...วันเวลาที่ขาดหายไป...
...วันนี้...ฉันนั่งอยู่ที่เก่า
ที่ซึ่งเคยมีเรา-เธอกับฉัน
ปลูกรักผูกสัมพันธ์
รู้ใจกันตลอดมา....
....ฉันรู้-ว่าฉันไม่มีอะไร
ฉันรู้-ว่าเธอยิ่งใหญ่เทียมฟ้า
ฉันรู้-ว่าเธอเปรียบดวงดารา
ฉันรู้-ว่าฉันมีค่าเพียงเศษดิน....
....วันนั้น ณ ที่แห่งนี้
ความรู้สึกดี..ดีกลับสูญสิ้น
ไม่มีเธอ-ไม่มีดาวรวยริน
เหลือเพียงแค่เศษดิน-เดียวดาย...
....เพียงเพราะผู้ใหญ่บังคับ
ดาวเลยดับอับแสงฉาย
จะโทษใครที่ทำให้เธอต้องตาย
หวังดีหรือหวังร้าย-ใครตอบที...
....วันนี้...ท้องฟ้าว่างเปล่า
ไร้หมู่ดาวหลากแสงสี
ไม่มีเธอแล้วคนดี
เหลือเพียงวันเวลาที่...ขาดหายไป....
..กวีบทนี้ ผมเขียนมานานเกือบสิบปีแล้ว เพื่อมอบให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง-ซึ่งยอมตายเพื่อบูชาความรัก....ขอให้เธอพบความสุขนิรันดร
ความเห็น (10)
ขอร่วมไว้อาลัย กับหญิงสาวท่านนั้นด้วยครับ
การตัดสินใจ แลกด้วยชีวิต กับการใดๆ
ย่อมต้องมีเหตุผลที่เราไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด
.........................
สวัสดีค่ะ
ความตายเป็นของคู่ตัวมาทุกคน แต่ถ้ายังไม่ถึงเวลาอันเหมาะสม ก็เศร้านะคะ
...ถึงวันนี้ ผมก็ยังเชื่อว่า เธอตายโดยที่ยังไม่สมควรตาย หรือไม่สมควรแม้แต่จะคิดเช่นนั้นด้วยซ้ำไป แต่เธอได้ตัดสินใจทำไปแล้วครับ
One day, I woke up just to realize. That there is no more sunshine. And no more love in the sky...
Tried and tried to let go of what was mine, Love that I thought was so fine. Keeps holding my heart, won't let go...
One kiss for good bye. One touch for the last time.
Just one more chance to be in your life...
So deep, our love lies. Brings tears to my eyes,
To realize we're not meant for each other...
You walk right into reality. While my heart's still wild and free. Dreaming of love that's not mine...
And now, we both chose our own lives. Following our own Moonlights, My heart still denies to let go...
ในชีวิต จะมีหนึ่งฤดู ทำให้ฉันนั้นรู้สึกคิดถึงคนหนึ่งคน เราพบกัน และต้องไกลในวันที่ฝนพรำ เช่นวันนี้ฝนตกยิ่งนึกถึงทีไร ก็ยิ่งชุ่มฉ่ำ อุ่นในหัวใจ แม้ว่าคืนนี้อากาศจะหนาวซักเท่าไร ก็ขอฝากลมฝนช่วยเป็นสื่อให้เธอรู้ ว่าฉันคิดถึง และยังคิดถึง ในคืนที่ฝนโปรยเราอยู่ด้วยกันตรงนี้ ฉันเหงาเธอรู้ไหม ฉันหนาวจนแทบขาดใจ ไม่มีอ้อมกอดจากเธอที่รู้ใจ รอคอยเธอกลับมาหา เฝ้ารอจนฝนซา สุดท้ายก็ว่างเปล่า อย่างดวงจันทร์ ทุกสิ่งที่สวยงามทุกความรู้สึก ก่อนนั้นที่ใกล้กัน ในวันนี้ ยังเฝ้ารออยู่ที่เดิมในคืนที่ฝนพรำ ฉันคิดถึง และยังคิดถึง ในคืนที่ฝนโปรยเราอยู่ด้วยกันตรงนี้
ฉันเหงาเธอรู้ไหม ฉันหนาวจนแทบขาดใจ ไม่มีอ้อมกอดจากเธอที่รู้ใจ......................อาจาร์ยคงเหงามากนะคะแต่อาจารย์ยังโชคดีที่มีน้องคอยเคียงข้าง..................
