บันทึกอำลาดงหลวง: เหมือนว่าเปล่าจากลา


ผมยังเป็นคนดงหลวง จะอยู่กับพี่น้องดงหลวงตลอดไป

หกปีผันผ่านพ้น          เพ-ลา

ยามที่จักจากลา            พี่น้อง

ลาไปใช่ลับลา               เลยล่วง นาพ่อ

เพียงกายจากแต่ใกล้     รัดร้อยดวงใจ              

ดงหลวงดงรักแท้         ดงสมร           

ดงป่าดงแดนดอน        เถื่อนถ้ำ            

ดงไทโซ่คนสิงขร         ขยันกิจ  การนา           

ดงแห่งการต่อสู้           พลิกฟื้นอุดมการณ์           

สรุปบทเรียนที่ได้จากดงหลวง

·       พัฒนาการเกษตรต้องให้สอดคล้องกับวิถีชีวิต วิถีชนเผ่า

o     ระบบนิเวศวัฒนธรรม

·       พัฒนาการเกษตรผ่านองค์กรชุมชน

o     ใช้กลไกกลุ่มองค์กรเป็นตัวขับเคลื่อน

·       พัฒนาชุมชนโดยใช้วัฒนธรรมประจำถิ่น

o     สามค่ำเดือนสามหาบฝุ่นใส่นา จัดรณรงค์เป็นวันใส่ปุ๋ยชีวภาพให้แม่ธรณีเสียเลย

·       เข้าถึงจิตใจพี่น้องด้วยจิตใจของนักพัฒนา

o     จริงใจ รับฟังปัญหา ไม่นิ่งเฉย ช่วยเหลือตามกำลัง

·       ร่วมคิดร่วมสร้าง ฟังความเห็นของพี่น้อง

o     ใช้เวทีชุมชน ตั้งประเด็นชวนคิด แล้วให้พี่น้องตัดสินใจหาแนวทางที่เหมาะสมเอง 

เหลียวเบิ่งคืนหลัง รำพึงรำพันกับตัวเอง

·       จากงานที่คุ้นเคยประเภทงานวางแผน งานวิเคราะห์โครงการ งานศึกษาความเหมาะสม งานวางแผนฟื้นฟูสภาพแวดล้อมที่เสื่อมโทรม ล้วนเป็นเพียงการวางแผนบนหลักการ และทฤษฎีอ้างอิงทางวิชาการ 

·       งานที่ดงหลวงเป็นงานแรกที่ได้ลงมือดำเนินการในระดับปฏิบัติการ

 ·       ได้เรียนรู้ ได้พบสิ่งดีงามมากมาย

·       ได้ใจตอบแทนจากพี่น้องไทโซ่ และผู้ไท แม้คำว่า หัวหน้าเผ่า ไม่มีความหมายจริงจัง แต่จากความจริงจังในแววตาของหลายคนที่เรียกขาน เท่านี้ก็สุขใจ

·       ได้รับความช่วยเหลือจากทีมงานอย่างเยี่ยมยอด

o     หัวหน้างานกระโจนเข้าแก้ไข คลี่คลาย และปกป้องยามมีปัญหา

o     เพื่อนร่วมงาน ลงแรงเต็มที่เคียงคู่ไปกับพี่น้องเกษตรกร ในการทำแปลงสาธิตเพาะปลูกพืชหลายชนิด

o     กัลยาณมิตรองค์กรพัฒนาเอกชน สนับสนุนทุกแนวคิดที่ทำเพื่อชุมชน อย่างผิดวิสัย ที่มักปะทะสังสรรค์กันในหลายๆเวที

·       ในวันที่ต้องปิดโครงการตามวาระที่มีเริ่มต้น ต้องมีสิ้นสุด

o     ผมเคยเป็นคนอ่อนไหว ยังจำได้ว่า เมื่อยามเด็กผมร้องไห้ทุกครั้งที่พี่เลี้ยงลากลับไปเยี่ยมบ้านยามเธอปิดภาคเรียน

o     จึงต้องระวังตัวระวังใจ ไม่ปล่อยให้ไปพันธนาการกับสิ่งใด

o     หกปีที่ผ่านมาผมกลับเผลอใจผูกใจติดกับดงหลวง ยามที่ใจพลั้งเผลอ โดยไม่รู้ตัว

o     หากแต่การจากลาครั้งนี้ผมกลับไม่ได้ความรู้สึกอาลัยเหมือนที่ผมกลัวใจ ไม่ใช่เพราะได้ข่าวว่าจะได้กลับมาอีก

o     ผมเลือกที่จะไม่ไปลาพี่น้อง ผมปฏิเสธไม่ให้พี่น้องล้มวัวเพื่อผูกข้อมือเป็นการอำลา

o     นั่นเพราะผมได้ตัดสินใจที่จะไม่ไปจากดงหลวง

o     ผมยังเป็นคนดงหลวง จะอยู่กับพี่น้องดงหลวงตลอดไปตราบที่พี่น้องยังต้อนรับ ผมสัญญากับตัวเองว่าจะมาเยี่ยมยามพี่น้องอย่างสม่ำเสมอ  

o     ผมเพียงแต่ย้ายไปปฏิบัติงานยังที่แห่งใหม่เท่านั้นเอง 

หมายเลขบันทึก: 150614เขียนเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2007 22:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:46 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)
  • รู้สึกเสียดายจังครับไม่ได้ไปร่วม
  • มีความสุขครับ
  • สวัสดีค่ะ
  • นกยังคิดถึง ดงหลวง อยู่ทุกวัน
  • คิดถึงพี่เปลี่ยนและคิดถึงพี่บางทรายค่ะ
  • 3 วันในดงหลวงทำให้นกรู้ว่า ยังมีท้องฟ้ากว้างและแสนไกลให้เราบินได้และบินไปไกลกว่าที่เราเคยบิน
  • จะคิดถึง ดงหลวง ตลอดไปค่ะ
  • คิดถึงๆๆ  จะคอยติดตามผลงานและข่าวคราวครับ
  • ไปอยู่ไหนก็จะติดตามตำราการพัฒนาที่เคลื่นที่ไปครับ
  • อย่าลืมบทความเกลือนะครับ สนใจอยู่ครับ
  • อิอิ

สวัสดีครับทุกๆท่าน

P

P

P

P

ขอบพระคุณสำหรับการแวะมาให้กำลังใจ และช่วยแบ่งบันความรู้สึกดีๆที่ดงหลวงครับผม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท