ลิฟท์ขนหนังสือพัง!


จิตศรัทธา
             เมื่อวานคนทั้งห้องสมุดต้องต๊กกะใจกับเสียงดังปังงงง  ตามด้วยกลิ่นเหม็นไม้  รีบวิ่งออกไปดูในใจคิดว่าตู้อะไรสักอย่างล้มลงมา ที่ไหนได้กลายเป็นน้องลิฟท์สุดที่รัก เปิดไปที่ชั้นหนึ่ง  มีแต่ห้องลิฟท์ว่างๆ ตามด้วยสลิงและเหล็กอะไรไม่รู้ห้อยอยู่ ส่วนตู้ลิฟท์ยังค้างอยู่ที่ชั้น 3  แถมยังมีรถเข็นหนังสือใหม่ซิงๆ อยู่ข้างในอีก 1 คัน  ข่าวร้ายเรื่องลิฟท์เสีย  มีผลให้พวกเราต้องใช้คนในการขนหนังสือไปยังชั้นสอง สาม และสี่  เริ่มแรกเมื่อวานทำป้ายแจ้งผู้ใช้และขอแรงคนละไม้คนละมือช่วยหยิบหนังสือติดมือไปคนละเล่มสองเล่ม นักศึกษาก็ดีใจหายช่วยกันเป็นอย่างดี  แถมด้วยแรงนักศึกษาฝึกงาน  และตามด้วยพวกเราเช้าวันนี้จึงประชุมขอความคิดเห็นของตัวแทนแต่ละกลุ่มนับตั้งแต่บรรณารักษ์  เจ้าหน้าที่บริการยืม-คืนในเวลา  เจ้าหน้าที่บริการยืม-คืนนอกเวลาที่ไม่ใช่อยู่ในฝ่ายบริการ  และเจ้าหน้าที่จัดชั้น  สรุปว่าให้เจ้าหน้าที่บริการยืม-คืน  ช่วยกันยกหนังสือไปวางที่ชั้นสอง  เจ้าหน้าที่ชั้นสามและสี่ก็จะยกไปที่ชั้นของตนเอง  ส่วนอื่นๆแล้วแต่จิตศรัทธาและด้วยจิตศรัทธาที่แรงกล้า จึงเห็นเพื่อนๆ ของเราช่วยกันยกหนังสือขึ้นไปคนละปึกสองปึกตั้งแต่เช้า และสี่โมงของวันนี้ไม่มีหนังสือค้างอยู่ที่เคาน์เตอร์  Thank you kha.
คำสำคัญ (Tags): #จิตใจให้บริการ
หมายเลขบันทึก: 162147เขียนเมื่อ 29 มกราคม 2008 16:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 22:31 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)
  • สวัสดีค่ะ พี่ปอง ลิฟท์ใช้งานมานาน มั้ยค่ะ
  • ที่ มน. ตึกเก่า มีช่องลิฟท์ ไว้ขนหนังสือ จนแล้วจนรอด เราก็ไม่ได้
  • ปีนี้ที่ตึกใหม่ เราได้ลิฟท์ แน่ เพราะบันได ยาว และสูง เหลือเกิน
  • เจ้าหน้าที่ เราร่วมจิตกันอย่างนี้ คือ ช่วยกันขน ตาม กำลัง ใครผ่านขึ้นบันได ก็คนละไม้ คนละมือ เป็นประจำ
  • คิดถึงพี่ปองเสมอ เพิ่งคุยกัยนก เมื่อกี้ ดูภาพประชุมเก่าๆๆที่ร่วมทำมาด้วยกัน ที่นี่ นะคะ http://suwannan.hi5.com  เริ่มจากประชุมที่ มน. 48  แม่โจ้  ที่ศิลปากร สนามจันทร์ และล่าสุดที่ วลัยลักษณ์ ค่ะ
  • คิดถึงหลานทั้งสองนะคะ

จิตใจให้บริการของพวกเราคงฝังในสายเลือดกระมัง ลิฟท์ใช้มาประมาณ 16 ปีค่ะ ของพี่เพิ่งขนหนังสือมาได้สองวัน ต่างกับของสุที่ขนมาหลายปี จะเอาไปบอกเพื่อนๆ ค่ะว่ามีคนลำบากกว่าเรา เมื่อวานลูกหลานที่มักวนเวียนอยู่กับพ่อแม่ที่อยู่เวรและช่วยขนหนังสือให้ คุณน้าคนงามเลยให้ค่าขนม สรุปว่าทั้งคุณน้าและคุณหลานต่างสุขใจ เอ่อเนอะลิฟท์โดยสารคนไม่มีน่ะไม่ว่า แต่ลิฟท์ขนหนังสือไม่มีซิมันน่าน้อยใจ  

  • หวาดเสียวจังเลย......
  • เดี๋ยวมอนอ ก็จะมีบ้างล่ะ แต่ยังไม่รู้เมื่อไหร่ แหะๆ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท