วันนี้มาถึงออฟฟิสก็ได้รับข่าวร้ายไม่คาดคิดเลย……………. <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p>
</span><h4></h4><h4> ผู้เขียนเห็นน้องหมาเค้าอาการไม่ดีขึ้นเลย เดินแทบไม่ได้ ต้องคอยอุ้ม เวลาอุ้มถ้าอุ้มผิดท่าเค้าจะร้อง รู้ได้เลยว่าเจ็บปวดมาก ช่วงหลังมาอาหารก็แทบจะไม่ทานเลย นอนเหมือนไม่มีแรง </h4><h4></h4><h4> น้องหมา....เค้าจะมาทำงานกับนายทุกวัน เช้าๆ มาถึงที่ออฟฟิสจะเห็นเค้ากระโดดลงจากรถอย่างร่าเริง มาถึงก็ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งเข้าออฟฟิสไปที่ห้องนายทันที ผู้เขียนเคยไปจูงเค้าก็ต้านแรงเค้าไม่ได้เลย เค้าวิ่งนำจนต้องปล่อยสายจูง ขืนยังจับไว้ผู้เขียนต้องกลายเป็นถูกน้องหมาวิ่งลากถูลู่ถูกัง แทนที่ผู้เขียนจะจูงเค้า </h4><h4></h4><h4> เห็นภาพที่เวลาเค้าเจอแม่บ้าน เค้าจะกระโจนโถมตัวเข้ามาหาเลียหน้าเลียตาอย่างคิดถึงมากๆๆ ภาพนี้เห็นแทบทุกวัน บางวันเวลาแม่บ้านเตรียมอาหารให้เค้าที่เคาน์เตอร์ในห้องอาหารเค้าก็จะยืน 2 ขาเกาะเคาน์เตอร์คอยมองว่า เอ! วันนี้ผมจะได้กินอะไรน๊า! พี่ทำอะไรให้ผมกินบ้าง! ผมหิวแล้วค๊าบ!.... เป็นภาพที่น่ารักมากๆ เลย </h4><h4><table border="0" align="center"><tbody><tr><td> </td></tr></tbody></table></h4><h4></h4><h4> น้องหมาตัวนี้จะเกลียดไดร์เป่าผมมาก เวลาอาบน้ำเสร็จแม่บ้านจะไดร์ขนเค้าให้แห้ง เค้าเกลียดเสียงไดร์มากเลยค่ะ จะคอยส่งเสียงคำรามอย่างโกรธๆ แล้วก็คอยไล่งับกัดไดร์ ผู้เขียนก็เคยไปแกล้งเค้าอยู่บ่อยๆ เกือบโดนงับมือเหมือนกัน </h4><h4>อังคารที่ผ่านมา...คุณหมอนัดน้องหมาเข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง นายก็ไปคอยนั่งเฝ้าที่โรงพยาบาลตั้งแต่สายๆ จนบ่ายแก่ๆ ก็ยังคงรออยู่ รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ! น้องหมาก็ยังไม่ได้รับการผ่าตัดซะที จนมีคุณหมออีกท่านมาบอกว่าขอเลื่อนการผ่าตัดออกไปโดยไม่มีกำหนด จะด้วยสาเหตุประการใดก็........... </h4><h4></h4><h4> นายก็อึ่งกิมกี่สิคะ!...นี่รอมาเกือบ 10 วันแล้วนะ อาการน้องหมาก็แย่ลงทุกวันๆ ก็ไม่ได้การแล้ว..นายก็เลยตัดสินใจนำน้องหมากลับออกมาจากโรงพยาลสัตว์แห่งนั้นทันที แล้วก็นำมาเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนที่หนึ่งใกล้ๆ ออฟฟิส คุณหมอตรวจอาการแล้วบอกว่าสภาพความพร้อมของน้องหมาที่จะเข้ารับการผ่าตัดไม่ถึง 70% แต่นายก็ตัดสินใจแล้ว </h4><h4>น้องหมาเข้ารับการผ่าตัดนานถึง 4 ชั่วโมง คุณหมอนำก้อนเนื้อออกเรียบร้อยและเย็บแผลแล้ว จนย้ายเพื่อจะมาพักฟื้นที่ห้อง ICU และได้ถอดเครื่องช่วยหายใจออก จากสภาพที่เค้าอ่อนแออย่างมากมาหลายวันบวกกับมีเคสโลหิตจางก็ทำให้เค้าเกิดอาการช็อค....แน่นิ่งไป และจากไปอย่างไม่มีวันกลับ </h4><h4></h4><h4> พ่อบ้านเล่าให้ผู้เขียนฟังว่า ช่วง 2 วันที่รอการผ่าตัดนายแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลย ผลัดเปลี่ยนกับพ่อบ้านคอยเฝ้าน้องหมาตลอด หน้าตาเคร่งเครียด ก็คงจะกลัวบางสิ่งบางอย่างจะเกิดขึ้นเหมือนกับที่เคยเกิดมาครั้งหนึ่ง </h4><h4>เมื่อ 3 ปีที่ผ่านมา...น้องหมาอีกตัวเค้าก็จากไปในอ้อมกอดนาย จากผู้ชายตัวโตๆ ที่เข้มแข็ง ท่าทางดุดัน น่าเกรงขาม แต่วันนั้นผู้ชายคนนี้ดูอ่อนแอซะเหลือเกิน หยดน้ำตาออกมาอย่างไม่อายใคร เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างวันแล้ววันเล่า ทำใจแทบไม่ได้ แม้แต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่านายไม่เคยลืมน้องหมาตัวก่อนนั้นเลย..ไม่เคยลืมเลย </h4><h4></h4><h4> เมื่อวาน...เหตุการณ์นั้นกลับย้อนมาอีกครั้งเมื่อช่วงค่ำๆ นายอีกคนเล่าให้ฟังว่านายของผู้เขียนโทรมาบอกพร้อมกับเสียงร้องไห้....เค้าจากไปแล้ว </h4><h4></h4><h4> และวันนี้ทุกคนที่ได้ทราบข่าวต่างก็ไม่อยากเชื่อ ไม่คิดว่าเค้าจะจากไปอย่างรวดเร็ว ผู้เขียนเองพอทราบเรื่องก็ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น ......อยู่ๆ น้ำตาก็ซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว </h4><h4 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เศร้า...เสียใจ...สงสารทั้งนายและน้องหมา ตอนที่เขียนบันทึกอยู่ น้ำตาเจ้ากรรมก็ซึมออกมาอีกแล้ว....คิดถึงเค้า</h4><h4 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></h4><h4 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></h4><h4>เราเคยเล่นกันเกือบทุกวัน หยอกล้อบ้าง แกล้งบ้าง เกาพุงให้เค้าบ้าง กอดคอถ่ายรูปก็มี....ต่อไปนี้ก็ไม่มีอีกแล้ว </h4><h4></h4><h4> ตอนนี้น้องหมาสบายแล้ว ไม่เจ็บปวด ไม่ทรมานอีกต่อไป </h4><h4></h4><h3 align="center"> ขอให้มีความสุขนะ.... น้องหมา </h3><p align="center"></p><h5 align="left">เรื่องราวทั้งหมดในบันทึกนี้มีที่มาเดียวกันกับเรื่องราวที่ถูก post อยู่ในเว็บๆ หนึ่ง หากแต่แตกต่างกันที่ : ผู้เขียนและจุดประสงค์</h5><p> </p>
สงสารน้องหมาจังครับ
เข้าใจความรู้สึกแบบนี้ เพราะที่บ้านเรามีกรณีเช่นนี้บ่อยๆ และเสียน้ำตาเมื่อเขาจากไป
สวัสดีครับ
สวัสดีค่ะคุณอาเอก
ความผูกพันของน้องหมากับเจ้าของก็เหมือนความผูกพันของคนในครอบครัวค่ะ เค้าก็คือสมาชิกในบ้านเหมือนกัน รักเค้า ห่วงใย ดูแลเอาใจใส่เค้าเหมือนกับที่ปฏิบัติกับสมาชิกคนอื่นๆ เหมือนกัน ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก ไม่ใช่น้องก็เหมือนน้องค่ะ
...ขอบคุณนะคะ
Love Me Love My Dog - Peter Shelley
(คลิกฟังเพลง/เนื้อเพลงทั้งหมด)
So love me, love my dog,
If you can't understand
Then we'll head up land
So love me,love my dog
We've lived the road
Too long to break up
Love me, live my life
And travel through this land
