รู้กว้าง แต่ยังไม่รู้ลึก

3 ปีติดต่อกันมาแล้วครูน้อง หรือครูสุมิตรา โทรมาจีบผมทุกปีให้ไปช่วยเป็นเลขานุการของคณะกรรมการประเมินคุณภาพภายใน (26-27 พย 50) ซึ่งผมก็ไม่เคยปฏิเสธถ้าไม่ได้ไปราชการที่ไหน

ครูน้องเป็นครูโรงเรียนสาธิต (มัธยม) ซึ่งรับผิดชอบงานประกันคุณภาพของโรงเรียนตั้งแต่แรกที่ผมเข้ามาทำงาน

เหตุผลที่ผมมักไม่ปฏิเสธที่จะไปช่วยเป็นกองเลขาฯ ถึงแม้จะมีหน้าที่แค่ช่วยประสานงาน และพิมพ์สรุปผลเท่านั้น วาระซ่อนเร้น คือ ต้องการไปเรียนรู้กับท่านคณะกรรมการประเมินที่เข้าใจบริบท การบริหารงาน การเรียนการสอน ในระดับขั้นพื้นฐาน

สำหรับระบบกลไกการประกันคุณภาพภายใน ของระดับอุดมศึกษา หรือ ขั้นพื้นฐาน หรือ อาชีวศึกษา ก็คงมีเจตนารมณ์เหมือนกัน คือ เพื่อการพัฒนาคุณภาพอย่างต่อเนื่อง

ใช่ว่าผมทำงานด้านการประกันคุณภาพส่วนกลางของ มมส. มาประมาณ 5 ปีแล้ว แต่คลุกคลีเฉพาะระดับอุดมศึกษา พอมาเจอระดับขั้นพื้นฐาน (มัธยม) ก็เป็นคนละเรื่อง ที่จะต้องใช้เวลาศึกษา ทำงานกับมันจริงๆ ถึงเข้าใจ

ดังนั้นการมาเป็นแค่คนพิมพ์ คนประสานงาน ผมก็ได้อะไรกลับไปเยอะครับ เช่น ได้กินข้าวที่โรงอาหารกับนักเรียน ได้รู้เทคนิคการสัมภาษณ์ของกรรมการ และที่สำคัญได้รู้เทคนิคการเป็นผู้ประเมินในแบบของผู้ประเมินที่แตกต่างกันครับ โดยเฉพาะช่วงสุดท้าย คือ การนำเสนอผลการประเมินด้วยวาจา ซึ่งถือว่าเป็นช่วงที่จะผ่าน ไม่ผ่าน ของผู้ประเมินเลยที่เดียว

เขียนใน GotoKnow โดย KPN AC jack
ใน แจ๊ค : บันทึกจากงานประจำ

คำสำคัญ (Tags): #การประกันคุณภาพภายใน#การประเมินคุณภาพภายใน#การศึกษาขั้นพื้นฐาน#คณะกรรมการประเมิน#โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม

หมายเลขบันทึก: 149674เขียนเมื่อ 27 พฤศจิกายน 2007 18:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:43 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน