กลับมาอีกครั้งกับสมาชิก G2K ค่ะ
สายใจกลับมาแล้วค่ะ...หลังจากที่ห่างหายไปนาน...ตอนนี้มีเวลามาเขียนบันทึกแล้วค่ะไม่ว่ากันนะค่ะ....หลังจากที่เงียบไปนานการกลับมาครั้งนี้มีเรื่องราวหลายอย่างที่สามารถนำมาเขียนบันทึกได้เยอะมากค่ะแต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดีค่ะเอาเป็นว่าเริ่มเลยแล้วกันนะค่ะ
............ชีวิตคนเรานั้นมีทั้งสุขและทุกข์..ในบางครั้ง ความสุขและความทุกข์นั่นมาพร้อมกันๆๆ โดยที่เรายังไม่ทันตั้งตัวและไม่ได้เตรียมพร้อมกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น...แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วเราก้อต้องยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะมันเป็นความจริงซึ่งความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย...ซึ่งบางครั้งมันกลายเป็นอดีตไปแล้วก็ตามซึ่งเราไม่สามารถแก้ไขมันได้แต่อดีตนั้นสามารถนำมาเป็นบทเรียนและเป็นครู (ผิดเป็นครู) อันหยิ่งใหญ่สำหรับเรา....ซึ่งบทเรียนนั้นมีหลายบทบางครั้งอาจเปรียบเป็นหนังสือหรือตำราเรียนหนึ่งเล่ม....ก็มีบางบทที่ทำให้เราอยากอ่านหรือทบทวนดูเพื่อทำความเข้าใจกับบทเรียนที่เราศึกษาแล้วมีความสุขกับเรื่องหรือบทเรียนบทนั้น....แต่บทเรียนบางบทก็ไม่น่าศึกษาอาจแค่ได้ยินชื่อว่าเป็นบทเรียนเกี่ยวกับเรื่องอะไรเราก็ไม่อยากที่จะเปิดอ่านหรืออยากที่จะศึกษา...เราอาจจะเปิดข้ามไปอ่านบทเรียนที่เราสนใจหรือให้ความสำคัญกับบทที่เราสนใจมากกว่า...แต่ก็อย่าลืมไปว่าถ้ามีเวลาเหลือเราจะกลับมาอ่านหรือทบทวนบทเรียนที่เรายังไม่ได้อ่านหรือข้ามไป....สุดท้ายของการอ่านหนังสือหรือศึกษาบทเรียนในตำราหนึ่งเล่มแล้ว....เราก็ยังต้องมาสรุปและทำความเข้าใจว่าเราได้อ่านหรือศึกษาแล้วเข้าใจมากน้อยแค่ไหน...ถ้าบทเรียนไหนอ่านแล้วไม่เข้าใจก็ต้องมองย้อนกลับไปว่าทำไมอ่านหรือศึกษาแล้วไม่เข้าสักที....สุดท้ายจริงๆๆ...คือการทำแบบทดสอบหรือแบบฝึกหัดเพื่อที่จะตอบโจทย์หรือปัญหาที่เราตั้งไว้ก่อนที่จะศึกษาบทเรียนนั่น....พอตอบโจทย์แล้ว...เราก็ตรวจหรือประเมินว่า...เราได้สอบผ่านหรือไม่...และเข้าใจมากน้อยแค่ไหน..กับการศึกษาตำราหรือบทเรียนเล่มนั่น........
..............จากบทเรียนในอดีตทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างว่าไม่มีใครรักเรานอกจากตัวเราเอง....บางครั้งตัวเรายังไม่รักตัวเองเลยแล้วทำไมถึงต้องให้คนอื่นรักเราหรือทำไมเราต้องการความรักจากคนอื่นโดยที่เรายังไม่รักตัวเราเอง....ซึ่งทำให้รู้ว่า...คนเราไม่รู้จักคำว่าพอ...หรือพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่มักจะค้นหาหรือขวนขวายหาสิ่งต่างๆๆมาเติมเต็มให้กับชีวิตทั้งๆๆที่เรามีอยู่แล้วแต่ไม่รู้จักรักษามันเอง.....
.............ชีวิตคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ....มีสุขย่อมมีทุก.....มีรักต้องมีเกลียด.....มีพบต้องมีจาก......ซึ่งเส้นทางการดำเนินชีวิตของคนเรานั้นแตกต่างกันอยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะเดินทางไหน.....หลังจากที่ได้เรียนรู้อะไรหลายๆๆอย่างทำให้รู้ว่าการที่เราเป็นคนเปิดเผยเกินไปก็ไม่ดี....เป็นคนซื่อเกินไปก็ไม่ดี.......บางครั้งก็ต้องเงียบบ้าง......ซึ่งอาจจะทำให้เราดูหน้าค้นหามากขึ้น.......
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ น้องสายใจ บันทึกโดนใจป้าแดงจังเลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ กำลังอยู่ห้วงนี้อ่ะค่ะ
- สวัสดีค่ะป้าแดง
- ขอบคุณนะค่ะที่อ่านบันทึกของสายใจ
- ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้วงนี้เหมือนกันค่ะ..ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ...ทั้งๆที่มีทางออกให้เลือกอยู่แต่ไม่รู้จะเลือกทางไหนค่ะ...กำลังสับสนกับชีวิตตัวเองค่ะ
สวัสดีครับ น้องสายใจ
- ยินดีด้วยนะครับ ที่มีเวลากับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง
- ขอให้เริ่มต้นกับสิ่งดีๆ ในชีวิต ต่อไปครับ
- สวัสดีค่ะพี่ สะ-มะ-นึ-กะ
- ไม่ได้เจอกันนานนะค่ะสบายดีไหมค่ะและฝากความคิดถึงน้องขวัญด้วยนะค่ะ
- ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำดีๆๆค่ะ
- สวัสดีค่ะพี่ออต
- ขอบคุณนะค่ะสำหรับการต้อนรับอีกครั้งค่ะ
- ยินดีค่ะ
- มีปัญหาปรึกษาสายลม.. สิครับ
- กะซาง กะซ้างงงง กะซาง
- เด้อนางเด้อ
- ขอบคุณมากครับพี่สายลม
- เตรียมรับมือไว้แก้ปัญหาช่วยสายใจเลยนะค่ะ
หายไปไหนมาน้อ มหาบัณฑิตสาว อิอิ
- สวัสดีค่ะพี่หนิงสุดสวย
- น้องสาวไปจัดการตัวเองหลายๆๆเรื่องเพิ่งเคลียร์ตัวเองได้ค่ะ
- ต่อไปคงได้เขียนบันทึกบ่อยๆๆแล้วนะค่ะ