I won't leave a friend
I promiser that before
We started
So love me, love my dog,
If you can't understand
Then I guess we won't
Have to move on out up land
Com on baby
พี่นารีให้ฟังเพลงเก่ามากเลยครับ
อิอิ รุ่นพี่นารีเลย
สวัสดีจ้ะ
เศร้าใช่มั๊ย! รู้ว่า stardust เข้าใจ ก็ Stardust เคยสูญเสียมาแล้วเหมือนกัน Huney น่ะ ดุแลเค้าให้ดีนะ อย่าให้ไปวิ่งซุกซนบนถนนล่ะ น่ากลัว
นี่ขนาดไม่ใช่ของๆ เรานะ ยังรู้สึกเศร้าไปด้วย แล้วถ้าเป็นเจ้าของล่ะ
สวัสดีค่ะครูพี่อึ่งขา
พอได้กลับมาอ่านบันทึกอีกครั้ง..หนูเขียนไปได้ยังไง! ก็คงออกมาจากความรู้สึกตอนนั้น รักเค้า เอ็นดูเค้าเค้ายังเด็กอยู่เลยเพิ่งจะ 3 ขวบเองค่ะพี่อึ่งขา ขอบคุณนะคะ
โปโลเป็นไงบ้างคะ ไม่เห็นพามาเยี่ยมหนูอีกเลย
สวัสดีค่ะอาจารย์แผ่นดิน
ก็คงจะเป็นแค่ช่วงชีวิตหนึ่งของเค้าที่มีเพียงเท่านี้ค่ะอาจารย์ นาฬิกาชีวิตหยุดอยู่แค่ ณ เวลานี้...เข็มนาฬิกาคงจะเริ่มเดินใหม่อีกครั้งเมื่อถึงเวลาของเค้าค่ะ ...ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่สาว
หนูก็สงสารทั้งนายทั้งน้องหมา ก้น้องหมาที่หนูจะพามาให้พี่รู้จักวันที่พี่มานั่นแหล่ะค่ะ แต่เค้าไม่อยู่ซะก่อน..ใช่ค่ะ ความรักเป็นเครื่องพันธนาการเราไว้..ขอบคุณค่ะพี่
เคยได้ยินหลายคนแล้วล่ะค่ะบอกว่าจะไม่เลี้ยงเจ้าสี่ขาอีกแล้ว...เค้ากลัวความรู้สึกตัวเอง กลัวการสูญเสียจากลา..ครั้งแล้วครั้งเล่า
พี่คะ..ดูสิ! อาเอกเค้าแซวพี่น่ะ..คิคิ หนูไม่รู้เรื่องนะ
สวัสดีค่ะคุณธวัชชัย
เคยมีใครหลายคนพูดเหมือนที่คุณธวัชชัยพูดค่ะ ความรู้สึกนี้คนที่เคยพานพบย่อมเข้าใจด้วยกันได้ดีค่ะ เหตุการณ์เดิมๆ หากย้อนกลับมาอีก ยากที่จะเราทำใจได้ ...ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
หนูก็คิดว่าน่าจะเป็นสเปเนียน ค๊อกเกอร์นะคะ เคยถามนายๆ บอกว่าค๊อกเกอร์ แต่ดูจากเว็ปรายละเอียดใช่เลยค่ะ
แอบไปดูเจ้าปลาทองของอาจารย์มาแล้วค่ะ น่ารักจัง! หน้าตาเหมือนกันเลยค่ะ ต่างกันที่สีแล้วก็หน้าน้องหมาหวานกว่านิดนึงค่ะ...ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณอาเอกคะ
แอบมาแซวพี่สาวนารีซะแล้ว พี่สาวรู้คงต้องแอบย่องไปค้นกรุเพลงมาเปลี่ยนใหม่
...... แล้วอาเอกทันเพลงนี้รึเปล่าล่ะคะ..คิคิ
สวัสดีค่ะ คุณทะเลดาว
สวัสดีค่ะหมอกุ้ง
ขอแสดงความเสียใจกับหมอกุ้งด้วยเช่นกันค่ะ การสูญเสีย พลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักมันเจ็บปวดค่ะ ยากที่จะลืม สิ่งเหล่านี้ก็ล้วนทำให้เราทุกข์ค่ะ แต่ในความทุกข์ก็ยังมีสุขแอบแฝงอยู่บ้าง ในยามที่นึกถึงเค้าในเรื่องที่ทำให้เราต้องอมยิ้ม...ขอบคุณค่ะหมอกุ้ง
สวัสดีค่ะพี่สาวคะ
มาโอ๋ช้า ไม่ทันเช็ดน้ำตาให้ แต่ก็มานะจ๊ะ โอ๋ๆ นะ
สวัสดีค่ะครูพี่กัตขา
สวัสดีค่ะพี่อ้อย (หวาน)
สวัสดีจ้ะแม่ honey
สวัสดีค่ะพี่สาว
สวัสดีจ้าสุดสวย
เสียใจด้วยครับ