ร่วมเวทีเพื่อนช่วยเพื่อนกับผู้สูงวัย
เมื่อวันศุกร์ที่ 1 ก.พ.ผมได้มีโอกาสไปพูดคุยกับคนสูงวัยในโครงการเพื่อนช่วยเพื่อนของโรงพยาบาลปากพนัง โดยการสนับสนุนงบประมาณของ สสส.ตามคำเชิญของหมอกำไลแห่งโรงพยาบาลปากพนัง ที่โรงเรียนบ้านบางไทร
ผมก็ชักชวนเพื่อนๆนักเรียนโรงเรียนคุณอำนวยเมืองคอนเท่าที่พอจะประสานได้ ได้แก่หมอวิเชียร ร.พ.มหาราช คุณชาญวิทย์-นครศรีฯ จาก สนง.เกษตรจังหวัดนครศรีฯ และน้องครูราญและน้องครูแต้วจาก กศน.อำเภอเมืองนครศรี ไปเป็นเพื่อนๆ ช่วยกันฝึกฝนตนเองในหน้าที่นักเรียนโรงเรียนคุณอำนวย
พอไปถึงก็ผิดคาดกับจำนวนผู้เข้าร่วมเวทีพูดคุย กล่าวคือตอนที่ประสานงานกับหมอกำไล หมอกำไลบอกว่าจะนำเฉพาะผู้สูงวัยทั้งที่เข้าร่วมโครงการที่เป็นอาสาสมัครช่วยผู้ป่วยและผู้สูงวัยที่เป็นผู้ป่วยราวๆ 20 คน มาตั้งวงพูดคุย แต่ปรารกฏว่าหาเป็นเช่นนั้นไม่ เจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลทั้ง 23 อำเภอๆละ 2-3 คน จาก ร.พ.มหาราชนครศรีธรรมราช และจาก สสจ.นครศรีธรรมราช ก็ไปด้วย รวมแล้วร่วมๆร้อยคน เวทีใหญ่มาก ผมเองนั้นผิดสังเกตตั้งแต่ไปถึงที่ประชุมเสวนาแล้วเพราะเห็นรถราชการตรากระทรวงสาธารณสุขจอดเต็มไปหมด
เท่าที่ตรวจสอบผู้เข้าประชุมเสวนาจากหมอกำไล ทำให้ทราบว่ามีทั้ง อาสาสมัครช่วยผู้สูงวัย (อผส.) ทีมพี่เลี้ยงของอาสามัคร คนไข้ ญาติคนไข้ และเจ้าที่จากโรงพยาบาลต่างๆของ 23 อำเภอ
เราเหล่านักเรียนโรงเรียนคุณอำนวยก็รีบจับกลุ่มวางแผนออกแบบการเรียนรู้ร่วมกับหมอกำไลในฐานะเจ้าของโครงการและเจ้าของพื้นที่ทันที ภาพข้างล่างครับ
ในที่สุดก็ตกลงกันว่าช่วงเช้าจะจัดที่นั่งเป็นวงกลมสองวงซ้อนกัน วงในก็จะเป็นตัวละคอนตัวจริงๆเสียงจริง ซึ่งได้แก่ อผส. ผู้ป่วย ญาติ ทีมพี่เลี้ยง ส่วนวงนอกเป็นผู้สังเกตการณ์จากโรงพยาบาลต่างๆ กิจกรรมภาคเช้าก็จะให้ตัวละคอนเด่นคือ อผส. 1 คน เป็นผู้เล่าผู้สะท้อนแนวคิด แนวทาง ผลที่เกิดขึ้น (ซึ่งหมอกำไลคัดน้าจิตรเป็นผู้เล่า) ซึ่งน้าจิตรก็เล่าได้สุดยอดมาก ผู้ที่ร่วมวงทั้งวงนอกวงในช่วยกันสกัด ซักถามในสิ่งที่อยากรู้เพิ่มเติม คุณะลิขิตก็บันทึกเป็นมายแมป แป๊บเดียวก็เที่ยงแล้ว
พอตกบ่ายก็ทรมานคนแก่ต่อ เอ๊ยถอดความรู้ต่อ แบ่งกลุ่มย่อยพูดคุยลงลึก เป็นกลุ่มอผส.กลุ่มผู้ป่วย กลุ่มญาติ กลุ่มทีมพี่เลี้ยง และกลุ่มคุณสังเกต
จากนั้นให้ตัวแทนกลุ่มยย่อยแต่ละกลุ่มสรุปสาระการพูดคุยตามประเด็นต่อกลุ่มใหญ่
สำหรับกลุ่มผู้สังเกตการณ์จากโรงพยาบาลที่มาเรียนรู้เรื่องการถอดบทเรียนก็ให้ประด็นว่าเครื่องมือ วิธีการที่คนทำงานตัวละคอนต่างๆของบ้านบางไทรทำจนประสบผลสำเร็จมีเครื่องมือ วิธีการใดบ้าง ถ้าจะนำไปปรับใช้กับโรงพยาบาลหรือพื้นที่ของตนอะไรที่พอจะนำไปปรับใช้ได้
จากนั้นก็เป็นการ AAR สะท้อนคิด สะท้อนความรู้สึก ไล่ไปตั้งแต่อาวุโสน้อย ไปอาวุโสมาก ตัวแทนจากทุกกลุ่มได้พูดกัน เพราะอยากรักษาเวลาให้เลิกได้บ่ายสามโมงครึ่งตรงกับเวลาเลิกเรียนของโรงเรียน คนแก่ผู้สูงวัยทั้งหลายจะได้กลับบ้านพร้อมกับนักเรียนลูกๆหลานๆ
จากนั้นก็เป็นการปิดเวทีพูดคุยเสวนาโดยผู้ว่าราชการจังหวัด (คนแก่) ซึ่งเรียกอย่างนี้จริงๆนะครับ โครงการนี้เขาได้คิดสร้างศัพท์วาทกรรมเรียกคุณเอื้อภาคประชาชนที่หนุนเสริมการทำงานอย่างนี้ในระดับจังหวัดเรียกว่าผู้ว่าราชการจังหวัด(คนแก่) ระดับอำเภอว่านายอำเภอ(คนแก่) และระดับตำบลเขาเรียกว่ากำนัน(คนแก่) มีตัวคนจริงๆอยู่ในทุกตำแหน่งเรียกว่าเลียนแบบกระทรวงมหาดไทยมาเลยทีเดียว....ในภาพข้างล่างผู้ว่าราชการจังหวัด(คนแก่) กำลังชื่นชมการประชุมเสวนาและปิดเวทีครับ
จากนั้นเราก็ถ่ายรูปร่วมกับผู้สูงวัย
เข้าใจว่ารายละเอียดการพูดคุยทั้งหมด สสจ.นครศรีฯ หรือไม่ก็เฉพาะที่บ้านบางไทรหมอกำไลคงจัดพิมพ์เผยแพร่เร็วๆนี้แน่นอน
ความเห็น (3)
ดีครับกิจกรรมดีมาก นึกว่าผู้ว่าวิชม มาร่วมด้วยซะอีกท่านชอบแบบนี้ครับ
- แบบนี้เบ็ดเสร็จ ผู้เข้าร่วม ลปรร. ก็ 50 กว่าคน สิคะครูนง
- กลุ่มใหญ่มากเลย
- น่าสนใจจัง ประเด็นนี้ "เครื่องมือ วิธีการที่คนทำงานตัวละคอนต่างๆของบ้านบางไทรทำจนประสบผลสำเร็จมีเครื่องมือ วิธีการใดบ้าง ... ถ้าจะนำไปปรับใช้กับโรงพยาบาลหรือพื้นที่ของตนอะไรที่พอจะนำไปปรับใช้ได้" ยังไม่เคยนำมาใช้เลยละค่ะ
- ต้องขอลองมั่งนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
