สำรวจเส้นทาง ๑

เมื่อวาน ได้มีโอกาสเดินทางไปสำรวจเส้นทางเพื่อจัดทำกำหนดการในกิจกรรมใส่บาตรและให้ทานวันสำคัญทางศาสนา หนึ่งในกิจกรรมของโครงการพัฒนาจิต ที่คณะฯจะจัดขึ้นในวันมาฆบูชาที่ 21 กุมภาพันธ์ 2551

·       ครั้งนี้ เมื่อผู้เขียนรับปากจะร่วมเดินทางด้วยเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ต่อมาเมื่อวันศุกร์ที่ 21 ธันวาคม 2550 ผู้เขียนเกิดอาการลังเลใจ ว่าควรจะร่วมเดินทางหรือไม่ เนื่องจากมีเหตุหลายอย่าง ก่อนถึงวันนัดหมายที่ทำให้เกิดอาการลังเลใจ

·       แต่ในที่สุด ก็ไม่ได้ติดต่อเพื่อยกเลิกการเดินทางอย่างที่ตั้งใจไว้นั้น จึงถือว่าโชคดีอันดับแรกที่ได้ตัดสินใจร่วมเดินทางในครั้งนี้

·       เนื่องจากการไปครั้งนี้ เส้นทางการเดินทางไปจังหวัดร้อยเอ็ดและจังหวัดมุกดาหาร

·       เราต้องการทราบว่าหากต้องการเดินทางไปใส่บาตรที่วัดใดสักแห่งหนึ่ง  จะต้องออกเดินทางเวลาเท่าไร และจะต้องเดินทางต่อไปที่ไหนบ้าง เดินทางไปถึงไหน เวลาเท่าไร และเดินทางกลับภายในวันเดียวถึงขอนแก่นในเวลาเท่าไร โดยต้องคำนวณเผื่อการเดินทางในวันจริงซึ่งมีผู้ร่วมเดินทางจำนวนมาก รถยนต์ที่ใช้เดินทางเป็นรถคันใหญ่ ซึ่งอาจจะทำให้ช้ากว่ากำหนดเวลาที่กำหนดไว้ได้

·       เราจึงนัดกันว่าจะออกเดินทางจากคณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ในเวลา 4.30 น. เพื่อที่จะได้ไปถวายอาหารเช้าที่วัดหนองแข้ดง จังหวัดร้อยเอ็ดได้ทันตามเวลาประมาณ 7.30 – 8.00 น.

·       ถือได้ว่าเวลาที่นัดหมายไว้นั้น เป็นเวลาเช้าโขสำหรับชาวเราที่ไม่คุ้นกับการตื่นตั้งแต่เช้า ก่อนพระอาทิตย์ขึ้นอย่างนี้

·       สำหรับการต้องพยายามตื่นตั้งแต่เช้ามากกว่าเวลาปกติที่คุ้นชิน ทำให้เกิดความกังวล เกรงว่าจะตื่นไม่ทันตามเวลาที่นัดหมาย อาจสร้างความกังวลกับหลายคน จนนอนหลับไม่สนิท หรือหลับๆตื่นๆ

·       จำได้ว่า  เพราะปีที่แล้วในวันที่ร่วมกิจกรรมใส่บาตรวันวิสาขบูชา สำหรับตัวเองในครั้งนั้น ต้องขับรถยนต์ติดตามชาวคณะฯไปคนเดียว ทั้งที่เห็นท้ายรถยนต์ของชาวคณะฯเคลื่อนย้ายออกจากคณะฯอยู่ต่อหน้าต่อตา  ในครั้งนั้น ไม่สามารถขึ้นรถยนต์คันไหนได้ทันเลย  เนื่องจากตัวเองเดินทางถึงที่นัดหมายช้ากว่ากำหนดไว้ประมาณ 2 – 3 นาที มาครั้งหนึ่งแล้ว ตามที่ได้เล่าเอาไว้ในบันทึก http://gotoknow.org/blog/dt10/99859 และ http://gotoknow.org/blog/dt10/100125 เมื่อปีที่แล้ว

·       การที่ต้องบังคับตัวเองให้ทำอะไรที่ไม่เหมือนอย่างเดิมที่ตัวเองคุ้นชิน บางครั้งก็สร้างความกังวลได้ไม่ใช่น้อย

·       แต่เป็นความโชคดี สำหรับครั้งนี้ ที่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้แล้ว แต่ตื่นก่อนเวลาที่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้เพียงไม่กี่นาที ถือว่าครั้งนี้หลับได้สนิทตลอดคืนก่อนการเดินทางไกล

·       จึงทันได้ขึ้นรถที่นัดไว้ แถมมีเวลาไปซื้ออาหารสดไว้รับประทานและใส่บาตรเพิ่มเติมจากที่เตรียมตัวไว้ด้วย

·       ไม่น่าเชื่อ นะคะ แค่การตั้งใจตื่นไปทำบุญ ยังทำได้ยากเย็น ขนาดนี้ ถ้าไม่พยายามเราๆท่านๆจะไม่มีโอกาสไปทำความดีอย่างที่ตั้งใจไว้

·       การทำความดี จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย ขึ้นอยู่ที่การตั้งจิตตั้งใจของเรานี้เองค่ะ