วันเด็ก....เด็กเดินตามใคร??


หลายคนในกลุ่มกำลังคีบบุหรี่และสูบอยู่ตรงนั้น ดูจากรูปร่าง ทรงผม หน้าตา นักเรียนแน่นอน เด็กสุดน่าจะไม่เกิน ม.1 นั่งสูบบุหรี่อยู่บนราวกำแพง !

วันนี้พาครอบครัวไปเที่ยวเชียงใหม่ครับ โดยมีเป้าหมาย 2 อย่างคือ ไปดู note book และ ไปดูที่เรียนพิเศษของลูกสาว หลังจากเสร็จธุระก็พากัมาเดินที่เซ็นทรัล เด็ก ๆเต็มไปหมดเล่นของเล่น เล่นคอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่ในห้าง

หลังจากพากันเที่ยวชมในห้างสักชั่วโมงผมก็เดินออกมาที่ลานจอดรถที่จอดรถส่วนตัวเอาไว้ ระหว่างเดินออกมาก็เห็นผู้ใหญ่คนสองคนยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าห้าง ขณะเดินผ่านกลิ่นคัรนบุหรี่คลุ้งเลที่เดียว เหม็น ผมบ่นในใจ กลั้นลมหายใจเดินผ่านมา วันนี้ได้กลิ่นควันบุหรี่แล้วรู้สึกมึน ๆ อาจเพราะว่าเมื่อคืนนอนดึก ตื่นเช้า(ตอนดึกภรรยาตื่นไปเข้า Case ผ่าตัดไส้ติ่ง ตื่นเช้าเพราะมีแขกมาพักที่ห้องเช่า) ผมจึงรีบ ๆเดินมานั่งพักที่รถรอลูกสาวกับภรรยาที่กำลังซื้อของอยู่

เมื่อทุกคนมาพร้อมแล้วผมก็ขับรถออกมาจากลานจอดรถของห้างมาพบกลุ่มเด็ก ๆกลุ่มใหญ่เลยที่เดียวน่าจะประมาณ 10 คน นั่งรวมกลุ่มกันที่หน้าประตูทางออกจากห้าง หลายคนในกลุ่มกำลังคีบบุหรี่และสูบอยู่ตรงนั้น ดูจากรูปร่าง ทรงผม หน้าตา นักเรียนแน่นอน เด็กสุดน่าจะไม่เกิน ม.1 นั่งสูบบุหรี่อยู่บนราวกำแพง !

เฮ้อ ! ผมถอนหายใจรู้สึกอืดอัดมากที่เห็นภาพนี้ในวันเด็ก??

คำสำคัญ (Tags): #วันเด็ก
หมายเลขบันทึก: 158946เขียนเมื่อ 12 มกราคม 2008 22:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:02 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

ปัญหาเด็ก มีหลากหลายปัจจัย และการทำงานกับเด็กเป็นงานละเอียดอ่อน เรียนรู้กับการเปลี่ยนแปลงให้ทันกับปัญหา

ที่ปายเราก็พบว่ามี ปัญหาเด็กรวมคัวกัน ทำกิจกรรมที่ไม่สร้างสรรค์เยอะ ส่วนหนึ่งผมมองว่า เขากำลังเรียกร้องความสนใจ หากผู้ใหญ่จับประเด็นนี้ได้ นำเอา "พลัง" ของเด็กเหล่านี้มาทำกิจกรรมดีๆเพื่อสังคมได้ เป็นเรื่องที่ทท้าทายครับ

ไม่มีใครอยากเลวนะครับนะ เพียงแต่ช่องทางการนำเสนอตัวเอง ไม่ค่อยถูกต้องแค่นั้นเอง

ปัญหาเด็กที่เมืองปายก็ควรรื้อมาคุย มาพูดกัน

---------------------

เอ...แต่เอาไปเอามา เราไปแตะเสียทุกเรื่องเลยนะครับ  ฮา

สวัสดีค่ะ

เรื่องแบบนี้ พบบ่อยค่ะ ส่วนใหญ่เป็นเด็กอยู่หอพัก เพราะมีอิสระมาก ห่างตาผู้ใหญ่ค่ะ

เด็กวัยรุ่นชอบอยู่กับเพื่อน และเอาอย่างเพื่อน บางคนก็สูบไปอย่างนั้น นึกว่าเท่ห์ค่ะ ชอบเรียกร้องความสนใจ

ทางโรงเรียน หากิจกรรม ดีๆให้ทำมากหน่อยก็ดีนะคะ

เรียนอาจารย์เอกจตุพร

ปัญหาหรือโอกาสพัฒนา แตกต่างกันตรงที่พูดหรือเขียนเท่านั้นเนาะ?

อยากให้คนทำงานจริง ๆของบ้านเรามีเวที มีโอกาสในการพูดคุยกันบ้าง

จะทำอย่างไรที่มีเครือข่าย มีเวที คนทำเพื่อบ้านเรา โดยปราศจาคอคติและการเมือง?

เครือข่ายกอบกู้วัฒนธรรมปาย??? ยังไม่เกิด

เครือข่ายรักษ์เด็กปาย??? อยู่ที่ไหน

เครือข่าย?? ฯลฯ เฮ้อ

คิดมากไปรึเปล่าเนี่ยเรา !! ไม่ใช่นายกฯซะหน่อย ?? ฮิ ฮิ

สวัสดีครับอาจารย์P

ขออนุญาตเรียกอาจารย์ครับ เพราะเรื่องที่ท่านเขียนเป็นเรื่องที่ผมอ่านแล้วเป็นความรู้สำหรับผมทุกเรื่องครับ

ปัญหาเด็ก ๆ ที่ไม่ใช่ปัญหาเด็ก ๆ(เล็ก ๆ)มีทุกที่ครับ ขึ้นกับความคิด จิตสำนึกของผู้ใหญ่ ๆ ผู้รับผิดชอบที่จะคิดหรือไม่คิด ทำหรือไม่ทำครับ

เมื่อวานอยาก อยากจริงๆ ที่จะเดินไปบอกว่า "สูบบุหรี่(ตั้งแต่ยังเด็ก)อันตรายมาก ๆนะ" แต่ถ้าผมไปพูดอาจต้องนอนโรงพยาบาลแล้วละครับ ดังนั้นจึงต้องจำใจเฉย ทั้ง ๆที่ใจอยากทำครับ

ขว้างงูก็ไม่พ้นคอ เรื่องของเรื่อง ปัญหาที่ปายก็เป็นปัญหาของเรา

เราไม่สามารถเลือก "เจ้านาย"  ชั้นดีที่มาอยู่ปายได้ ปัญหาที่เกิดขึ้น ก็เลยเหมือนนิ่งๆเงียบๆ

เอาละ ทำไงดี...

ก็ต้องคนปายนั่นหละครับ ต้องช่วยกัน บ้านของเรา ปัญหาของเรา

---------------

ผมไปร่วมเวที "ท่องเที่ยวปาย" ผมพูดในเวทีว่า งานนี้ผมไม่ได้รับเชิญ แต่อยากมา เพราะ ปายคือบ้านผม  (ฮา)

วันนั้นคุยกันหลายเรื่องทีเดียว

  • ผมเห็นความไม่เอาไหนของผู้หลัก ผู้ใหญ่
  • ผมเห็นความจริงใจของหลายท่าน
  • ผมเห็นอารมณ์ที่คุกกรุ่นของคนปายน้อยๆ
  • ผมเห็นการพูดโฆษณาอวดโอ้ ที่เหมือนฝัน ในขณะที่บ้านเมืองจะล่มสลาย
  • พูดอย่างเดียว แต่ไม่ทำ...เพื่อหาเสียง

งานนี้ "เรา" (คนปาย) เป็นเจ้าภาพครับ ดี-ร้าย เราควรต้องมานั่งเจียรไนย ไขขาน ทำงานร่วมกัน

ดูร้านเกมส์ที่เมืองปายนั่นปะไร???เด็กเยาวชนมะรุมมะตุ้ม ไม่เป็นอันเรียน ร้านเกมส์แน่นแทบต้องมีบัตรคิว ปัญหากระจิดริด ยังแก้ไม่ได้ ปัญหาใหญ่ๆจะพูดถึงทำไมครับ

เห็นว่า ต้องคอยเก็บ คอยแก้เรื่อยๆ...

 

 

ขว้างงูก็ไม่พ้นคอ เรื่องของเรื่อง ปัญหาที่ปายก็เป็นปัญหาของเรา

เราไม่สามารถเลือก "เจ้านาย"  ชั้นดีที่มาอยู่ปายได้ ปัญหาที่เกิดขึ้น ก็เลยเหมือนนิ่งๆเงียบๆ

เอาละ ทำไงดี...

ก็ต้องคนปายนั่นหละครับ ต้องช่วยกัน บ้านของเรา ปัญหาของเรา

---------------

ผมไปร่วมเวที "ท่องเที่ยวปาย" ผมพูดในเวทีว่า งานนี้ผมไม่ได้รับเชิญ แต่อยากมา เพราะ ปายคือบ้านผม  (ฮา)

วันนั้นคุยกันหลายเรื่องทีเดียว

  • ผมเห็นความไม่เอาไหนของผู้หลัก ผู้ใหญ่
  • ผมเห็นความจริงใจของหลายท่าน
  • ผมเห็นอารมณ์ที่คุกกรุ่นของคนปายน้อยๆ
  • ผมเห็นการพูดโฆษณาอวดโอ้ ที่เหมือนฝัน ในขณะที่บ้านเมืองจะล่มสลาย
  • พูดอย่างเดียว แต่ไม่ทำ...เพื่อหาเสียง

งานนี้ "เรา" (คนปาย) เป็นเจ้าภาพครับ ดี-ร้าย เราควรต้องมานั่งเจียรไนย ไขขาน ทำงานร่วมกัน

ดูร้านเกมส์ที่เมืองปายนั่นปะไร???เด็กเยาวชนมะรุมมะตุ้ม ไม่เป็นอันเรียน ร้านเกมส์แน่นแทบต้องมีบัตรคิว ปัญหากระจิดริด ยังแก้ไม่ได้ ปัญหาใหญ่ๆจะพูดถึงทำไมครับ

เห็นว่า ต้องคอยเก็บ คอยแก้เรื่อยๆ...

 

 

 ขอนำมาฝากค่ะ....อ่านพบวันอาทิตย์นี้เอง ที่ กรุงเทพธุรกิจ ไม่ทราบที่แม่ฮ่องสอน มี อาสาสมัคร หรือโครงการรณรงค์อะไรบ้างคะ

พอดีไปอ่านพบเรื่องงานอาสาสมัคร ที่คนมาทำงานโดยไม่มีค่าตอบแทน ไม่ต้องไปประจำต่างจังหวัดก็ได้ค่ะ และเป็นคนที่เป็นวัยไหนก็ได้

มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่ สายด่วน 1600

แต่ละวัน ฟังและพูดในสิ่งซ้ำๆกัน ทางโทรศัพท์

คนที่ให้สัมภาษณ์ชื่อคุณ กรองจิต วาทีสาธกกิจ เป็นอาจารย์ที่ วิทยาลัยพยาบาล สภากาชาดไทย

เริ่มต้นที่วิทยาลัยแห่งนี้ มีการรณรงค์ให้เลิกสูบบุหรี่ แต่แค่การรณรงค์ไม่ช่วยให้เลิก

เลยเกิดสายด่วนขึ้น คุณกรองจิตฯ มาเป็นอาสาสมัครหลังเลิกงาน

คุณกรองจิตฯ บอกว่า เมตตาเท่านั้น ที่ทำให้มีกำลังใจทำงานนี้ มาได้ 10 กว่า ปีค่ะ

หลัก 5 ข้อ ง่ายๆ ในการเลิกสูบบุหรี่คือ Delay/  Deep Breathe /Drink Water / Do Something else and Destination.

สวัสดีครับอาจารย์เอกจตุพรP

คนปายหลายคิดคิดหาทางในการแก้ไขปัญหาที่ปาย ไม่ว่าจะเรื่องการท่องเที่ยว การจราจร เยาวชนหรือแม้แต่เรื่องวัฒนธรรม

 ทีนี้ต้องมาดูว่าคนกลางประสานสามารถประสานแนวร่วม แนวความคิดได้ไหม มีใครกล้าเสี่ยง เพราะผู้ใหญ่ในปายก็มีการแบ่งขั้วกันอยู่

จริง ๆ นายกระท้อนเองก็อยากรวมกลุ่มเป็นคนรักษ์ปายขึ้นมาทำเหมือนกัน โดยอาจเอากลุ่ม "ยังบลัด&โอลด์บลัด " หาเวทีมาคุยกันสักวัน

อย่างน้อยตอนนี้ก็มี ท่านสมคบ ท่านสุพัฒน์ เอกและพี่ ที่คิดว่าอยากทำ

สวัสดีครับอาจารย์P

ที่แม่ฮ่องสอนมีโครงการรณงค์อยู่ครับ มีการจัดอบรม Smart Camp "เท่.. โดยไม่พึ่งบุหรี่" ส่วนอาสาสมัคร"หรือ"จิตอาสามาทำงานก็มีเหมือนกันครับ

ผมเองพยายามรรรงค์ให้บุคลากรในหน่วยงานของผมช่วยกันพูด ช่วยกันรณงค์เรื่องบุหรี่ โดยเฉพาะการสูบบุหรี่ในโรงพยาบาล

เคยมีหมู่บ้านสมัครเป็นหมู่บ้านนำร่องเลิกบุหรี่ อยุ่ใกล้ ๆโรงพยาบาลครับ คนเก่าเลิกได้แต่ก็มีคนใหม่อีกครับ

คงเป็นงานให้สาธารณสถุขทำได้อีกนานครับ

ขอบคุณครับ

M says:

น่าจะเลือดเดียวกัน ไม่มีใหม่เก่า

 

A says:

ครับ  "เลือดเดียวกัน"

A says:

...มีความเห็นว่าอย่างไรครับ กรณีนี้

M says:

มันคือ การร่วมมือกันสร้างครับ

 

M says:

ส่วนที่ไม่ร่วมมือก็หาทางให้เค้าเข้ามาร่วมครับ

 

M says:

คนที่อยู่ในเลือดเก่าเค้าจะน้อยใจเปล่าๆ มานั่งแบ่งแยกนะครับ

 

เลือดคนเมืองปาย

เลือดคนไทย

 

 

สวัสดีครับ

        ขออนุญาตร่วมแลกเปลี่ยนด้วยคนนะครับ  จริงๆ สำหรับเรื่องบุหรี่นี่ ผมว่าทางแก้ไขมีเยอะเลยครับ แต่ผมว่าเราไม่จริงใจที่จะแก้ไขมากกว่าครับ อันนี้เริ่มกันตั้งแต่ผู้ผลิตเลยครับ ไม่จริงจัง ผมก็ไม่เข้าใจครับ ว่ามีโรงงานผลิตสิ่งมอมเมาคน แล้วก็สร้างหมอแพทย์ เสียเงินสร้างคนให้เรียนแพทย์ ให้ทันเทคโนโลยีเพื่อมาแก้ไขซ่อมแซมร่างกายในส่วนที่ไม่น่าจะซ่อมเลยครับ แต่อย่างไรก็ดีครับ คนเป็นมะเร็งปอดเยอะ ก็อาจจะทำให้การแพทย์รุดหน้าขึ้นครับ ว่าไปหมอก็ต้องขอบพระคุณท่านที่สูบบุหรี่ทั้งหลายครับ นำไปสู่การตับแข็งและอื่นๆ ด้วยครับ

        เวลาอ่านบทความทำนองนี้ ทำให้ผมนึกถึงวิธีการสอนลูกของหลวงน้าของผมมากๆ เลยครับ ตอนสอนลูก นำมาให้ดูแล้วชี้ให้เห็นว่ามีคุณตรงไหน โทษตรงไหน แล้วบอกสิ่งที่เกี่ยวข้องว่าจะเกิดอะไรขึ้นได้บ้าง แล้วท้ายที่สุดก็บอกว่า  สุขภาพใคร สุขภาพมัน  ดูแลกันเอาเอง มีคนละอย่าง คนละชิ้นเท่านั้น ปอด ตับ ไต ไส้ พุง หัวใจ สมอง พร้อมบอกว่า พ่อแม่ปวดแทนลูกไม่ได้ ได้แต่แค่เจ็บใจคนผลิตแล้วหลอกให้ลูกหลงติดไป ก็แค่นั้น ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่อยากจะเผาลูกตัวเองก่อนวัยอันควรหรอก

        ว่าไปแล้วก็ดีเหมือนกันครับ สุขภาพใคร สุขภาพมัน อาจจะเป็นเรื่องแปลกครับ หากวัยรุ่นหันมาดื่มนมแทนดื่มเหล้า  หันมาดูดหรือเปล่าปี่เป่าขลุยเครื่องดนตรี แทนดูดยา  ท้ายที่สุดก็บอกว่า สุขภาพใคร สุขภาพมัน

ขอบคุณมากครับ 

สวัสดีครับคุณเม้ง สมพรP

จริง ๆแล้ว เป้าหมายของกระทรวงสาธารณสุขคือการที่ประชาชนดูแลสุขภาพตนเองได้ซึ่งความหมายก็คือ"สุขภาพใคร สุขภาพมัน"น่ะแหละครับ เพียงแต่ตอนนี้มันยังไม่บรรลุซักที เพราะคนจะสำนึกได้ตอนที่เจ็บป่วยเสียมากว่า "ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา" 

เรื่องเอาจริงเนี่ย บางทีก็พูดลำบากมาก ๆเพราะมีหลายส่วนเข้ามาเกี่ยวข้อง เรื่องเงิน เรื่องภาษีที่รัฐต้องได้ ต้องใช้อีก

ไม่เป็นไรหรอกครับ เราเริ่มมีหลักสูตรดูแลสุขภาพตั้งแต่วัยอนุบาลแล้ว คิดว่าไม่นานเกินรอ จะใช้คำว่า"สุขภาพใคร สุขภาพมัน"ได้อย่างภูมิใจและสบายใจครับผม

เรียนอาจารย์เอก

ไม่ว่าเลือดไหน ไหน ก็ไทยด้วยกัน !

แต่ที่ว่าโอลด์บลัดและยังบลัด คือคนสองวัยหัวใจเดียวกันต่างหากล่ะ ฮิ ฮิ

วันเด็ก เด็กเดินตามผู้ใหญ่

สังคมการเลียนแบบอย่าง แต่เด็กยังไม่รู้จักการไตร่ตรอง และยับยั้งชั่งใจ

ผู้ใหญ่ พ่อแม่ ควรแนะนำหรือเป็นต้นแบบที่ดี

"ลูกปู เดินอย่างไรก็เป็นปู  "

สวัสดีครับอาจารย์เพชรน้อยP

"ลูกปู เดินก็เหมือนพ่อปู+แม่ปูเดินสิครับ" ถ้าพ้อปู แม่ปู เป็นธาลัสซีเมีย หรือพาหะ  ลูกปูก็ต้องเป็นเหมือนกันสิครับ เรื่องเดียวกันมั๊ยเนี่ย

คนไม่เหมือนปูซะทีเดียวครับ ดังนั้นลูกอาจมิวเตทได้ครับ

แต่ขอให้สังคมช่วยมิวเตทเค้าในทางที่ดีเถอะครับ

ขอบคุณครับ

เอก

ชื่นใจจริง ๆนะที่คำว่า "สองวัยหัวใจเดียวกัน"เนี่ย ฮะ ฮะ เอื๊อก !!!

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท