บล็อกกับระบบสารสนเทศเพื่อแก้ปัญหาความยากจน
เมื่อวันที่ 25 ก.ค.48 ผมไปร่วมการสัมมนาเชิงปฏิบัติการ “การผนึกพลังภาครัฐ ภาควิชาการ ภาคประชาชน ในการแก้ไขปัญหาความยากจน (ศตจ.มท., สกว., ศตจ.ปชช.) กรณีตัวอย่างโครงการนำร่องการบูรณาการการบริหารจัดการเชิงพื้นที่ 12 จังหวัด” ที่โรงแรมรามา การ์เด้นส์
ผมติดใจข้อเสนอของ รศ. ดร. เผดิมศักดิ์ จารยะพันธุ์ ผอ. สถาบันวิจัยทรัพยากรทางน้ำ จุฬาฯ เกี่ยวกับระบบข้อมูลสนับสนุนการตัดสินใจร่วมกันระหว่างภาครัฐกับภาคประชาชน เท่ากับว่าภาควิชาการเข้าไปทำหน้าที่สนับสนุนความรู้เพื่อการตัดสินใจร่วมกัน โดยรูปธรรมคือระบบ GIS ผนวกกับแบบจำลอง ให้ผลออกมาเป็นข้อเสนอทางเลือกสำหรับการตัดสินใจ
ผมถามการใช้งานระบบดังกล่าว ดร. เผดิมศักดิ์บอกว่าการใช้งานจะได้ผลดีต้องมีการ update ข้อมูลใน GIS อย่างสม่ำเสมอโดยผู้ใช้ระบบเอง ซึ่งหมายความว่าเมื่อใช้งานระบบนี้แล้วได้ผลอย่างไร ก็จะเป็นข้อมูลเพื่อ update ใน GIS ด้วย คือมีการ update ตลอดเวลา
ผมได้เรียน ดร. เผดิมศักดิ์ว่า ข้อมูลใน GIS ค่อนไปทาง quantitative หรือ measurable data ข้อมูลจากประสบการณ์ ส่วนใหญ่เป็นข้อมูลเชิง descriptive ซึ่งสามารถทำให้เกิดการสั่งสมได้โดยส่งเสริมให้มีการเขียนบล็อกเล่าประสบการณ์เรื่องการดำเนินการแก้ปัญหาความยากจนให้มาก ๆ ก็จะเป็น data ของ “ขุมความรู้” (Knowledge Assets) สำหรับแก้ปัญหาความยากจน แล้วหลังจากนั้นก็สามารถทำ data mining หาความหมายจากข้อมูลมหึมานั้นได้ ดร. เผดิมศักดิ์แสดงความสนใจมาก วันหลัง อ.กรกฎน่าจะติดต่อขายไอเดียต่อ อ.อำนาจ คอวนิช ผู้ดูแลระบบ DSS (ช่วยการตัดสินใจ) นี้ และ ดร. เผดิมศักดิ์ ผู้ดูแลระบบย่อยคือระบบ DSS ด้านการจัดการทรัพยากรทางน้ำแบบครบวงจร
วิจารณ์ พานิช
25 ก.ค.48
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich ใน KMI Thailand
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก