่งเป็นศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยอิสลามยะลาของเราต้องการบทประพันธ์ที่จะช่วยไปอ่านในเวธีบรรยายให้แก่นักศึกษาของ มหาวิทยาลัยเจ้าคุณทหารลาดกระบังในการไปเป็นวิทยากรของเขาในวันอาทิตย์นี้ น่าภาคภูมิใจแทนมหาวิทยาลัยอิสลามยะลาจริงๆที่มีลูกศิษย์เก่งอย่างนี้ ในฐานะครูก็ยินดีแต่ไม่รู้ว่าผู้อ่านมีความคิดเห็นอย่างไร...
สังคมทุกวันนี้มีหลายหลาก
มากกว่ามากสารพันแห่งปัญหา
ความเป็นน้องเป็นพี่เคยมีมา
วันเวลาจะยิ่งพรากให้จากกัน
บทบาทเราทุกวันนี้อยู่ที่ไหน
ใช่ที่ใจก่อทำลายหรือสร้างสรรค์
บทบาทเราทุกวันนี้ยิ่งนับวัน
ผกเปลี่ยนผันมลายสิ้นสิ่งดีดี
โอ้น้องรักยังไม่สายจะกลับตัว
โละสิ่งชั่วมัวเมาซึ่งราคี
กลับมาเป็นมุสลีมะฮฺมีศักดิ์ศรี
สร้างชีวีด้วยแบบอย่างตามนบีฯ
กุรอานอีกซุนนะฮฺคือแนวทาง
ช่วยร่วมวางรากฐานอย่าหน่ายหนี
เพราะอย่างน้อยคงจะเป็นเลิศวิธี
สู่วิถีตามครรลองของสันติ...
จะเพียงให้ค่าของคำว่า "มุสลิมะฮฺ" เป็นเพียงผู้หญิงทั่วไป แล้วฮิญาบที่ใส่ไม่มีความหมายกระนั้นหรือ
ความเห็น (5)
hahahah ชื่นชมชื่นชม
อาจารย์สำหรับคำชื่นชม
- ตามมาชื่นชม
- ที่มีลูกศิษย์ดีๆเก่งๆๆ
- เสียดายไปใต้ไม่ได้พบกัน
- ขอบคุณครับ
อาจารย์ขจิต ไว้มีดอกาสคงได้เจอนะครับ (อินชาอัลลอฮฺ)
ขอบคุณมากๆสำหรับบทกลอนสะท้อนอารมณ์ผู้แต่ง จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดให้สมกับความตั้งใจของอาจารย์ จะเก็บค่าลิขสิทธ์ไหมค่ะ