อบอวลแลงดงาม
|
อบอวลแลงดงาม
อ้างอิง - ภาพ http://burabhawayu.multiply.com/photos ตั้งแต่เด็กยันโต ผมชื่นชอบในรสหอมหวาน ของขนมไทยทุกชนิด ซึ่งอบด้วยควั่นเทียน ควันจากควั่นเทียน อบร่ำในหม้อชามตามแต่ภาชนะจะสามารถ ปิดฝาให้กลิ่นหอมของควั่นเทียนตลบอบอวล ซึมเข้าในแต่ละเนื้อขนม ทุกครั้งที่กัดลงจะรู้สึกถึงกลิ่นหอมจากปากสู่จมูก ยิ่งกินยิ่งคิดถึงคืนวันของความเป็นเด็ก ความละเมียดละไมของขนมไทย ไม่ใช่เพียงนั่งประดิดประดอย แต่เป็นเรื่องราวของการเก็บร้อยรายละเอียด สู่การสร้างให้ชีวิตเพิ่มเติมมากขึ้น นอกเหนือจากสีสัน ความเอร็ดอร่อย ยังมีเรื่องราวของความพิถีพิถัน กรุ่นกลิ่นอยู่ภายในแต่ละรายละเอียดของขนม ไม่ต้องเร่งรีบ ค่อยค่อยดำเนินและทำไป เพราะที่สุดของความงดงามจะปรากฎขึ้น เมื่อชิ้นงานแห่งความตั้งใจเสร็จสมบูรณ์ คำตอบจึงปรากฎ เมื่อขนมชิ้นนั้นสัมผัสลิ้น เข้าสู่การรับรู้ของผู้ชมชิมชิ้นงาน ไม่ใช่เพียงความหมายของความอิ่มอร่อย แต่ภาพงดงามของชีวิต คือส่วนเติมเต็มเสน่ห์บางอย่าง ยามมองเห็นความงดงาม จากสิ่งที่แวดล้อมชีวิตเรา หลายครั้งที่ผมพยายามตั้งคำถามกับเรื่องราวของสิ่งแวดล้อม ตามที่ร่ำเรียนมาว่าสิ่งมีแวดล้อมมีผลต่อสิ่งมีชีวิต สิ่งแวดล้อมคอยกำกับชีวิตและวิธีคิด หรือกระทั่งชีวิตต้องเกิดการปรับตัว จะโอนอ่อนหรือต่อต้าน ล้วนเป็นคำตอบซึ่งสัมพันธ์ระหว่างสิ่งมีชีวิต และสิ่งแวดล้อม ไม่ใช่เพียงคำเขียนในตำรับตำราเท่านั้น แต่ชีวิตจริงยังเป็นบททดสอบสำคัญ เมื่อยามเราแวดล้อมด้วยสีสัน กลิ่น และเรื่องราว ชีวิตเราจะอบอวลในสิ่งเหล่านั้น แม้ในทางพระยังกล่าวไว้ สำหรับสถานที่อันเหมาะสมของชีวิต เลือกให้ชีวิตรายล้อมด้วยคนดี ให้ความดีอยู่รายรอบตัว กระทั่งวันหนึ่งเราก็จะเป็นคนดี ไม่ใช่เป็นคนดีเพราะความดีซึมเข้าในอณูขุมขน แต่เป็นเพราะความดีเหล่านั้น ซึมซับจนทำให้เราหวั่นเกรง เกรงที่จะกระทำสิ่งไม่ดี ยิ่งพบเจอผู้คนซึ่งคิดดีทำดี ใจดี พูดดี เรายิ่งสำนึกขึ้นในทุกครั้งที่จะกระทำ จะพูดจากับคนที่พูดดีกับเรา ก็ระมัดระวังถ้อยคำขับขาน จะคิดสิ่งใดเมื่อยามตระหนักถึงความดีที่คนดีดีเหล่านั้นมอบให้ ก็จะพึงระลึกว่าเราควรทำสิ่งดีดีเป็นการตอบแทน
นอกจากสีสันและความดี กลิ่นและเรื่องราวรายรอบชีวิต งานศิลปะและดนตรีก็เป็นหนึ่งในบททดสอบ ว่าชีวิตเราล้วนอบร่ำและอบอวล ด้วยสิ่งเร้าจากความงดงามสุนทรียะได้เสมอ ไม่ว่าเราจะอยู่ในชีวิตเช่นไร เราสามารถเลือกจะกระทำ เลือกจะเป็นไปด้วยตัวตนของเราได้ ในห้วงยามชีวิต หากเราต้องการความสุขสงบ เราทุกคนต่างรู้ว่าจะเลือกบทเพลงเช่นไร เช่นเดียวกับโมงยามอันรื่นรมย์ เพลงก็จะบ่งบอกอารมณ์ ยามใดอกหักเศร้าตรอมใจเราก็เหมือนปรับคลื่นชีวิต ทุกวันเวลาพาลแต่จะพบเพลงเศร้า เห็นเรื่องราวใดก็ทุกข์ตรมไปหมด ไม่นับการเห็นหมูหมากาไก่ ก็ล้วนพาลคิดให้ชีวิตทุกข์หนักไปด้วย เรื่องราวแวดล้อมจึงมีสิ่งให้พึงคิดพึงเข้าใจ ยามอ่านหนังสือแนวใด ใจก็จะคิดถึงแนวทางชีวิตแวดล้อมเช่นนั้น คนอ่านนวนิยายรักโรแมนติดก็คิดถึงความอบอวลแห่งรัก คนอ่านงานสืบสวนยอกย้อน ก็ตระหนักในทุกครั้งที่คนเดินผ่านหลัง อ่านงานปรัชญามากไปแม้จะปวดหัว แต่ก็คิดไปหมดถึงโลกและตนเอง จะสะดุ้งสะเทือนใจในชีวิตใดบ้าง ก็เพียงแต่คิดด้วยใจอันงดงามเริ่มต้นว่า เราดำรงอยู่ด้วยเรื่องราวใด หรือดำรงอยู่ในวิถีทางแห่งความงดงามหรือไม่ ไม่ใช่เพราะติดใจในขนมอบควันเทียน จึงพาลมัวเมากับการซึมของเทียน แต่เพราะผมเชื่อมั่นเสมอว่า นอกเหนือจากศรัทธาแลศาสนา งานศิลปะ ดนตรี วรรณกรรม ภาพวาด ประติมากรรม หรือศิลปะมากมายกว่าเจ็ดแขนงนั้น ล้วนแต่นำทางมนุษย์ ให้ก้าวย่างไปสู่สุนทรีย์ และความสุขสงบของชีวิต พาเราให้ละเอียดอ่อนไปในแต่ละลมหายใจ ขับกล่อมเราให้เข้าใจว่า ความละเอียดละเมียดละไมของชีวิตนั้น สามารถทำได้ไม่ใช่ทำไม่ได้ ที่ทางและทิศทางของศิลปะ ล้วนมีเป้าหมายที่ความดีงาม ความงดงาม และด้านบวกแห่งชีวิต ยามที่เราทนทุกข์กับคำตอบที่ยากหาทางออก ผมเชื่อว่า หากเราผลักดันตัวเอง ให้อยู่ในแวดล้อมความงดงาม และความดี จะด้วยการใช้ศิลปะเข้าขัดเกลา หรือดำรงอยู่กับความงดงามเล็กน้อยของชีวิต ผมก็เชื่อว่า ทิศทางเหล่านั้นจะอบร่ำตัวเราให้เข้าใจถึงสิ่งที่ควรจะทำ ควรจะเป็นและควรจะไป ในความงดงามของชีวิต ผมเชื่อว่า เราทุกคนสามารถอบร่ำใจของเราเองได้ ด้วยการอบอวลความงดงามแลความดีสู่ใจ
|
ความเห็น (2)
อ่านบันทึกแล้วชอบจังค่ะ
อดไม่ได้ที่จะชื่นชม ความอวลในอารมณ์ของท่านผู้เขียน
- สวัสดีครับ คุณอัญชลี
- ขอบคุณมากครับ สำหรับคำกล่าว
- ขอบคุณมากครับ สำหรับการเยี่ยมเยือน
- เป็นความสุขเมื่อยามได้เขียน และมีความประทับใจเมื่อมีผู้อ่าน
- ขอให้ชีวิตเราแต่ละคน
- ได้อบอวลความงดงาม
- ในแต่ละอารมณ์ชีวิตครับ
- ขอบคุณมากครับ