ก่อนความสัมพันธ์จะสิ้นสูญ

เป็นความปกติที่คนจะพบกัน รู้จักกันและลากัน

เป็นกฎไตรลักษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

แต่หากต้องการให้การคงอยู่นั้นทอดระยะเวลานานขึ้น มีอุบายมากมายและมากจนสามารถทำให้เกิดงานเขียนต่างๆ และงานวิจัยต่างๆเยอะแยะไปหมด ไม่ว่าการคงอยู่ของความสัมพัธ์ระดับบุคคล หรือระหว่างคนกับองค์กร

การคงอยู่ของคนในองค์กรไม่ใช่สูตรสำเร็จที่จะบอกได้ว่า เมื่อคนๆนี้ทำตัวเช่นนี้แล้วจะต้องสิ้นสุดลงด้วยวิธีการนี้ๆ เท่านั้น

องค์กรก็ต้องละเอียดอ่อนลงที่แต่ละปัจเจกด้วย

องค์กรการกุศลที่รวมคนเข้าด้วยกันเพื่อทำกิจกรรม ยิ่งต้องมีความละเอียดอ่อนยิ่งขึ้น

เพราะคนที่มาร่วมกิจกรรมมักจะมีจุดประสงค์หลักคือผลลัพท์ของกิจกรรมและความรู้สึกที่ตนเองมีส่วนร่วม

คนที่ยอมอุทิศเวลาส่วนตัวมาร่วมทำกิจกรรมโดยไม่มีส่วนได้ส่วนเสียจากเงินหรือชื่อเสียงผ่านองค์กรยิ่งต้องให้การดูแลเอาใจใส่ เพระบุคคลเหล่านี้มาด้วยจิตวิญญาณแห่งการให้และมีเสรีทางความคิด

แต่หลายๆองค์กรกลับสูญเสียคนเหล่านี้ไปอย่างง่ายดาย เพียงเพราะองค์กรมองไม่เห็น หรือมองเห็นก็ทำเมินด้วยเหตุที่คนเหล่านี้ มีเสรีทางความคิดและนอกกรอบจนคนที่ดูแลองค์กรเกิดความไหวหวั่น หรือไปถึงมองเป็นฝ่ายค้านหรือฝ่านตรงข้ามไปเลยด้วยซ้ำ

ก่อนความสัมพันธ์จะสิ้นสูญหรือนกเสรีเหล่านั้นจะเลิกคิดเพื่อองค์กรการกุศล ใช้เวลานานกว่าความสัมพันธ์ที่เกิดจากอามิสสินจ้าง และเห็นความอึดอัดความพยายามอย่างยิ่งยวดของนกเสรีที่จะดำรงตนทำตามจุดมุ่งหวังอันสวยหรูขององค์กร

แต่ทำไมคนในองค์กรกลับมองไม่ค่อยเห็น??

สงสัยจัง