ทำชีวิตให้มีค่า ทำเวลาให้มีประโยชน์

วันนี้  ครูอ้อยไปถึงโรงเรียนเช้ากว่าทุกวัน  ครูอ้อยดูแลตัวเอง..ด้วยการ..  ตัดเล็บนิ้วมือ  ตัดไปก็นึกออกว่า  วันนี้วันพุธ  เขาห้ามตัด  วันพฤหัสฯ ห้ามถอน  ..เรามานั่งตัดเล็บ นี่ จะโชคไม่ดีหรือเปล่าหนอ  

แต่ครูอ้อยไม่เชื่อเรื่อง..โชค  ด้วยเล็บมือยาว  ก็จะเผลอเกาจนเป็นแผลแล้วหายยากอีก  ไหนไหน ก็ ไหนไหนแล้ว  ครูอ้อยนั่งตัดเล็บจนเสร็จ 

วันนี้  ครูอ้อยตั้งความหวังไว้ว่า  จะทำแผนการจัดการเรียนรู้หน่วยที่ 6 จนเสร็จ  แล้วก็ตรวจงานนักเรียน 2 ห้องเรียน  แต่ขณะที่นั่งจัดเอกสารอยู่  เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น  ...เป็นโทรศัพท์จากเพื่อนครู  จะมาปรึกษา  เรื่อง  การทำวิจัยในชั้นเรียน   

ครูอ้อยรีบบอกให้พี่ครูมาทันที  เพราะเป็นชั่วโมงว่างของครูอ้อย  ทั้งๆที่จะทำแผนการจัดการเรียนรู้ และตรวจงานนักเรียน  ครูอ้อยก็เลือกที่จะช่วยเพื่อน  ..

ค่อยๆคุยกันไป  จนปัญหาในการสอนของพี่ครูเกิดขึ้น  ครูอ้อยถามไปมา  ให้ความมั่นใจเกิดขึ้น  และอธิบายว่า...เมื่อปัญหาเกิดขึ้นแล้ว  ก็ต้องแก้ไข 

ครูอ้อยแนะนำให้พี่ครูไปบันทึกไว้หลังแผนการจัดการเรียนรู้  ซึ่งพี่ครูยังไม่ได้จัดทำเลย  ...เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นต้องระบุด้วยว่า..ได้มาจากแผนใด เรื่องอะไร 

ครูอ้อยได้แนะนำ  การเล่าเรื่องก่อนจะเขียนปัญหา  และคิดที่จะสร้างนวัตกรรมอะไรขึ้นกับปัญหา 

เมื่อมีนวัตกรรม ที่ครอบคลุมเนื้อหาแล้ว  ต้องผ่านกระบวนการอะไร  ต้องสร้างแบบทดสอบที่เรียกว่าเครื่องมือรวบรวมข้อมูลหลายชนิดทีเดียว....

พี่ครูดูเหมือนจะเข้าใจ  และพูดออกมาว่า...พี่จะใช้เรื่องนี้นี่ล่ะเป็นวิจัยในชั้นเรียน..

ดวงตาของพี่ครูเป็นประกาย..แล้วพี่ครูก็ขอความมั่นใจว่า...อ้อย  เธอต้องช่วยพี่นะ 

ครูอ้อยบอกว่า..ช่วยได้คือให้คำแนะนำ  นอกนั้น พี่ต้องทำเอง...

พี่จะมีเวลาที่ไหนล่ะ  ..มีสิพี่  พี่ฟังหนูนะคะ  เรามาทำชีวิตให้มีค่า  ทำเวลาให้เกิดประโยชน์..ไงล่ะคะ  

พี่มาหาอ้อยบ่อยๆ  นำงานที่ทำแล้วมาตรวจ  แล้วนำงานใหม่ไปทำ  ตรวจแล้วทำ แก้ไข  ทำใหม่  ตรวจอีก...ไม่นานเกินรอหรอกค่ะ..งานวิจัยของพี่ต้องสำเร็จแน่นอน  นะคะ